Όχι αναπληρωτή Πρωθυπουργέ.... δεν είναι επιθετική ενέργεια το μονομερές κούρεμα του χρέους μας.

 Ως κίνηση «επιθετική κατά των εκλογικών σωμάτων και των Κοινοβουλίων» των κρατών-μελών της Ε.Ε., «που ανοίγει ένα πολιτικό μέτωπο, χωρίς κανέναν πρακτικό λόγο και χωρίς αποτέλεσμα», περιγράφει το «κούρεμα» του χρέους ο κ. Βενιζέλος σε συνέντευξή του στην 
εφημερίδα realnews.

Αυτό είναι απόλυτα λανθασμένο. Η άποψη αυτή, αν μη τι άλλο, δρα ως ακυρωτική προπαγάνδα εναντίον.....
...ανάλογων προσδοκιών των Ελλήνων, ενώ δεν βοηθά ούτε τους ευρωπαϊκούς λαούς να αντιληφθούν τις ευθύνες των κυβερνήσεών τους. 

Εκείνο που στην πραγματικότητα έχει συμβεί είναι η μετατροπή της επιχειρηματικής ζημιάς των ευρωπαίων τραπεζιτών σε χρέη μεταξύ των λαών. Ένα τέχνασμα που κατέστησε τον ελληνικό λαό υπόδουλο στους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς. 

Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Και αυτό πρέπει να το αντιληφθούμε το γρηγορότερο, τόσο εμείς οι Έλληνες, όσο και οι υπόλοιποι ευρωπαϊκοί λαοί. 

Επομένως το κούρεμα του χρέους παραμένει απόλυτο δικαίωμά μας. Ας δούμε πως έκαναν αυτό το τέχνασμα με ένα παράδειγμα. 

Όταν μια ιδιωτική γερμανική τράπεζα δάνεισε το ελληνικό κράτος, αυτό το έκανε στα πλαίσια της τραπεζικής επιχειρηματικής της δραστηριότητας και ανέλαβε το σχετικό επιχειρηματικό ρίσκο. 

Την Ελλάδα στη συνέχεια την χρεοκόπησαν, όμως δεν είναι ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο κράτος που πτωχεύει, όπως άλλωστε και χιλιάδες επιχειρήσεις καθημερινά ανά τον κόσμο και μάλιστα πολύ ισχυρές.

Στην περίπτωσή μας όμως, αντί να συμβεί αυτό που συμβαίνει με όλα τα κράτη που πτωχεύουν, δηλαδή αντί να διευθετηθούν οι διαφορές αυστηρά μεταξύ του ελληνικού κράτους και των δανειστών, με βάση τις σχετικές συμβάσεις που προέβλεπαν εφαρμογή του ελληνικού δικαίου και αρμοδιότητα των ελληνικών δικαστηρίων, η ξενόδουλη ελληνική πολιτικοοικονομική ελίτ, σε συνεργασία με τη γερμανική ελίτ, σοφίστηκαν το εξής απαράδεκτο.

Αντί ο γερμανικός λαός να στηρίξει ανακεφαλαιώνοντας τη γερμανική τράπεζα ή να τη αφήσει να πτωχεύσει, όπως έκαναν οι Ισλανδοί, στην περίπτωσή μας, η γερμανική και ελληνική ελίτ έπαιξαν το εξής θέατρο και έκαναν το εξής πρωτάκουστο τέχνασμα. 

Το γερμανικό κράτος, δηλαδή ο γερμανικός λαός, δάνεισε το ελληνικό κράτος για να εξοφλήσει στη συνέχεια τη γερμανική τράπεζα. Δηλαδή στην ουσία ο ίδιος ο γερμανικός λαός ανακεφαλαίωσε τη γερμανική τράπεζα, όμως έμμεσα, μέσω του ελληνικού λαού, χωρίς ταυτόχρονα να χάσει, αλλά να εισπράξει αυτή την ανακεφαλαίωση από τον ελληνικό λαό και μάλιστα και με κέρδος - τόκους. 

Δηλαδή εμείς οι «αφελείς» όχι μόνο διασώσαμε τη γερμανική τράπεζα, αλλά πληρώνουμε και νταβατζιλίκι στο γερμανικό κράτος. Έτσι τώρα ο ελληνικός λαός φέρεται άμεσα οφειλέτης απέναντι στον γερμανικό λαό.


Αν λοιπόν κάνουμε τώρα μονομερώς κούρεμα του χρέους, ο κ. Βενιζέλος μας προειδοποιεί ότι αυτό θα είναι μια επιθετική ενέργεια εναντίον του γερμανικού λαού. 

Όμως στην πραγματικότητα, αυτό που θα κάνουμε θα είναι να αναλάβει ο γερμανικός λαός, αυτό που έπρεπε να κάνει από την αρχή, δηλαδή το βάρος της ανακεφαλαίωσης της ιδιωτικής του τράπεζας ή να την αφήσει να πτωχεύσει και όχι να φορτώσει το επιχειρηματικό ρίσκο της τράπεζάς του πάνω στον ελληνικό λαό.

Δηλαδή στην ουσία, αυτό που μας λέει η προπαγάνδα είναι «προσοχή μην εκθέσουμε τον Γερμανό τραπεζίτη», από τον οποίο θα έπρεπε ήδη να είχε ζητήσει εξηγήσεις ο γερμανικός λαός.