Μέσα Νοεμβρίου 2015 και προϊόντος του χρόνου, οδεύουμε σε κρίσιμα σταυροδρόμια.
Η αξιολόγηση είναι...μια διαδικασία ανοιχτή, διαπραγματεύσεις γίνονται ακόμη για την εκταμίευση της υποδόσης των δύο (2) δισεκατομμυρίων ευρώ, η κυβέρνηση ενώ πρέπει να νομοθετήσει ταχύτατα, περιμένει να παρέλθει ο εορτασμός του Πολυτεχνείου και μετά να φέρει προς ψήφιση στη Βουλή τα προαπαιτούμενα, για να μην ενταθεί η κοινωνική οργή.
Παράλληλα, το μεταναστευτικό ζήτημα, το οποίο μετετράπη σε πρόβλημα, εξαιτίας της άφρονος πολιτικής της Ελληνικής κυβέρνησης, ταλανίζει την Ελλάδα, οι εξωτερικές σχέσεις της χώρας μας είναι σχεδόν κηδεμονευόμενες και η επιτροπεία των δανειστών γίνεται άτεγκτη.
Σε αυτόν τον ορυμαγδό των κακών ειδήσεων, των τραγικών γεγονότων και της αδικαιολόγητης απραξίας των κυβερνώντων, ο Ελληνικός λαός είναι άφωνος.
Και το εννοούμε με διττή έννοια.
Αφενός μεν, ότι ....
....στέκει άναυδος μπροστά σε όσα απίστευτα εξελίσσονται , αφετέρου δε ότι δεν υπάρχει κάποιος πολιτικός σχηματισμός που να έχει τη δυνατότητα να εκφράσει τη συντριπτική πλειονότητα του δυσαρεστημένου λαού, να του δώσει φωνή.
Πραγματικά, σαν ακυβέρνητο καράβι, ο λαός μας έχει υποστεί ένα σοκ ισχυρότερο ενδεχομένως από αυτό που υφίσταται εδώ και πέντε χρόνια οικονομικής κρίσης.
Το σοκ αυτό οφείλεται στο γεγονός, ότι επένδυσε την απελπισία του στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και στις υποσχέσεις που το κόμμα αυτό και προσωπικά ο πρόεδρός του μοίραζε αφειδώς.
Με σύνθημα την «Ελπίδα» ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. άρπαξε τις ψήφους των πολιτών και μετά τις εκλογές και την δήθεν περήφανη διαπραγμάτευση αναποδογύρισε, όπως και τα παγόβουνα, και φάνηκε ότι η σκοτεινή του πλευρά, αυτή του ψέματος και της απελπισίας ήταν απείρως μεγαλύτερη από αυτήν την φανερή της αλήθειας και της ελπίδας.
Έτσι λυγίζοντας και ο πρόεδρός του υπό το βάρος των ευθυνών και των πραγματικά εφιαλτικών του υποχρεώσεων υπέγραψε το Τρίτο (και φαρμακερό) Μνημόνιο.
Φαίνεται ότι ο κ. Τσίπρας δεν κατευθύνει την πολιτική της χώρας μας πλέον, αλλά περισσότερο τον κατευθύνουν.
Και δεν αναφερόμαστε στους δανειστές μας, για τους οποίους ο πρωθυπουργός έχει μεταβληθεί σε εξαιρετικό σύμμαχο!
Αναφερόμαστε στα «δεξιά» του χέρια που είναι οι κ.κ. Φλαμπουράρης και Παππάς.
Όπως αποκαλύφθηκε, ο κ. Παππάς ήταν αυτός που όντας παρών στην κρίσιμη φάση της διαπραγμάτευσης παρενέβαινε απευθυνόμενος στον πρωθυπουργό και του υπαγόρευε κατ’ ουσίαν τι μπορούσε και τι δεν μπορούσε να δεχθεί.
Για τον καθοδηγητικό ρόλο που διαδραματίζει η παρουσία του κ. Φλαμπουράρη δεν χρειάζεται να σημειώσουμε το παραμικρό. Είναι γνωστό ακόμη και στους αναλφάβητους.
Και τώρα τι μέλλει γενέσθαι;
Αυτό είναι το ερώτημα που μας απασχολεί όλους και του οποίου η απάντηση είναι όντως δύσκολη.
Διαγράφονται στον ορίζοντα μέρες χειρότερες από αυτές που έχουμε ζήσει την τελευταία πενταετία.
Η οργή των Ελλήνων που χειραγωγήθηκε συστηματικά από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ιδίως από το 2011 και μετά, δεν θα αργήσει να στραφεί κατά «του εαυτού της», δηλαδή, εναντίον αυτών που την εξέθρεψαν και τεχνηέντως την καλλιέργησαν.
Το μούδιασμα του λαού κατά τα φαινόμενα θα γίνει ποτάμι αμφισβήτησης.
Επειδή όμως καιροφυλακτούν διάφορα κέντρα, εσωτερικά ή/και εξωτερικά, τα οποία θα προσπαθήσουν να επωφεληθούν από πιθανή κοινωνική έκρηξη και αναταραχές που θα προκληθούν, καλό θα ήταν να περιφρουρηθεί η κοινωνική συνοχή.
Ο κ. Τσίπρας είναι αναγκασμένος να ακολουθήσει τον μονόδρομο της φθίνουσας πορείας του.
Μόνο καθοδική θα είναι η διαδρομή του πια και οι ιστορικοί του μέλλοντος θα τον κατατάξουν όπου δει.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να επιτραπεί από το πολιτικό σύστημα η πλήρης αποδόμηση των εννοιών «Κράτος» και «Διοίκηση» στο θυμικό του λαού, δια της απαξίωσής τους.
Ο κ. Πρωθυπουργός θα προσπαθήσει να «πλεύσει» όσο πιο μακριά γίνεται στα αχαρτογράφητα νερά της πολιτικής, σκεφτόμενος πως αν ομολογούσε ότι απέτυχε και παραιτείτο, θα έσβηνε γρήγορα στη συνείδηση του λαού.
Αντιθέτως, όλα δείχνουν ότι θα επιδιώξει να θυματοποιηθεί, δηλαδή, να οδηγήσει τα πράγματα σε τέτοιο σημείο που θα είναι απαραίτητη η συγκρότηση οικουμενικής κυβέρνησης, ώστε να είναι σε θέση έπειτα να ισχυρίζεται ότι τον ανέτρεψαν!
Όμως αυτή η επιδίωξη οφείλεται μόνο σε ιδιοτελή κίνητρα και όχι πατριωτικά.
Μέχρι τότε η Ελλάδα θα μοιάζει με ακυβέρνητο καράβι και ο Ελληνικός λαός ανήμπορος να αντιδράσει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου