Τα λόγια στερεύουν..

     Στερεύουν σιγά-σιγά τα πάντα:

     Οι οικονομικές δυνατότητες των ελλήνων πολιτών και μαζί τους τα έσοδα του κράτους.

     Οι όποιες ελπίδες είχαν απομείνει σε πολύ λίγους, ότι κάτι θα μπορούσε να διασωθεί στο τέλος.

     Η δυνατότητα επιβίωσης, έστω και οριακής, δεκάδων χιλιάδων οικογενειών.

     Στερεύει η υπομονή.

     Μα προπάντων στερεύουν τα λόγια..

Τα λόγια διαμαρτυρίας που θα μπορούσαν να ειπωθούν.

     Τα λόγια παρηγοριάς και αλληλοστήριξης.

     Τα λόγια συννενόησης και συνδιαλλαγής..

     Προαναγγέλονται πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας.

     Η τρόικα ζητά νέα μέτρα, με τα οποία συναινεί δια της υπογραφής του ο ''πρωθυπουργός''.

     Περισσότερες απολύσεις ζητούν οι δανειστές.

     Περισσότερα λεφτά ζητάει η εφορία.

     Περισσότερο αίμα ζητάει η κατάργηση νοσοκομείων, σχολείων, επιχειρήσεων, η μείωση θέσεων εργασίας, η απελπισία..

     Και παντού βουβαμάρα..

     Σιωπή..

     Τα λόγια στέρεψαν. Ή στερεύουν όπου νάναι..

     Αρχίζουν όλοι, βουβά, να αναμετρούν τις δυνάμεις που τους έχουν μείνει..

     Κι η καταιγίδα θάναι ξαφνική, χωρίς προειδοποίηση.

     Θα συμπαρασύρει και θα καταστρέψει τα πάντα.

     Θα 'ναι μιά καταιγίδα καθαρτήρια, λυτρωτική..

     Εθνοσωτήρια..

     Τα λόγια στερεύουν.

     ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΕΙ ΤΗΝ

 ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ..