Ανοίγει η αυλαία των διαπραγματεύσεων στα θεσμικά όργανα της ΕΕ και της Ευρωζώνης μετά την ολοκλήρωση των διμερών επαφών. Κλειστά κρατούν τα χαρτιά τους ΔΝΤ και ΕΚΤ.
Η μετωπική σύγκρουση αποφεύχθηκε, οι κκ Σόιμπλε και Βαρουφάκης κινήθηκαν εντός των προβλεπόμενων πλαισίων, όπως και η EKT.
Ετσι ο «διάλογος κωφών» πιστοποίησε τη διαφωνία των δυο πλευρών προσδιορίζοντας παράλληλα –δια της αποκλίσεως- τα όρια και το ωφέλιμο εύρος της διαπραγμάτευσης. Αυτό που στην πραγματικότητα συνέβη ….
…μπροστά στις κάμερες δεν απείχε πολύ από όσα εξελίχθηκαν πίσω από τις κλειστές πόρτες.
Βαρουφάκης και Σόιμπλε άνοιξαν τα χαρτιά τους, ενώ η ΕΚΤ είχε εκ των προτέρων θέσει τα χρονικά όρια της συζήτησης που έμελλε να ξεκινήσει μετά την πιστοποίηση της διαφωνίας.
Του Χρήστου Φράγκου
Μετά την ολοκλήρωση του κύκλου των διμερών επαφών της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας με τους Ευρωπαίους ηγέτες και τους διεθνείς εταίρους της χώρας, που κλείνει με τη συνάντηση του Γιάννη Βαρουφάκη και του Ευκλείδη Τσακαλώτου με τον Αμερικανό υφυπουργό Οικονομικών, η επόμενη πράξη του «δράματος» θα παιχθεί πλέον στα θεσμικά όργανα της ΕΕ.
Από ελληνικής πλευράς κέρδος μπορεί να χαρακτηριστεί το γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι δέχθηκαν να εξετάσουν θεσμικά τις προτάσεις που υπέβαλε ο Αλέξης Τσίπρας και το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης και τις οποίες θα συζητήσουν εν συνεχεία στα αρμόδια όργανα της ΕΕ.
Από την πλευρά του ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε πέτυχε να υψώσει ανάστημα και να δείξει σε όσους στήριξαν τους γερμανικούς σχεδιασμούς ότι χρειάζεται κάτι περισσότερο από μια φιλόδοξη ελληνική κυβέρνηση για να αλλάξει ρότα η ΕΕ.
Στο τραπέζι όμως υπάρχουν ακόμα παίχτες που δεν έχουν ανοίξει τα χαρτιά τους και που η στάση τους μπορεί να καθορίσει πολλά. Αυτοί δεν είναι ο Μπαράκ Ομπάμα και ο Βλάντιμιρ Πούτιν που απλώς ρίζουν για τις σφαίρες επιρροής και επιθυμούν να υπενθυμίζουν την παρουσία τους στην Άνγκελα Μέρκελ ακόμα και όταν αυτή παίζει στο δικό της γήπεδο, την Ευρωζώνη.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο παραμένει ακόμα σιωπηρό αποφεύγοντας ακόμα και να πάρει θέσει στα όσα έχουν διανοιχθεί μέχρι τώρα, επισημαίνοντας με νήμα ότι πρώτα θα μελετήσει τις ελληνικές προτάσεις και εν συνεχεία θα τοποθετηθεί. Αυτό διαμήνυσε ούτως ή άλλως και ο Πολ Τόμσεν στον Γιάννη Βαρουφάκη.
Η στάση όμως αυτή του ΔΝΤ φαίνεται να γέρνει προς την Ελλάδα καθώς διαφοροποιείται αισθητά από την εξ αρχής άρνηση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος ζητά συνέχιση και ολοκλήρωση του Μνημονίου υπό την τρόικα.
«Πάσο» έχει πάει και η ΕΚΤ, η οποία φαίνεται να επιθυμεί να μείνει έξω από τη διαπραγμάτευση αναλαμβάνοντας πλέον θεσμικό και όχι ουσιαστικό ρόλο και πετώντας το μπαλάκι στους πολιτικούς.
Ο χρόνος πιέζει, οι αγορές καραδοκούν
Η κίνηση όμως της ΕΚΤ δεν είναι και τόσο ουδέτερη καθώς δεν είχε προληπτικό αλλά επικοινωνιακό και πολιτικό χαρακτήρα, αν και ήταν στα πλαίσια της δικαιοδοσίας της.
Ετσι ΕΚΤ και ΔΝΤ μένουν μεν εκτός κλείνοντας όμως το μάτι σε Γερμανία και Ελλάδα αντίστοιχα.
Η απόφαση της ΕΚΤ έχει όμως δυο ορόσημα, το ένα στις 11 Φεβρουαρίου και το άλλο στις 16 του ίδιου μήνα. Μετά την παρέλευση, χωρίς ουσιαστική συμφωνία, αυτών των δυο χρονοσημείων η νάρκη θα εκραγεί. Όπερ σημαίνει ότι οι οίκοι αξιολόγησης θα έχουν το απαραίτητο υπόβαθρο για να υποβαθμίσουν την ελληνική οικονομία καθώς το ενδεχόμενο συμφωνίας θα απομακρύνεται, ενώ οι τράπεζες θα είναι πιο ευάλωτες καθώς θα πλησιάζει η ημερομηνία της 28ης Φεβρουαρίου.
Αν ο μήνας κλείσει χωρίς συμφωνία έστω για την τεχνική παράταση του προγράμματος η ΕΚΤ και ο ESM θα ζητήσουν από το ΤΧΣ την επιστροφή των ομολόγων 10,9 δισ. που αποτελούν σήμερα το κεφαλαιακό μαξιλάρι των τραπεζών.
Από την άλλη πλευρά η ελληνική κυβέρνηση έχει χρόνο μέχρι τότε είτε για να το εκμεταλλευτεί ζητώντας απριόρι έγκριση της ΕΚΤ είτε για να εισάγει τη συμφωνία γέφυρα.
Σε αυτό το πλαίσιο και με τον χρόνο να κυλάει αντίστροφα τα ευρωπαϊκά όργανα θα πρέπει να αποφασίσουν αν η Ελλάδα θα γυρίσει σελίδα, αγνοώντας την τελευταία αξιολόγηση του Μνημονίου και χάνοντας την τελευταία δόση των 7,4 δισ. ενώ παράλληλα θα δημιουργήσουν μια τεχνητή γέφυρα ώστε να εξοφληθούν ομαλά οι υποχρεώσεις της χώρας προς τους εταίρους για το επόμενο δίμηνο και οι οποίες ανέρχονται στα 11 δισ.
Αυτό πρακτικά μπορεί να γίνει με ένα άτυπο swap και με μετατροπή των χρημάτων της δόσης σε ομόλογα του ESM, όπως αντίστοιχα θα μετατρέψουν σε ομόλογα του ESM και τα κέρδη που έχουν αποκομίσει οι κεντρικές τράπεζες του ευρωσυστήματος από τα ελληνικά ομόλογα που έχουν πληρωθεί και ανέρχονται στα 5 δισ.
Με αυτό τον τρόπο καλύπτεται αναίμακτα το χρηματοδοτικό κενό και οι δυο πλευρές αγοράζουν πολιτικό χρόνο για τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων.
Στην καλύτερη περίπτωση οι αποφάσεις αυτές μπορούν να ληφθούν στο Eurogroup της 16 Φεβρουαρίου ή να σκιαγραφηθούν τότε και να εγκριθούν μέσω τηλεδιάσκεψης μετά τις 20 του μήνα ώστε να μην αρθεί νωρίς η πίεση προς την Αθήνα.
sofokleousin
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου