Μην αφήσετε την Ελλάδα να μετατραπεί σε ένα τεράστιο δικαστήριο με υπερδικαστές τις τράπεζες και κατηγορούμενους το μισό πληθυσμό της χώρας.

Κ. Πρωθυπουργέ, από το 2013 ήσασταν ενημερωμένος για το γεγονός πως η νομοθεσία του Ιρλανδικού μοντέλου αντιμετώπισης των υπερήμερων δανείων, που ήταν υπό συζήτηση τότε για να εφαρμοστεί στην Ελλάδα, είχε αποτύχει ακόμη και στην, κατά πολύ ισχυρότερη οικονομικά από τη χώρα μας,  Ιρλανδία και πως είχε οδηγήσει σε καταχρηστική εκμετάλλευση της από τις Ιρλανδικές τράπεζες, γεγονός που είχε προκαλέσει μέχρι και τηνπαρέμβαση της Ιρλανδικής Κεντρικής Τράπεζας.

Τότε είχατε δηλώσει απερίφραστα την εναντίωση σας στο σχέδιο εφαρμογής της συγκεκριμένης νομοθεσίας στην Ελλάδα και υποσχεθήκατε, αν αναλαμβάνατε. την εξουσία ότι δε θα επιτρέπατε ποτέ αυτό να συμβεί.

Και όμως, μέσα σε λιγότερο από δώδεκα μήνες στην εξουσία, η κυβέρνηση σας κατάργησε τον, μόνο, ευνοϊκό για τους δανειολήπτες νόμο Κατσέλη και έκανε το Ιρλανδικό μοντέλο νόμο του κράτους, παρέχοντας υπερεξουσίες στις τράπεζες, κάνοντας.....
.. τες ελεγκτές και δικαστές και μετατρέποντας σε δουλικούς υπολόγους απέναντι τους εκατομμύρια ταλαιπωρημένους από τη μεγαλύτερη κρίση στην ιστορία Έλληνες πολίτες. Αυτούς που ορκιζόσασταν ότι θα προστατεύατε.

Και μετά τη δραματική κατάσταση που ζήσαμε τα Χριστούγεννα, με χιλιάδες πολίτες να τρέχουν να προλάβουν την υπαγωγή τους στο νόμο Κατσέλη πριν την οριστική του κατάργηση, ακολούθησαν οι επιστολές φωτιά των τραπεζών στους «κόκκινους» δανειολήπτες, στις πρώτες ημέρες του Ιανουαρίου.

Και αυτό ήταν μόνο η αρχή. Καθώς έπεται η αποστολή περισσότερων από 2 εκ  εκατ. επιστολών όχι μόνο σε  οφειλέτες στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων αλλά και πιστωτικών καρτών, ενώ, όπως επιτρέπει ο νέος νόμος, μετά από άλλες δύο επιστολές σε διάστημα ενός μηνός, τράπεζες θα προχωρήσουν σε αναγκαστικά μέτρα είσπραξης εναντίον όσων οι ίδιες αποφασίσουν να χαρακτηρίσουν ως «μη συνεργάσιμους».

Όμως, όπως γνωρίζετε ήδη εδώ και δύο χρόνια, εκμεταλλευόμενες την ίδια νομοθεσία που ψηφίσατε πλέον και εσείς στην Ελλάδα, οι ιρλανδικές τράπεζες, μέσα σε μικρό διάστημα από την εφαρμογή της, χαρακτήρισαν ως «μη συνεργάσιμους» περισσότερο από το 60% των δανειοληπτών, στέλνοντας τους στο δικαστήριο όπου πια τους είχαν στο χέρι.

Τι πιστεύετε, άραγε, πως θα γίνει στην Ελλάδα όπου οι τράπεζες είναι σε δραματική θέση, – αυτή τη φορά και εξαιτίας δικών σας επιλογών – και όπου οι πολίτες βρίσκονται σε τραγική οικονομική κατάσταση;

Προβλέπετε, μήπως, μεγαλύτερη επιτυχία της εφαρμογής του Ιρλανδικού μοντέλου απ’ ότι στην ίδια την Ιρλανδία ή μήπως περιμένετε οι ελληνικές τράπεζες να επιδείξουν κοινωνική ευαισθησία και να βάλουν το δίκαιο των πολιτών πάνω από το συμφέρον το δικό τους;

Αν προσβλέπετε στο πρώτο, δηλαδή σε πιο επιτυχημένη εφαρμογή της συγκεκριμένης νομοθεσίας στην Ελλάδα απ’ ότι στην Ιρλανδία, τότε αξίζει να θυμηθείτε πως η Ιρλανδία απολαμβάνει μία από τις χαμηλότερες φορολογίες ιδιωτικού και εταιρικού εισοδήματος στον αναπτυγμένο κόσμο, μία ακμάζουσα αγορά κατοικίας και μία μακράν ισχυρότερη οικονομία από την ελληνική. Και παρόλα αυτά το Ιρλανδικό μοντέλο απέτυχε.

Αν πάλι ελπίζετε για το δεύτερο, δηλαδή σε μια πιο δίκαιη και κοινωνικά ευαίσθητη μεταχείριση των Ελλήνων δανειοληπτών από τις ελληνικές τράπεζες, απ’ αυτήν που επιφύλαξαν οι ιρλανδικές για τους Ιρλανδούς, τότε είναι απαραίτητο να πληροφορηθείτε πως από το Νοέμβριο του 2015  οι ελληνικές τράπεζες «ψάχνουν» και ακόμη «δε μπορούν» να βρουν τα απαραίτητα έγγραφα που ζήτησαν με αιτήσεις τους οι υπερήμεροι δανειολήπτες που επιθυμούν υπαγωγή στο Νόμο Κατσέλη, καθυστερώντας και παρεμποδίζοντας τη σχετική διαδικασία αλλά και ναρκοθετώντας τη νομιμότητα της. Και σα να μην έφτανε αυτό, απαιτούν να πληρωθούν για την παράδοση των σχετικών εγγράφων, βάζοντας άλλο ένα εμπόδιο στην απόκτηση τους.

Όμως ειδικά για τους «κόκκινους» κατόχους πιστωτικών καρτών, η γνώμη μου είναι ότι η ευθύνη των τραπεζών είναι διπλή και έτσι διπλή και η αδικία.

Πρώτον, γιατί είναι γνωστό τοις πάσι πως ήταν οι ίδιες οι τράπεζες που κυριολεκτικά καταδίωκαν τους Έλληνες για να βγάλουν πιστωτικές κάρτες, βομβαρδίζοντας τους όχι μόνο μέσων συνεχών διαφημίσεων από κάθε ΜΜΕ αλλά και με προσωπικές επαφές, σε κάθε ευκαιρία, είτε κατά την επίσκεψη τους σε ένα τραπεζικό κατάστημα είτε ακόμη και με τηλεφωνήματα στην οικία τους.

Και δεύτερον, γιατί ειδικά στις πιστωτικές κάρτες, οι τραπεζικές χρεώσεις και κατ’ επέκταση απαιτήσεις των τραπεζών είναι εξωφρενικές και στα πλαίσια αυτού που εσείς πιστεύω πως θα χαρακτηρίζατε ως «τοκογλυφικές».

Για του λόγου το αληθές σας αναφέρω, ενδεικτικά, μερικά πραγματικά παραδείγματα. Σε σύμβαση για χρέος από πιστωτική κάρτα που έχει καταγγελθεί ως υπερήμερη, το κεφάλαιο, δηλαδή το ποσό που ξοδεύτηκε μέσω της κάρτας, είναι 613,69 ευρώ και οι τόκοι 760,60 ευρώ, δηλαδή οι τόκοι αντιστοιχούν στο 124% του κεφαλαίου.

Περίπτωση 1: Τόκος ίσος με το 124% του κεφαλαίου

Σε άλλη καταγγελθείσα σύμβαση από πιστωτική κάρτα, το κεφάλαιο είναι 1605,85 ευρώ και οι τόκοι 2212,68, δηλαδή οι τόκοι ισούνται με το 138% του κεφαλαίου.

Περίπτωση 2: Τόκος ίσος με το 138% του κεφαλαίου

Επόμενη περίπτωση καταγγελθείσας σύμβασης από πιστωτική κάρτα, με το κεφάλαιο να είναι 1735,16 ευρώ και τους τόκους 2467,46 ευρώ, δηλαδή ίσο με το 142% του κεφαλαίου. Και φυσικά με αυτές τις χρεώσεις ο δανειολήπτης δε χρησιμοποίησε καθόλου άλλη κάρτα που είχε. Όμως και πάλι δε γλύτωσε από την καταγγελία της τράπεζας η οποία του χρέωσε μεν μηδέν κεφάλαιο και έτσι μηδέν τόκους αλλά έξοδα / προμήθειες 211,97 ευρώ και κατήγγειλε τη σύμβαση!!

Περίπτωση 3: Τόκος ίσος με το 142% του κεφαλαίου – Χρεώσεις χωρίς χρήση κάρτας

Και φυσικά δεν πρόκειται για μοναδική περίπτωση αλλά για τον κανόνα. Παραθέτω αποκόμματα από άλλες συμβάσεις όπου ο δανειολήπτης δε χρησιμοποίησε ποτέ τις πιστωτικές κάρτες που του έβγαλε η τράπεζα μετά δική της όχληση και όχι κατόπιν δικής του αιτήσεως και έτσι με μηδέν κεφάλαιο και μηδέν τόκους, αφού οι κάρτες δε χρησιμοποιήθηκαν ποτέ, η τράπεζα τον χρέωσε έξοδα / προμήθειες 249,11 και 209, 27 ευρώ αντίστοιχα και κατήγγειλε τις συμβάσεις.

Περίπτωση 4: Χρεώσεις χωρίς χρήση κάρτας

Βέβαια, για όλα τα αποκόμματα που παρατίθενται υπάρχουν τα πρωτότυπα έγγραφα, τα οποία, μάλιστα αποκτήθηκαν σε κάθε περίπτωση με την καταβολή επιπλέον επιβαρύνσεων από τους δανειολήπτες και μετά κόπων και βασάνων, αφού οι πρώτες μη συνεργάσιμες στην εξίσωση των υπερήμερων δανείων είναι οι ίδιες οι τράπεζες.

Κ. Τσίπρα, σας άκουσα πρόσφατα να λέτε στη Βουλή πόσο σημαντικό είναι το γεγονός ότι καταφέρατε στα 40 και κάτι σας να γίνεται Πρωθυπουργός, χωρίς μάλιστα να προέρχεστε από κάποιο τζάκι. Όπως, για να το πετύχετε αυτό απέτυχαν, νωρίτερα, δραματικά όλοι οι υπόλοιποι και επιπλέον δώσατε συγκεκριμένες υποσχέσεις και μέσα σε αυτές και εκείνην σχετικά με το σχέδιο σας για την αντιμετώπιση των κόκκινων δανείων, που αφορά σε εκατομμύρια Έλληνες.

Σημασία δεν έχει τόσο αν κατακτήσατε  ένα αξίωμα αλλά το πώς και το τι κάνετε με αυτό. Και στο θέμα των τραπεζών πρώτον δεν τηρήσατε τις υποσχέσεις και δεύτερον έχετε, κατά τη γνώμη μου και σύμφωνα με όσα στοιχεία έχω στη διάθεση μου, κάνει λάθος, παρέχοντας στις τράπεζες υπερεξουσίες που δεν έχουν ούτε την τεχνογνωσία, ούτε την κοινωνική ευαισθησία, ούτε τη δυνατότητα να ασκήσουν με δίκαιο τρόπο.

Και από την άλλη πλευρά των τραπεζών αυτή τη φορά δε θα βρεθούν η Τρόικα, οι Θεσμοί ή κάποιοι ισχυροί διεθνείς παίκτες για να διαπραγματευτούν σκληρά μαζί τους αλλά οι Έλληνες υπερήμεροι δανειολήπτες που στην πλειοψηφία τους εξαπατήθηκαν στο παρελθόν από κυβερνήσεις και τράπεζες και σήμερα βρίσκονται σε τραγική θέση.

Μία κινέζικη παροιμία λέει πως «η καλύτερη χρονική στιγμή να φυτέψεις ένα δέντρο είναι 20 χρόνια πριν και η επόμενη καλύτερη στιγμή είναι τώρα». Μία ελληνική παροιμία λέει πως «ποτέ δεν είναι αργά».

Γνωρίζατε καλά την κατάσταση με τις τράπεζες και είχατε την ευκαιρία να αποφύγετε το δρόμο στον οποίο, τελικά, μας οδηγήσατε. Παρά τα λάθη στο θέμα των τραπεζών, όμως, έχετε ακόμη την ευκαιρία να μετριάσετε τη ζημία, τουλάχιστον όσον αφορά στην αντιμετώπιση από την πλευρά τους των πολιτών.

Μην αφήσετε την Ελλάδα να μετατραπεί σε ένα τεράστιο δικαστήριο με υπερδικαστές τις τράπεζες και κατηγορούμενους το μισό πληθυσμό της χώρας. Και μην αυταπατάστε ότι αν δεν δράσετε άμεσα αυτό δε θα συμβεί. Και τότε πια για σας θα ισχύει το ρητό πως «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού» ενώ για τους πολίτες πως «μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται». Και το λογαριασμό, φυσικά, θα τον έχουν πληρώσει εκείνοι.

πηγή