Μόνο στην Ελλάδα.
Αυτή την φορά ήταν σειρά των πρωτοεξαδέλφων των Γερμανών, των Αυστριακών να πουν "Ντροπή, δώστε στην Ελλάδα αυτά που της κλέψατε".
Με εκτενές άρθρο της η αυστριακή εφημερίδα «Ντερ Στάνταρντ» στη χριστουγεννιάτικη έκδοσή της, ζητά ......
.....από την Γερμανία αυτά που δεν έδωσε ποτέ από την κλεμμένη ελληνική περιουσία, άλλοτε με αφορμή την μη ενοποίησή της (μέχρι το 1990 αυτό ισχυριζόταν η Βόννη) και άλλοτε "για να μην καταστρέψουμε το όραμα της ευρωπαϊκής ενοποίησης".
"Οι Γερμανοί στρατιώτες ήταν στην Ελλάδα από τον Απρίλιο του 1941 έως το Σεπτέμβριο του 1944 και πίσω τους δεν άφησαν τίποτε άλλο παρά καμένη γη και την μνήμη σε πείνα, σαδιστικές σφαγές και εκτοπίσεις, ενώ η προγιαγιά του σημερινού πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, η συγγραφέας Πηνελόπη Δέλτα, αυτοκτόνησε την ημέρα κατά την οποία εισέβαλε στην Αθήνα η Βέρμαχτ",σημειώνεται στο δημοσίευμα, με τίτλο "Η οργή της Αθήνας για το αναγκαστικό δάνειο με τα δεκαπέντε μηδενικά", στο οποίο φιλοξενείται συνομιλία με τον επικεφαλής της ομάδας εργασίας, Παναγιώτη Καρακούση.
Ο ίδιος, που, όπως σημειώνει η εφημερίδα "Με την ομάδα εργασίας επί δύο χρόνια ερεύνησαν και υπολόγισαν τΙ οφείλει η Γερμανία στους Έλληνες μέχρι σήμερα", εκφράζει την απορία της διαπιστώνοντας όπως αναφέρει, "Μερικούς στη Γερμανία και αλλού να αμφισβητούν το προφανές, δηλαδή τις ζημίες που υπέστη η Ελλάδα, καθώς αρκεί και μόνον να αναλογιστεί κανείς ότι η Ελλάδα είχε τις μεγαλύτερες απώλειες, με το 19% του πληθυσμού της εκείνη την εποχή, δηλαδή 1,4 εκατομμύρια Έλληνες, να έχουν πεθάνει ή τραυματιστεί".
Στο δημοσίευμα σημειώνεται ότι το ποσό των 10 δισεκατομμυρίων ευρώ που φέρεται να αναφέρει το πόρισμα της ειδικής επιτροπής της Βουλής είναι "ψίχουλα" μπροστά στην πραγματική οφειλή της Γερμανίας στην Ελλάδα που ανέρχεται σε πολύ περισσότερα λεφτά.
Συγκεκριμένα η «Ντερ Στάνταρντ» αναφέρει πως για πρώτη φορά συγκεντρώθηκαν τα διασκορπισμένα αρχεία και ο οποίος στο σημειωματάριο του σημειώνει έναν δεκαπενταψήφιο αριθμό, δηλαδή 1,5 τρισεκατομμύρια δραχμές που αφαιρέθηκαν και είναι καταγεγραμμένα στην Τράπεζα της Ελλάδας, ως καταναγκαστικό δάνειο, το οποίο απέσπασαν το Μάρτιο του 1942 από τους Έλληνες, το γερμανικό Ράιχ και η Ιταλία.
Σημειώνει επιπλέον πως οι υπάλληλοι σε αυτούς τους υπολογισμούς τους δεν συμπεριέλαβαν καν τα δισεκατομμύρια δραχμών που ήταν τα μηνιαία έξοδα των κατοχικών δυνάμεων, ενώ το δάνειο παραμένει ανοικτό και υπάρχουν οι υπογραφές των κατακτητών που μάλιστα λίγο πριν από το τέλος του πολέμου είχαν πληρώσει δύο δόσεις του, κάτι που αποδεικνύει πως επρόκειτο για ένα δάνειο.
Η εφημερίδα αναφέρει επίσης ότι το 1960 η Δυτική Γερμανία κατέβαλε στους Έλληνες ως «αποζημίωση» για τα θύματα του ναζισμού στα τριάμισι χρόνια κατοχής, έν πολύ μικρό ποσό, αλλά όχι το δάνειο.
Και όλα αυτά ενώ η Βέρμαχτ είχε μεταφέρει στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης 70.000 Εβραίους από την Ελλάδα από τους οποίους δεν επέστρεψε σχεδόν κανείς και όταν είχε εκτελέσει 130.000 άμαχους στη χώρα.
Συμπληρώνει δε, ότι η επιχειρηματολογία των γερμανικών κυβερνήσεων είναι κατά κάποιον τρόπο ανέντιμη, όπως επισημαίνουν επανειλημμένα Γερμανοί ιστορικοί όπως οι Χάγκεν Φλάισερ και Αλμπρεχτ Ριτσλ, διότι μετά το 1945 η Βόννη «παρηγορούσε» τους Έλληνες πως όταν η Γερμανία θα έχει επανενωθεί θα μπορούσε να λυθεί οριστικά το ζήτημα των αποζημιώσεων.
Ωστόσο όταν έγινε πραγματικά η επανένωση ήταν ήδη αργά, καθώς οι Γερμανοί στην «Συνθήκη των δύο συν τέσσερις» του 1990 περιέλαβαν προληπτικές διατάξεις για να αποτρέψουν περαιτέρω αξιώσεις για αποζημιώσεις.
Σε ποια χώρα του κόσμου, η πολιτική ελίτ θα δεχόταν να προδώσει τον λαό σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και αυτά που οι ίδιοι οι ξένοι αναγνωρίζουν ως δικαιώματα, θα τα απεμπολούσε και ούτε αναφορά δεν θα έκανε; Στην Ελλάδα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου