Οι ΗΠΑ χορογραφούν, ο Σαμαράς χορεύει...

Ο Αντώνης Σαμαράς

“ Η κυβέρνηση Σαμαρά φαίνεται να έχει αποδεχθεί έναν υποδεέστερο ρόλο στην παρούσα συγκυρία. ”

Η πρόσκληση του Ελληνα πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον αναδεικνύει τον περίεργο τρόπο με τον οποίο παίζεται το παγκόσμιο διπλωματικό παιχνίδι.

Επί του προκειμένου, πολλά συμβαίνουν στην πλάτη της Ελλάδας και, δυνητικά, σε βάθος χρόνου, σε βάρος των βαθύτερων συμφερόντων της χώρας. Η διατήρηση της Ελλάδας στη διεθνή επικαιρότητα για ένα παρατεταμένο διάστημα δεν είναι τίποτε άλλο από ένα προπέτασμα καπνού που εξυπηρετεί τις επιδιώξεις των βασικών παραγόντων-παικτών στις υπό διαμόρφωση σχέσεις τους για τη διεκδίκηση και διασφάλιση ευρύτερης επικυριαρχίας.

Οπως έχει κατά κόρον συμβεί στην πρόσφατη τριετία, η χώρα, ως επί το πλέον αδύνατο στέλεχος του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, θα προβληθεί για άλλη μία φορά, για να σταλούν υπόγεια μηνύματα προς διαφόρους παραλήπτες. Αυτή τη φορά θα το επιχειρήσουν εκ νέου οι Αμερικανοί, οι οποίοι ετοιμάζονται να «δείξουν τα δόντια» τους στους Γερμανούς.

Κομπάρσος

Ολες οι ενδείξεις συνηγορούν στην έντονα προβάλλουσα εξήγηση, ότι η επίσκεψη Σαμαρά αποτελεί στοχευμένη ενέργεια του Λευκού Οίκου στην πλέον κρίσιμη στιγμή των αμερικανικών ενεργειακών συμφερόντων, για να στήσει μια «γεωπολιτική χορογραφία» που θα διασφαλίζει μελλοντικώς την αμερικανική παρουσία σε κρίσιμα πεδία στον υπό διαμόρφωση παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη - όλα αυτά μέσω του σφιχτού ενεργειακού εναγκαλισμού Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ.

Η κυβέρνηση Σαμαρά φαίνεται να έχει αποδεχθεί εκβιαστικά έναν υποδεέστερο ρόλο στην παρούσα συγκυρία. Οι εσωτερικές δημοσκοπικές και επικοινωνιακές ανάγκες συνέβαλαν προφανώς σε αυτό και η επίσκεψη του πρωθυπουργού απλώς θα «κοσμεί τη σκηνή» στην αμερικανικής εμπνεύσεως χορογραφία, που γράφτηκε σε άλλες πρωτεύουσες. 

Οπως και να 'χει το πράγμα, έχει ενδιαφέρον ότι η επίσκεψη του πρωθυπουργού τον «πολιτικά νεκρό» Αύγουστο πραγματοποιείται εν μέσω ενός ευρωπαϊκού σκηνικού που έχει έντονα τα στοιχεία της προσωρινότητας και επ' ουδενί μπορεί να ταιριάξει στη διαχείριση της κατάστασης από τις επερχόμενες ραγδαίες εξελίξεις από τον Σεπτέμβριο και πέρα.

Για την Ουάσιγκτον, αξιοπρόσεκτη και καθοριστική θα 'ναι η περίοδος που θα ακολουθήσει τις γερμανικές εκλογές, μέχρι τις ευρωεκλογές του Μαΐου του '14, όταν οι πάντες θα πέσουν και πάλι στην εκλογική αναμέτρηση απ' όπου θα προκύψει το νέο πανευρωπαϊκό σκηνικό - ιδιαίτερα για τις χώρες του Νότου που πλήττονται από οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα και διανύουν περιόδους σοβαρής πολιτικής αστάθειας. Επομένως, εκεί θα φανεί κατά πόσον είναι ρεαλιστική η τωρινή πραγματικότητα, ή αν θα υπάρξει εκ των πραγμάτων ένας άλλος σχηματισμός που θα 'ναι λειτουργικός για την Ευρώπη.

Η Ουάσιγκτον θα περιμένει να δει τις γερμανικές πρωτοβουλίες μετά τις ευρωεκλογές, με πλήρη γνώση ότι τα πάντα στις ευρω-αμερικανικες σχέσεις, τη διανυόμενη εποχή, περνούν μόνο μέσω Βερολίνου. Θεωρείται βέβαιο ότι θα θελήσουν να αποτρέψουν τους Γερμανούς από τη συνέχιση της άγριας πολιτικής λιτότητας, επιχειρηματολογώντας πως μετά τον «κάβο» των εκλογών τους δεν θα ευσταθούν δικαιολογίες εσωτερικών πολιτικών σκοπιμοτήτων. 

Διαφορετικά, άνευ του εκλογικού άλλοθι, θα θεωρηθεί βασίμως πως εξυπηρετούνται άλλοι στόχοι, σαφώς συνυφασμένοι με τη «γερμανοποίηση» της Ευρώπης. Εγκύρως εκτιμάται στην αμερικανική πρωτεύουσα πως οι Γερμανοί δεν θα σταματήσουν τις άγριες πολιτικές λιτότητας για την επίτευξη των στόχων τους.

Τα κίνητρά τους πηγάζουν από την εκτίμηση πως οι πολιτικές τους εξυπηρετούνται μέσα από τον καταναγκασμό των χωρών του Νότου, για να ενσωματώσουν ντε γιούρε στην ευρωπαϊκή Συνθήκη τα όσα έχουν καταφέρει μέχρι τώρα ντε φάκτο. Αυτό ενδεχομένως θα προκαλέσει περαιτέρω έντονη και πλέον εμφανή σύγκρουση Ουάσιγκτον και Βερολίνου, ιδιαιτερα όσο η Γερμανία με την τακτική τού «εν τη παλάμη και ούτω βοήσομεν» συνεχίζει να 'χει τους Νότιους με «τη μούρη στο χώμα». 

Λαμβάνοντας υπ' όψιν όλα αυτά και το γεγονός ότι οι Αμερικανοί δεν κάνουν κάτι τυχαία, θα πρέπει να σημειωθεί η χρονική συγκυρία της επίσκεψης για την οποία δόθηκε το «πράσινο φως» από την Ουάσιγκτον λίγες μόλις εβδομάδες προ των γερμανικών εκλογών.

Παράλληλα, θα πρέπει να προσεχθούν οι ενεργειακές εξελίξεις και συνεργασίες εκείνων των ημερών για να καταστεί δυνατή η σύνθεση της μεγαλύτερης εικόνας του τι πραγματικά βρίσκεται υπό εκκόλαψη. Η αμερικανική κυβέρνηση με πλείστες άλλες προτεραιότητες και με την προσοχή της στραμμένη αλλού, λογικά δεν περιμένει κάτι από την Ελλάδα, η οποία ούτως ή άλλως βρίσκεται σε φάση εξαιρετικής αδυναμίας και η οποιαδήποτε συζήτηση περί γεωγραφικού ρόλου της χώρας είναι ευνοήτως κενή περιεχομένου, εξυπηρετούσα μόνο ελληνικές εσωτερικές ανάγκες και συγκάλυψη τεκταινομένων μη εμφανών διά γυμνού οφθαλμού.

Αρα, εκείνο που απομένει είναι η βασίμως παρεχόμενη εκτίμηση πως από αμερικανικής πλευράς μεθοδεύεται κατακαλόκαιρα η «δέσμευση» των ελληνικών ενεργειακών πόρων και, συναφώς, εν ευθέτω χρόνω και εν είδει πακέτου, το κλείσιμο ζητημάτων ασφαλείας της περιοχής, γεγονός που ενέχει σοβαρούς κινδύνους εθνικών συμφερόντων για την Ελλάδα. 

Ατυχώς, τη στιγμή που δεν υπάρχει η στοιχειώδης εθνική συναίνεση σχετικά με το τι θα πρέπει να γίνει εσωτερικά για να σωθεί η χώρα, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει εθνική συναίνεση για το πώς είναι δυνατόν να αντιμετωπιστούν οι ποικίλοι εκβιασμοί και, ως εκ τούτου, όσοι αντιδρούν σε αυτούς παραμερίζονται με συνοπτικές διαδικασίες και «άλλοι» ξεπροβάλλουν σε θέσεις λήψεως σχετικών αποφάσεων.

ΠΗΓΗ: enet.gr