Πως φούσκωσαν την κρίση...

Η κρίση χρέους που αντιμετωπίζει η ευρωζώνη, με επίκεντρο την Ιρλανδία, την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιταλία και την Κύπρο, επηρεάζει και επιδεινώνει την κατάσταση συνολικά της παγκόσμιας οικονομίας. 

Χωρίς να...
εξαιρείται ούτε καν η οικονομία των ΗΠΑ.

Για την…
κακοτυχία του ευρώ, έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά. 

Η αδυναμία της πολιτικής ηγεσίας της Ευρώπης να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων είναι προφανής. 

Όπως αυταπόδεικτος είναι και ο ανασχετικός ρόλος που διαδραματίζει η Γερμανία, έχοντας τη δική της ατζέντα, και επιδιώκοντας τα μεγαλύτερα δυνατά κέρδη, σε βάρος του ίδιου του μέλλοντος της Ευρώπης.

Στη γερμανική κοινωνία περισσεύει η αγανάκτηση, καθώς οι πολίτες της Γερμανίας θεωρούν ότι καλούνται να πληρώσουν για τα «αμαρτήματα» των Νοτίων, Ελλήνων, Πορτογάλων, Ισπανών και Ιταλών. 

Πρόκειται φυσικά για κόντρα κουλτούρας, καθώς οι Γερμανοί θεωρούσαν πάντοτε ότι εκείνοι εργάζονται σκληρά, ενώ οι πολίτες των χωρών του Νότου έχουν αγκαλιάσει μια dolce vita, όπου η καλοπέραση αποτελεί το πρωταρχικό ζητούμενο.

Τα στατιστικά στοιχεία βέβαια δείχνουν ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει, το πραγματικό πρόβλημα ωστόσο βρίσκεται αλλού: Στο… προσπέρασμα της αναζήτησης ευθυνών στις κυβερνήσεις και τις τράπεζες των ισχυρών χωρών της Ευρώπης, που δάνειζαν αφειδώς όλα τα προηγούμενα χρόνια την Ελλάδα και άλλα αδύναμα κράτη-μέλη. 

Χωρίς μάλιστα να υπάρχει στοιχειωδώς μια επαρκής εκτίμηση ρίσκου, με αποτέλεσμα να απουσιάζει παντελώς η πρόληψη.

Ειδικά για τη Γερμανία βέβαια, η εξήγηση είναι σχεδόν… απλοϊκή: Οι Γερμανοί δάνειζαν και συνεχίζουν να δανείζουν το Νότο, όπως και άλλες χώρες του κόσμου, προκειμένου να υπάρχει ρευστό, ώστε να αγοραστούν τα προϊόντα τους. 

Η γερμανική οικονομία άλλωστε, στηρίζεται κατά κύριο λόγο στις εξαγωγές, και σήμερα που λεφτά δεν υπάρχουν για να αγοραστούν τα προϊόντα του Βερολίνου, η ύφεση χτυπά την πόρτα του διδύμου Μέρκελ-Σόιμπλε.

Την πραγματικότητα αυτή την έχουν καταλάβει, νωρίτερα από κάθε άλλον, οι Γερμανοί βιομήχανοι. 

Που πλέον, δεν επενδύουν στο εσωτερικό της χώρας, περιμένοντας τις εξελίξεις σε επίπεδο ευρωζώνης. 

Και από τη στιγμή που η αγορά «μίλησε», η πολιτική ηγεσία θα ακολουθήσει. 

Τρέχοντας!