Το συμβιβασμό τον αντιλαμβανόμαστε γιατί βρωμάει – Το ότι θα είναι έντιμος όμως, δεν προκύπτει από πουθενά…

Η Ελληνική κυβέρνηση οφείλει να οδηγήσει στην απόλυτη ταπείνωση το Γερμανικό κατεστημένο, στα πλαίσια μιας σωστά σχεδιασμένης πολιτικής στρατηγικής, έτσι ώστε σύντομα οι κοινωνίες της Ευρώπης, όχι μονάχα να αφαιρέσουν την πρωτοκαθεδρία από τον Γερμανικό χάρτινο γίγαντα, αλλά να τον υποχρεώσουν σε ένα δεύτερο γύρο αποζημιώσεων... 

Για την απόπειρα...
επανακατάληψης της Ευρώπης και για τη δραματική συρρίκνωση των ευρωπαϊκών ΑΕΠ, οδηγώντας έτσι τη Γερμανία, σε μια δεύτερη ταπείνωση και στην οριστική και αμετάκλητη γεωπολιτική και οικονομική αποδυνάμωσή της.

Για την ακρίβεια, δεν είχαμε καμία απολύτως αμφιβολία, πως όλη αυτή η προεκλογική μεγαλοστομία του ΣΥΡΙΖΑ – που ομολογουμένως έφθινε όσο πλησίαζε η ώρα της κυβερνητικής εξουσίας – θα κατέληγε αργά η γρήγορα σε ένα συμβιβασμό με τη συμμορία των μαφιόζων.

Όταν όμως η προοπτική του συμβιβασμού, ενσωματώνεται με τόσο κραυγαλέο τρόπο στο λεξιλόγιο του ίδιου του πρωθυπουργού, και μάλιστα σε συνθήκες που η επικοινωνιακή - και όχι μόνο – επιθετικότητα των συνομιλητών του κλιμακώνεται, σε βάρος του ίδιου, των κυβερνητικών του στελεχών και της ίδιας της χώρας σε τελευταία ανάλυση, τότε η κοινωνία έχει κάθε λόγο να ανησυχεί, και φυσικά δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο να αισθάνεται αισιόδοξη για όσα πρόκειται να ακολουθήσουν.

Πρώτα απ όλα γιατί η Ελληνική κυβέρνηση, δεν έχει απολύτως κανένα λόγο να ζητιανεύει τον οποιονδήποτε συμβιβασμό, με τους υποτιθέμενους εταίρους. 

Μια χώρα που έχει βρεθεί στις συμπληγάδες του κατοχικού ετσιθελισμού, και έχει οδηγηθεί εξ αιτίας αυτού σε γενικευμένη κοινωνική, κυριαρχική και θεσμική αποδόμηση, δε παζαρεύει κανένα συμβιβασμό αλλά επιστρατεύει τα όπλα της, την ασυμβίβαστη αποφασιστικότητά της, διεκδικεί και επιβάλει τα δίκια της απαιτώντας να γίνουν σεβαστά από εχθρούς και φίλους.

Η οποιαδήποτε συζήτηση για συμβιβασμό εκ μέρους της Ελλάδας, με όποιο μανδύα «εντιμότητας» και αν περιβληθεί, ενσωματώνει πνεύμα ηττοπάθειας στην πολιτική διπλωματία, και υποδηλώνει με σαφήνεια διάθεση υποταγής.

Στη γλώσσα της πολιτικής, στη σφαίρα της γεωπολιτικής, αλλά και στη διακρατική διπλωματική σκακιέρα, η έννοια του συμβιβασμού υφίσταται μόνο…

• Είτε για τον καθολικά ηττημένο, οπότε ως τέτοιος οδηγείται σε συμβιβασμό αναγκαστικά προκειμένου να αποτρέψει τον αφανισμό του (πράγμα που κατά κανόνα συμβαίνει μετά από οξύτατες συγκρούσεις και πολεμική αναμέτρηση)…
• Είτε για τους «τσαμπουκάδες» της γεωπολιτικής, που αφού το παρατράβηξαν, οδηγούνται εκ των πραγμάτων σε συμβιβασμό, προκειμένου τελικά να μη απολέσουν τα πάντα, εξ αιτίας της ανεξέλεγκτης βουλημίας τους.

Σε ποια κατηγορία από τις δύο λοιπόν εντάσσει αυτή τη χώρα η ίδια της η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός, που τόλμησαν να ενσωματώσουν στη πολιτική «διαπραγματευτική» τους ατζέντα την έννοια του «συμβιβασμού», τον οποίο ειρήσθω εν παρόδω τολμούν να χαρακτηρίσουν ως «έντιμο»;;;

Η Γερμανία και η συμμορία των Ευρωπαίων εκβιαστών, έχουν κάθε λόγο να ενσωματώσουν στο δικό τους πολιτικό λεξιλόγιο την έννοια του «συμβιβασμού», και όχι η Ελλάδα.

• Η μαφία της Ευρώπης, βίασε στην πράξη ακόμη και αυτό το κατά πολλούς αμφιλεγόμενο αξιακό και θεσμικό σύστημα, πάνω στο οποίο στηρίχτηκε το …Ευρωπαϊκό ιδεώδες.
• Συνήργησε απροκάλυπτα και με ρόλο πρωταγωνιστικό στο σύστημα της κλεπτοκρατίας, και της άθλιας πολιτικής και οικονομικής συνδιαλλαγής, και αυτό όχι μονάχα δε την καθιστά δικαιούχο οποιασδήποτε απαίτησης, αλλά την αναγορεύει σε αποκλειστικό υπόλογο για το δράμα και της χώρας αλλά και των υπολοίπων λαών της Ευρώπης.

Εν προκειμένω η Γερμανία – και ιδιαιτέρως αυτή – όχι μονάχα δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως αξιόπιστος συνομιλητής, αλλά ειδικά από τη χώρα μας και με καθαρή πολιτική απόφαση, θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως επικίνδυνο και εφιαλτικό απόστημα στη μεταπολεμική Ευρώπη.

Είναι φανερό πως μετά και την αναθέρμανση των ζητημάτων που αφορούν στο κατοχικό δάνειο, στις πολεμικές επανορθώσεις και τις γερμανικές αποζημιώσεις στο σύνολό τους, και όλα αυτά σε συνδυασμό με τα βρώμικα παρελθόντα της Ζήμενς, των Χριστοφοράκων, της Γερμανικής αμυντικής βιομηχανίας κλπ, η Ελλάδα οφείλει…

• Όχι μονάχα να αποκαθηλώσει από το μυαλό και το λεξιλόγιο των κυβερνώντων της, κάθε σκέψη για οποιοδήποτε συμβιβασμό…
• Αλλά να περάσει στη γενικευμένη επίθεση που θα ξεβρακώσει ολοκληρωτικά το γερμανικό έκτρωμα, και αντί να του αναγνωρίζει ρόλο στον οποιονδήποτε «συμβιβασμό», οφείλει να το καταστήσει ένοχο, πρωταίτιο αλλά και αποκλειστικά υπεύθυνο στο επίπεδο της γεωπολιτικής, για την κατρακύλα της μεταπολεμικής Ευρώπης και την αναβίωση του 4ου Ράιχ.

Η Ελληνική κυβέρνηση οφείλει να οδηγήσει στην απόλυτη ταπείνωση το Γερμανικό κατεστημένο, στα πλαίσια μιας σωστά σχεδιασμένης πολιτικής στρατηγικής, έτσι ώστε σύντομα οι κοινωνίες της Ευρώπης, όχι μονάχα να αφαιρέσουν την πρωτοκαθεδρία από τον Γερμανικό χάρτινο γίγαντα, αλλά να τον υποχρεώσουν σε ένα δεύτερο γύρο αποζημιώσεων για την απόπειρα επανακατάληψης της Ευρώπης και για τη δραματική συρρίκνωση των ευρωπαϊκών ΑΕΠ, οδηγώντας έτσι τη Γερμανία, σε μια δεύτερη ταπείνωση και στην οριστική και αμετάκλητη γεωπολιτική και οικονομική αποδυνάμωσή της.

Αντί λοιπόν κύριοι της «αριστερής» κυβέρνησης, να καταγίνεστε με αθλιότητες περί «εντίμων συμβιβασμών»…
Αντί να επιτρέπετε χρησιμοποιώντας – ή ανεχόμενοι – ως λαγό την κ. Παναρίτη, να διαρρέει τα ταπεινωτικά για τη χώρα που επιχειρούν να επιβάλουν τα κατοχικά επιτελεία…

Οφείλετε να συνειδητοποιήσετε ότι…

• Ο δρόμος της ανάκτησης της εθνικής αξιοπρέπειας είναι μονόδρομος και δε δικαιούστε να παρεκλίνετε ούτε κατ ελάχιστον από αυτόν.
• Η ανάκτηση της εθνικής αξιοπρέπειας, δεν παζαρεύεται με αυτούς που την έχουν υποθηκεύσει, αλλά τους επιβάλλεται ως δεδομένο αδιαπραγμάτευτο ακόμη και με μονομερείς ενέργειες (και κυρίως με μονομερείς ενέργειες) διαφορετικά αναπαράγεται το καθεστώς της υποτέλειας και αυτό δεν ευνοεί τους υποταγμένους.

Οποιοσδήποτε συμβιβασμός με τους εκπροσώπους των συμμοριών, όπως και αν βαφτιστεί, με όποιο ένδυμα και αν περιβληθεί, δε θα είναι έντιμος γιατί απλά δεν υφίσταται έντιμος συμβιβασμός όταν σέρνεσαι και δε σέρνεις, όταν οδηγείσαι σ αυτό υπό καθεστώς εκβιασμών και δεν καθηλώνεις τους εκβιαστές, οι οποίοι θα πρέπει να πληρώσουν και πανάκριβο τίμημα.

Οποιοσδήποτε συμβιβασμός ανάμεσα στην εκβιαζόμενη Ελλάδα και τις συμμορίες των εκβιαστών, θα είναι ταπεινωτικός, θα είναι ανέντιμος, θα είναι ντροπιαστικός για τη χώρα και εξευτελιστικός για όποιος διανοηθεί να τον προσυπογράψει.

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"