Και αυτή του την πρόθεση ουδέποτε την απέκρυψε, αλλά πάντα υπήρξε διάχυτη στη στάση του και τους χειρισμούς του…
Κι από την άλλη πλευρά...
μια κυβέρνηση επίπλαστης αξιοπρέπειας που καρκινοβατεί ανάμεσα στο θεαθήναι των υποσχέσεων και τις διαρκείς υποχωρήσεις στις απαιτήσεις των συμμοριών.
Αυτή η κυβέρνηση έχασε – ή δε θέλησε ουδέποτε να χρησιμοποιήσει – το στρατηγικό της πλεονέκτημα, όταν ήρθε στα μέσα του Φλεβάρη αντιμέτωπη με την πρόκληση της τραπεζικής ασφυξίας που θα εκδηλωνόταν την επομένη της Καθαράς Δευτέρας.
Το μεγάλο της διαπραγματευτικό ατού, ήταν να προσπεράσει αυτή την απειλή με αποφασιστικότητα, και ......
.....να πρωταγωνιστήσει στις εξελίξεις με επιθετική ατζέντα.
Δυστυχώς δεν το έκανε και προτίμησε να ακολουθήσει την πεπατημένη της ατολμίας και του φοβικού συνδρόμου.
Και αυτός ήταν ο ασφαλέστερος δρόμος για τη στρατηγική ήττα που επακολούθησε.
Πολλοί ρωτούν: Πως θα μπορούσε να αναλάβει μια τέτοια ευθύνη παραβλέποντας τον τραπεζικό πανικό που θα ακολουθούσε.
Τους απαντάμε: Βλέπετε να απέφυγε τον τραπεζικό πανικό με τη συμβιβαστική στάση που κράτησε,ή μήπως τον τροφοδότησε με ανεξέλεγκτη δυναμική, έτσι ώστε να τον βρίσκει αντιμέτωπο σε κάθε της βήμα;;;
Αυτή τη φορά, η απειλή επανέρχεται δριμύτερη, και ζητούμενο είναι η καθολική της υποταγή.
Χειραγωγούμενο φερέφωνο σ αυτή την επικίνδυνη ιστορία, είναι ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας ο Γ. Στουρνάρας, ο οποίος δε λειτουργεί απλώς απροκάλυπτα σαν αδίστακτος πεμπτοφαλαγγίτης ανάμεσα στην εθνική κυβέρνηση και τη συμμορία των ευρωπαίων τραπεζιτών,αλλά όλα δείχνουν πως στη δρομολογούμενη πολιτική εκτροπή, παραμένει παρκαρισμένος για να αναλάβει το ρόλο του δοτού τοποτηρητή, αναβιώνοντας τις μέρες της απόλυτης ταπείνωσης με πρωταγωνιστή τον Παπαδήμο.
Η κυβέρνηση οφείλει, σε συνδυασμό με την άμεση μεταστροφή της σε επιθετική διαπραγματευτική ατζέντα, να ενισχύσει τη δυναμική των συμβολισμών, αποκαθηλώνοντας άμεσα το Γ. Στουρνάρα, και να τον καταστήσει υπόδικο για τους προγενέστερους χειρισμούς του.
Οφείλει να σπάσει το απόστημα του διαρκούς εθνικού εκβιασμού, και να προβεί άμεσα σε μονομερείς ενέργειες το περιεχόμενο των οποίων έχουμε επαρκώς περιγράψει, και μέσα στα πλαίσια αυτών των ενεργειών θα πρέπει:
Κι από την άλλη πλευρά...
μια κυβέρνηση επίπλαστης αξιοπρέπειας που καρκινοβατεί ανάμεσα στο θεαθήναι των υποσχέσεων και τις διαρκείς υποχωρήσεις στις απαιτήσεις των συμμοριών.
Αυτή η κυβέρνηση έχασε – ή δε θέλησε ουδέποτε να χρησιμοποιήσει – το στρατηγικό της πλεονέκτημα, όταν ήρθε στα μέσα του Φλεβάρη αντιμέτωπη με την πρόκληση της τραπεζικής ασφυξίας που θα εκδηλωνόταν την επομένη της Καθαράς Δευτέρας.
Το μεγάλο της διαπραγματευτικό ατού, ήταν να προσπεράσει αυτή την απειλή με αποφασιστικότητα, και ......
.....να πρωταγωνιστήσει στις εξελίξεις με επιθετική ατζέντα.
Δυστυχώς δεν το έκανε και προτίμησε να ακολουθήσει την πεπατημένη της ατολμίας και του φοβικού συνδρόμου.
Και αυτός ήταν ο ασφαλέστερος δρόμος για τη στρατηγική ήττα που επακολούθησε.
Πολλοί ρωτούν: Πως θα μπορούσε να αναλάβει μια τέτοια ευθύνη παραβλέποντας τον τραπεζικό πανικό που θα ακολουθούσε.
Τους απαντάμε: Βλέπετε να απέφυγε τον τραπεζικό πανικό με τη συμβιβαστική στάση που κράτησε,ή μήπως τον τροφοδότησε με ανεξέλεγκτη δυναμική, έτσι ώστε να τον βρίσκει αντιμέτωπο σε κάθε της βήμα;;;
Αυτή τη φορά, η απειλή επανέρχεται δριμύτερη, και ζητούμενο είναι η καθολική της υποταγή.
Χειραγωγούμενο φερέφωνο σ αυτή την επικίνδυνη ιστορία, είναι ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας ο Γ. Στουρνάρας, ο οποίος δε λειτουργεί απλώς απροκάλυπτα σαν αδίστακτος πεμπτοφαλαγγίτης ανάμεσα στην εθνική κυβέρνηση και τη συμμορία των ευρωπαίων τραπεζιτών,αλλά όλα δείχνουν πως στη δρομολογούμενη πολιτική εκτροπή, παραμένει παρκαρισμένος για να αναλάβει το ρόλο του δοτού τοποτηρητή, αναβιώνοντας τις μέρες της απόλυτης ταπείνωσης με πρωταγωνιστή τον Παπαδήμο.
Η κυβέρνηση οφείλει, σε συνδυασμό με την άμεση μεταστροφή της σε επιθετική διαπραγματευτική ατζέντα, να ενισχύσει τη δυναμική των συμβολισμών, αποκαθηλώνοντας άμεσα το Γ. Στουρνάρα, και να τον καταστήσει υπόδικο για τους προγενέστερους χειρισμούς του.
Οφείλει να σπάσει το απόστημα του διαρκούς εθνικού εκβιασμού, και να προβεί άμεσα σε μονομερείς ενέργειες το περιεχόμενο των οποίων έχουμε επαρκώς περιγράψει, και μέσα στα πλαίσια αυτών των ενεργειών θα πρέπει:
- Να αποσύρει τον Ελληνικό χρυσό από τα θησαυροφυλάκια της ΕΚΤ.
- Να προχωρήσει στην άμεση και καθολική εθνικοποίηση της Τράπεζας της Ελλάδος.
- Και φυσικά να δρομολογήσει την καθολική επανεθνικοποίηση της Εθνικής Τράπεζας, για να μετατραπεί σε ισχυρό μοχλό ανάτασης της εθνικής μας οικονομίας.
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου