Μεγάλο ενδιαφέρον έχει ανάλυση που έδωσε στη δημοσιότητα η γνωστή «δεξαμενή σκέψης» (think tank) STRATFOR των ΗΠΑ, η οποία ασχολείται με τις «ζυμώσεις» σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, που έχουν αναδείξει πολιτικούς σχηματισμούς, οι οποίοι στο παρελθόν θα ήταν απλώς αδιανόητο να διεκδικούσαν πρωταγωνιστικό πολιτικό ρόλο στις χώρες από όπου προέρχονται.
Στο πλαίσιο αυτό της ανάλυσης που έχει τίτλο «Ευρώπη: Όταν το αδιανόητο γίνεται πιθανό» (Europe: When the Unthinkable Becomes Possible), που θα διαβάσουν ολόκληρη σε γειτονική ανάρτηση, εκτεταμένη αναφορά γίνεται και στα ελληνικά πολιτικά πράγματα, όπου δυο σημεία της ανάλυσης δίνουν την αίσθηση ότι «κάτι τρέχει» με την αμερικανική οπτική απέναντι στην ευρωπαϊκή οικονομική κρίση:…
…Η πρώτη είναι «η Ελλάδα πιθανότατα θα επιστρέψει στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής κρίσης, στα επόμενα χρόνια, όταν θα γίνει η εκλογή για τον νέο πρόεδρο της δημοκρατίας» και η δεύτερη, «Αν η Ελλάδα προκαλέσει αναταραχή στην Ευρώπη, οι Ευρωπαίοι θα υποχρεωθούν να επιστρέψουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να συζητήσουν όλα τα θέματα που μέχρι τώρα απέφευγαν».
Εάν ληφθεί υπόψη ότι το STRATFOR έχει αποδειχθεί πολύ καλά πληροφορημένο για τις εξελίξεις και την οπτική που επικρατεί στους κύκλους εξουσίας και παραγωγής πολιτικής των ΗΠΑ, οι εικασίες που θα μπορούσαν να προκύψουν είναι πολλές.
Θα μπορούσε για παράδειγμα να υποτεθεί, ότι οι ΗΠΑ που διαφωνούν ριζικά με την ευρωπαϊκή (βλ. γερμανική) προσέγγιση στη «συνταγή» πολιτικής για έξοδο από την κρίση, μια διαφωνία που έχει στο παρελθόν κλιμακωθεί επικίνδυνα, ενδεχομένως ποντάρουν στην ανάδειξη κομμάτων όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, με στόχο να πιεστεί η Ευρώπη να αλλάξει πολιτική, ευθυγραμμιζόμενη περισσότερο με τις ΗΠΑ.
Η κατάσταση που επικρατεί δείχνει όντως να έχει δημιουργήσει «παρά φύση» συμμαχίες, επίσημες ή άτυπες σε ευρωπαϊκό τουλάχιστον επίπεδο. Το ζητούμενο από αναλυτικής απόψεως θα ήταν να εκτιμηθεί, εάν η υπόθεση αυτή ισχύει, τι συνεπάγεταιγια τις ελληνικές πολιτικές εξελίξεις στο προσεχές διάστημα.
Θα τραβήξει κάποιος, για παράδειγμα, το «χαλί» κάτω από τα «πόδια» της σημερινής κυβέρνησης, η οποία μάλιστα θα μπορούσε να μην έχει συνειδητοποιήσει την κατάσταση, ποντάροντας στις «εκλεκτικές συγγένειες» του παρελθόντος με την Ουάσιγκτον;
Αν και όπως παρατηρήθηκε από καλό μας φίλο, οι Αμερικανοί έχουν μεγάλο θέμα-ταμπού, τη σύνδεση της αντιπολίτευσης στην Ελλάδα με χώρους που χαρακτηρίζονται στην Ουάσιγκτον ως τρομοκρατικοί…
Ή μήπως η στρατηγική του «ώριμου φρούτου» είναι η επιλογή, αν και η κοινωνική αποσταθεροποίηση και η επιθυμία νέων «δεκεμβριανών» που εμφανίζεται σε διάφορες πλευρές με αφορμή την υπόθεση Ρωμανού είναι μια πτυχή της προσέγγισης αυτών που κάποτε οι εβρισκόμενοι στα πρόθυρα της εξουσίας θα αποκαλούσαν «ξένα κέντρα»;
Κάθε αναφορά σαφώς κινδυνεύει να πέσει θύμα συνωμοσιολογικών θεωρήσεων, όσο οι υποθέσεις δεν συνοδεύονται από ισχυρά στοιχεία για την επαλήθευση τους.
Ωστόσο, όποιος μένει προσηλωμένος στη «μεγάλη εικόνα» και όχι στον ελληνικό – επί του προκειμένου – πολιτικό μικρόκοσμο, δεν μπορεί παρά να διαπιστώσει, ότι η φυσική ηγέτιδα της Ευρώπης, λόγω μεγέθους και οικονομικής ισχύος, η Γερμανία, παρότι έχει στοιχηθεί πίσω από τις ΗΠΑ στο ζήτημα της αντιμετώπισης της Ρωσίας, με αφορμή τα γεγονότα στην Ουκρανία,εξακολουθεί να «φλερτάρει» διακριτικά με τη Μόσχα, εξυπηρετώντας τα θεμιτά-ζωτικά της οικονομικά συμφέροντα, ενώ η αμερικανική πολιτική δείχνει να προκρίνει προς το παρόν, τηνασφυκτική οικονομική πίεση.
Με βάση αυτή την παρατήρηση, θα μπορούσε κανείς να υποθέσει, πως οτιδήποτε υπονομεύει τη γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη δεν είναι σε τακτικό επίπεδο ασύμβατο με το αμερικανικό συμφέρον. Εξ ου και η «χαλαρή» αντιμετώπιση πολιτικών σχηματισμών οι πολιτικές εξαγγελίες των οποίων θα τους έφερναν υπό φυσιολογικές συνθήκες σε ευθεία σύγκρουση με την αμερικανική οπτική σε ζητήματαπαγκόσμιας οικονομίας.
Εάν – το τονίζουμε – αυτό ισχύει, τότε πρόκειται για τακτική κίνηση των Ηνωμένων Πολιτειών για την επίτευξη του στρατηγικού στόχου που προαναφέρθηκε, αναλαμβάνοντας παράλληλα σημαντικό ρίσκο, αφού τα γεγονότα ποτέ δεν εξελίσσονται όπως ακριβώς προβλέπει ακόμα και ο αρτιότερος σχεδιασμός.
Το μόνο βέβαιο είναι, ότι έχουμε μπει σε μια περίοδο όπου όσα θα ακολουθήσουν δεν θα μας επιτρέψουν να… βαρεθούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου