Μαρτυρίες μεταναστών, συνεντεύξεις με εισαγγελείς και αστυνομικούς αλλά και μέλη ανθρωπιστικών οργανώσεων σκιαγραφούν την διαδρομή του χρήματος που κρύβεται πίσω από το εμπόριο των ανθρώπων και έχει δημιουργήσει μια νέα μαφία ή οποία έχει παραγκωνίσει τα παραδοσιακά κυκλώματα του οργανωμένου εγκλήματος στην Ιταλία.
Αυτές οι δραστηριότητες στη Μεσόγειο, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, ενισχύουν με 150 δισ. δολάρια κάθε χρόνο το δουλεμπόριο και την αναγκαστική εργασία παγκοσμίως.
«Η διακίνηση ανθρώπων έχει γίνει τόσο επικερδής «μπίζνα» για τα κυκλώματα σε όλο τον κόσμο που πιθανότατα πλέον ανταγωνίζεται ευθέως το εμπόριο ναρκωτικών» δηλώνει ο Ιτάγι Βιρίρι του Παγκόσμιου Οργανισμού Μετανάστευσης.
Όλες οι ιστορίες των μεταναστών είναι πάνω-κάτω το ίδιο τραγικές. Εκεί που διαφέρουν είναι στη χώρα προέλευσης και στη διαδρομή.
Την Πέμπτη το βράδυ, μετά την είδηση για το τραγικό ναυάγιο στη Μεσόγειο, μια ομάδα μεταναστών, οι μισοί τουλάχιστον από την Ερυθραία, περίμεναν τον «διακινητή» τους πολύ κοντά στο κεντρικό σταθμό του Μιλάνου.
«Δεν έχω τηλέφωνο και οι συγγενείς μου δεν γνωρίζουν εάν είμαι στη Σαχάρα ή στη θάλασσα» είπε στο Associated Press ο Αμπραάμ Ρουσόμ, δείχνοντας την μόνη περιουσία που του έχει απομείνει: ένα ασημένιο δακτυλίδι με μια μαύρη πέτρα.
Η μητέρα του δανείστηκε 4.000 δολάρια για να μπορέσει αυτός να φθάσει μέχρι το Μιλάνο. Πρόκειται για μια μικρή περιουσία σε μια χώρα σαν την Ερυθραία όπου ο μέσος μηνιαίος μισθός στο στρατό είναι 10 δολάρια και πολλοί εγκαταλείπουν την χώρα για να μην καταταγούν.
Ο Ρουσόμ λέει ότι άφησε πίσω του τη γυναίκα του και τα δυο παιδιά του, ότι περπάτησε επί 12 ημέρες διασχίζοντας την έρημο προς το Σουδάν, χωρίς να έχει τα απαραίτητα έγγραφα για να περάσει τα μπλόκα της αστυνομίας. Μετά ήρθε σε επαφή με δουλεμπόρους που του πήραν 1.600 δολάρια για να τον μεταφέρουν μέσα από την έρημο της Σαχάρας στη Λιβύη. με αυτό το ποσό βρήκε μια θέση στην καρότσα ενός φορτηγού με άλλα 25 άτομα για ένα ταξίδι που διήρκεσε δυο εβδομάδες.
Κάθισε δυο μήνες στη Λιβύη περιμένοντας να φθάσουν κι άλλα λεφτά από την οικογένεια του για να συνεχίσει το επόμενο σκέλος του ταξιδιού του: το επιπλέον ποσό που ζητούσαν οι δουλέμποροι ήταν 2.000 δολάρια.
Σε όλες τις περιπτώσεις, είπε ο Ρουσόμ η μητέρα του άφηνε τα χρήματα σε σημεία που τις έλεγαν οι μεσάζοντες μέσω τηλεφώνου και μετά έφευγε χωρίς να βλέπει ποιος τα παίρνει. Ο Ρουσόμ κατάφερε να ξεφύγει από τις ιταλικές αρχές και να μην δώσει τα δακτυλικά του αποτυπώματα.
Τελικός προορισμός του είναι μια θεία του που μένει στη Σουηδία. «Εάν μπορεί να μου στείλει τα χρήματα», λέει, «τότε θα φύγω την Κυριακή».
Ως επικεφαλής της οργάνωσης Πρωτοβουλία της Ερυθραίας για τα Δικαιώματα των Μεταναστών, η Μερόν Εστεφάνος έχει μάθει την μέθοδο των δουλεμπόρων: «Πηγαίνουν σε προσφυγικούς καταυλισμούς, πλησιάζουν τους νεοαφιχθέντες και τους προσφέρουν το ταξίδι χωρίς να δώσουν προκαταβολή», λέει. Πολλοί τσιμπάνε το δόλωμα διότι ξέρουν ότι οι οικογένειες τους δεν θα μπορούσαν να συγκεντρώσουν τα χρήματα όλα μπροστά.
«Όταν όμως οι δικοί σου άνθρωποι σου τηλεφωνούν από την Λιβύη, καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχει επιστροφή πάλι μέσω της Σαχάρα, επομένως δεν έχουν άλλη επιλογή από το να πληρώσουν τον δουλέμπορο».
Αυτή είναι και η ιστορία του Ενγίντα από την Αιθιοπία που προς το παρόν ζει σε καταυλισμό στην Τρίπολη. Λέει ότι έχει «συλληφθεί» πέντε φορές από παραστρατιωτικούς στη Λιβύη την τελευταία τριετία, από το 2012 δηλαδή που έφθασε στη χώρα με την ελπίδα να φύγει για την Ευρώπη. Και κάθε φορά έπρεπε να πληρώσει για να αφεθεί ελεύθερος, καταβάλλοντας βεβαίως τα χρήματα με το σύστημα «χέρι με χέρι», με τηλεφωνικές συνεννοήσεις.
Ο Ενγίντα αφηγείται δραματικά περιστατικά με κακομεταχείριση μεταναστών, βιασμούς γυναικών, εκτελέσεις και ληστείες, περιγράφοντας το δικό του αδιέξοδο.
«Δεν υπάρχει επιστροφή για μένα στην πατρίδα μου», λέει. «Έχω ξοδέψει ήδη πολλά χρήματα. Τα έχω πάρει από οικογένεια και φίλους. Εάν γυρίσω θα είναι για μένα μεγάλη ντροπή. παρότι τώρα δεν έχω καθόλου χρήματα, ελπίζω κάποια στιγμή να αλλάξουν τα πράγματα για μένα και να φθάσω στην Ευρώπη».
Και στην Ιταλία όμως η κατάσταση δεν είναι καλύτερη. Ένας από τους 15 που συνελήφθησαν την περασμένη εβδομάδα στο Παλέρμο ζει κοντά στο Μίνεο – το μεγαλύτερο καταυλισμό μεταναστών στην Ιταλία που βρίσκεται στην κεντρική Σικελία.
Οι μετανάστες που φιλοξενούνται εκεί μετακινούνται ελεύθερα και συχνά βγαίνουν για να συναντήσουν τους μεσάζοντες που θα κανονίσουν το ταξίδι για τον τελικό προορισμό τους.
«Στο σπίτι μου έχω 117 που κοιμούνται όρθιοι» περηφανευόταν ένας από τους συλληφθέντες δουλεμπόρους, σε τηλεφωνική του συνομιλία την οποία υπέκλεψαν οι αστυνομικοί.
Από αυτά τα ενδιάμεσα «σπίτια» οι μεσάζοντες επικοινωνούν και ζητούν κι άλλα χρήματα από τις οικογένειες πίσω στην Αφρική, οι οποίες αγωνιούν για τους συγγενείς τους: από 200 έως 400 ευρώ μόνο και μόνο για να καλυφθούν τα έξοδα διαμονής, ρούχα και καρτοκινητά.
Και μετά κι άλλα χρήματα για το ταξίδι στον βορρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου