Τα εγκλήματα και οι άθλιοι υποκριτές του Βερολίνου.

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος 

Σήμερα δεν έχει κανείς να πει πολλά. Τα είπε όλα χθες στην ενημέρωση των δημοσιογράφων στο Βερολίνο ο εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης Στέφαν Σάιμπερτ: 

“Στην Ελλάδα είχαμε προφανώς μια πολύ άσχημη πολιτική δολοφονία. Πριν από μερικές εβδομάδες είχαμε κάτι παρόμοιο. 

Δεν βλέπω καμιά σύνδεση ανάμεσα (σ.σ. στις δολοφονίες) με τις συμφωνίες που έχει συνάψει η ελληνική κυβέρνηση, ή οι ελληνικές κυβερνήσεις με ευρωπαϊκούς θεσμούς”.

Μάλιστα. Το Βερολίνο λοιπόν δεν βλέπει αυτό που είναι εξόφθαλμο για όλους τους άλλους, εντός κι εκτός Ελλάδος: ότι η χώρα οδηγείται σε κατάσταση πρωτοφανούς αστάθειας και κινδύνων που φτάνουν ως την αλληλοσφαγή, μέσα από το πρόγραμμα “σωτηρίας” που οι Γερμανοί μας έχουν επιβάλλει.

Είναι τόσο άθλια αυτή η δήλωση της γερμανικής κυβέρνησης, που δεν αξίζει να πει κανείς λέξη παραπάνω γι αυτήν. Ομως, έστω και τώρα, μετά από όλα όσα έχουν συμβεί, ακούγωντας αυτή τη δήλωση αξίζει επιτέλους να αναρρωτηθούν για την πρωτοφανή αυτή υποκρισία όλοι όσοι στην Ελλάδα ακόμα πιστεύουν στο πόσο… καλό κάνει στη χώρα η επιβολή της γερμανικής πολιτικής.

Ωραία: η Ελλάδα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού και το Βερολίνο δεν βλέπει καμία σχέση ανάμεσα σε αυτή τη θέση της χώρας και την πολιτική που της έχει επιβληθεί. 

Οι Έλληνες που πίστευαν ως τώρα στα παραμύθια της σωτηρίας μέσα από την υποταγή στη Γερμανία, μήπως βλέπουν, αντιθέτως, μετά και από αυτή τη δήλωση, κάποια σχέση; 

Και μήπως αντιλαμβάνονται επιτέλους τι κάνουν οι Γερμανοί σε αυτό τον τόπο; Μήπως κατανοούν πια ότι ο πραγματικός αυτουργός όλου αυτού του κακού που απειλεί σήμερα την Ελλάδα, δεν είναι άλλος από τη γερμανική ηγεμονία και την πολιτική της, που, με τον πιο ασεβή τρόπο σπεύδει τώρα να πει ότι δεν έχει καμία σχέση με όλα αυτά, όταν οι πάντες γνωρίζουν ότι είναι δημιουργήματά της; 

Μήπως σκέπτονται ότι όταν μία κυβέρνηση, δήθεν σοβαρή και “φιλική”, που “βοηθά” τη χώρα, εκστομίζει τέτοιου είδους αθλιότητες που προσβάλλουν βάναυσα κάθε ίχνος νοημοσύνης, έχει πάντοτε μία άλλη δική της ατζέντα σε ότι λέει και κάνει;…

Απλώς, ένα ερώτημα: μήπως;
…