Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης
Σε μια περίοδο που η Ελλάδα και η Κύπρος βρίσκονται στο επίκεντρο μιας γεωπολιτικής και γεωοικονομικής δίνης και σε μια ιστορική στιγμή που υφίστανται μια άνευ προηγουμένου καταστροφική επίθεση το Κυπριακό και το Ελλαδικό κράτος, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τους πολίτες και τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνισμού, δίπλα μας, στη γειτονιά μας, ένας άλλος λαός μπορούμε να πούμε ότι μας δίνει μαθήματα πολιτικής ωριμότητας, αφού αναδεικνύεται νικητής σε έναν μακροχρόνιο πόλεμο που έδωσε κάτω από πολύ πιο δύσκολες συνθήκες και εναντίον πολύ ισχυρότερων αντιπάλων.
Μιλάμε για...τον νικηφόρο αγώνα του κουρδικού λαού, καθώς τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές (Πέμπτη, 21 Μαρτίου) επισφραγίζεται η νίκη των Κούρδων έναντι της πολιτικής του τουρκικού κράτους και οριοθετείται το πλαίσιο της λύσης του Κουρδικού, που αποτελεί το πιο σημαντικό «υπόλοιπο» του Ανατολικού Ζητήματος.
Αφού και ο κουρδικός λαός -όπως ο ελληνικός- ταλανίστηκε επί δεκαετίες από διχόνοιες, εσωτερικές έριδες και εμφύλιες συγκρούσεις, γενεσιουργός αιτία των οποίων ήταν οι επεμβάσεις και οι συγκρούσεις συμφερόντων μεγάλων δυνάμεων που έχουν συμφέροντα στην περιοχή, τελικά, κατά τα φαινόμενα, κατόρθωσε να μετατρέψει τις καταστροφικές αυτές εμπειρίες σε πολιτική σοφία, η οποία υποχρέωσε τις ηγεσίες των Κούρδων να απαλλαγούν από τα αλλότρια δεσμά και να ομονοήσουν για τη λύτρωση του έθνους τους.
Αυτή η συμφωνία εθνικής συνεννόησης, που επιτεύχθηκε το 1998, επέτρεψε στους Κούρδους να αποκτήσουν ένα de facto ανεξάρτητο κράτος στο Νότιο Κουρδιστάν (Β. Ιράκ) και ένα αυτόνομο κράτος στη ΒΑ Συρία, αλλά και να δημιουργήσουν συνθήκες ασφυκτικής πίεσης στην Τουρκία, η οποία ζήτησε, τον περασμένο Νοέμβριο, από τον φυλακισμένο ηγέτη των Κούρδων Αμπντουλάχ Οτζαλάν να μεσολαβήσει στις δομές και στους σχηματισμούς του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος για την επίτευξη συμφωνίας, σε ένα πλαίσιο και ένα χρονοδιάγραμμα που θα οδηγήσει στην πολιτική λύση του Κουρδικού.
Οι βασικοί λόγοι που οδήγησαν την κυβέρνηση Ερντογάν σε αυτήν την κίνηση είναι η παταγώδης αποτυχία και χρεοκοπία της πολιτικής που ακολουθήθηκε επί δεκαετίες για «λύση» του Κουρδικού με βίαια μέσα, η ανάδειξη μέσα από τις στάχτες και το αίμα της εσωτερικής σύγκρουσης στη Συρία (στην οποία παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο η Αγκυρα) του αυτόνομου κουρδικού κράτους στη ΒΑ Συρία, η ανάγκη δημιουργίας ενός περιβάλλοντος ασφαλείας που θα επιτρέπει την ομαλή και απρόσκοπτη διακίνηση του πετρελαίου από το Κιρκούκ στον Κόλπο Αδάνων - Αλεξανδρέττας και διά των θαλάσσιων οδών της Α. Μεσογείου στις διεθνείς αγορές και, τέλος, η ανθεκτικότητα του κουρδικού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος, που κατάφερε να σταθεί όρθιο έπειτα από 29 χρόνια ένοπλου αγώνα απέναντι στο τουρκικό κράτος, που είχε την αμέριστη συμπαράσταση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Στους παραπάνω λόγους να προστεθεί η αγωνία της Τουρκίας να «κλείσει» μέτωπα, εν όψει το μεγάλου γεωπολιτικού παιχνιδιού που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο, αλλά και της διπλωματικής και επικοινωνιακής επίθεσης των Αρμενίων για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας που βρίσκεται σε εξέλιξη και αναμένεται να κορυφωθεί το 2015, 100 χρόνια μετά τη σφαγή του 1.500.000 Αρμενίων της Ανατολής!
Υπάρχουν φυσικά και οι προσωπικοί λόγοι που οδήγησαν τον Ερντογάν στην επιλογή, όπως η προσδοκία στήριξης της πολιτειακής αλλαγής με τη μετατροπή της Τουρκίας σε προεδρική δημοκρατία και η μετάβαση του ιδίου στη θέση του εκλεγμένου από τον λαό προέδρου της δημοκρατίας, όμως οι λόγοι αυτοί είναι ήσσονος σημασίας σε σχέση με τους προαναφερθέντες!
Αναφερθήκαμε πιο πάνω στην ιστορική συγκέντρωση στην Αμιδα, όπου οι Κούρδοι επισφράγισαν τη νίκη τους, υπό τους ήχους κουρδικών και ποντιακών τραγουδιών και χορών, ενώ και ο ίδιος ο Απο, στο μήνυμά του, που αναγνώστηκε στα κουρδικά και τα τουρκικά στους συγκεντρωθέντες, εκτός από μηνύματα συναδέλφωσης των Κούρδων με τους Τούρκους αλλά και με τους άλλους λαούς της περιοχής, ανέφερε επί λέξει και το εξής:
«Χαιρετίζω την αδελφοσύνη των δύο λαών. Γιορτάζουμε μαζί το Νεβρόζ, υπό το φως μιας νέας ημέρας.
Απευθύνω χαιρετισμό σε όλους τους λαούς αυτής της περιοχής που γεννήθηκε ο ανθρωπισμός!
Ο χορός του Πόντου, των Ζεϊμπέκηδων και των Κούρδων είναι αδέλφια.
Ο Τίγρης, ο Ευφράτης, ο Σαγγάριος και ο Εβρος είναι αδέλφια.
Τα όρη Τζούντι και Γκαμπάρ, οι Ποντικές Αλπεις και ο Αργαίος είναι αδέλφια.
Η κραυγή μου ακούστηκε σε ολόκληρη την οικουμένη.
Απευθύνομαι στα εκατομμύρια των αγωνιστών και ζητώ να αναχωρήσουν από την πατρίδα όσοι κρατούν όπλα. Δεν εγκαταλείπουμε την επανάσταση. Τώρα αρχίζει μια νέα επανάσταση.
Οσοι με ακούν με προσοχή αντιλαμβάνονται ότι σήμερα ξεκινάει μια καινούργια περίοδος. Η περίοδος των δημοκρατικών δικαιωμάτων, της ελευθερίας και της ισότητας. Δεν θα μιλούν πλέον τα όπλα, θα μιλάει η πολιτική.
Η επανάστασή μου ήταν εναντίον της άγνοιας, της αγραμματοσύνης, της ανέχειας και της εκμετάλλευσης. Ο πόλεμός μας δεν είναι εναντίον κάποιου έθνους ή θρησκείας. Ο πόλεμός μας είναι εναντίον της αδικίας.
Ας χτίσουμε όλοι μαζί ένα προοδευτικό δημοκρατικό σύστημα».
Αυτά είναι τα μηνύματα που έστειλε ο Απο στο 1.000.000 Κούρδους που συγκεντρώθηκαν στην Αμιδα στις 21 Μαρτίου.
Εμείς οι Ελληνες της Κύπρου και της Ελλάδας τα πήραμε και, αν ναι, τα κατανοήσαμε;
.
Μιλάμε για...τον νικηφόρο αγώνα του κουρδικού λαού, καθώς τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές (Πέμπτη, 21 Μαρτίου) επισφραγίζεται η νίκη των Κούρδων έναντι της πολιτικής του τουρκικού κράτους και οριοθετείται το πλαίσιο της λύσης του Κουρδικού, που αποτελεί το πιο σημαντικό «υπόλοιπο» του Ανατολικού Ζητήματος.
Αφού και ο κουρδικός λαός -όπως ο ελληνικός- ταλανίστηκε επί δεκαετίες από διχόνοιες, εσωτερικές έριδες και εμφύλιες συγκρούσεις, γενεσιουργός αιτία των οποίων ήταν οι επεμβάσεις και οι συγκρούσεις συμφερόντων μεγάλων δυνάμεων που έχουν συμφέροντα στην περιοχή, τελικά, κατά τα φαινόμενα, κατόρθωσε να μετατρέψει τις καταστροφικές αυτές εμπειρίες σε πολιτική σοφία, η οποία υποχρέωσε τις ηγεσίες των Κούρδων να απαλλαγούν από τα αλλότρια δεσμά και να ομονοήσουν για τη λύτρωση του έθνους τους.
Αυτή η συμφωνία εθνικής συνεννόησης, που επιτεύχθηκε το 1998, επέτρεψε στους Κούρδους να αποκτήσουν ένα de facto ανεξάρτητο κράτος στο Νότιο Κουρδιστάν (Β. Ιράκ) και ένα αυτόνομο κράτος στη ΒΑ Συρία, αλλά και να δημιουργήσουν συνθήκες ασφυκτικής πίεσης στην Τουρκία, η οποία ζήτησε, τον περασμένο Νοέμβριο, από τον φυλακισμένο ηγέτη των Κούρδων Αμπντουλάχ Οτζαλάν να μεσολαβήσει στις δομές και στους σχηματισμούς του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος για την επίτευξη συμφωνίας, σε ένα πλαίσιο και ένα χρονοδιάγραμμα που θα οδηγήσει στην πολιτική λύση του Κουρδικού.
Οι βασικοί λόγοι που οδήγησαν την κυβέρνηση Ερντογάν σε αυτήν την κίνηση είναι η παταγώδης αποτυχία και χρεοκοπία της πολιτικής που ακολουθήθηκε επί δεκαετίες για «λύση» του Κουρδικού με βίαια μέσα, η ανάδειξη μέσα από τις στάχτες και το αίμα της εσωτερικής σύγκρουσης στη Συρία (στην οποία παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο η Αγκυρα) του αυτόνομου κουρδικού κράτους στη ΒΑ Συρία, η ανάγκη δημιουργίας ενός περιβάλλοντος ασφαλείας που θα επιτρέπει την ομαλή και απρόσκοπτη διακίνηση του πετρελαίου από το Κιρκούκ στον Κόλπο Αδάνων - Αλεξανδρέττας και διά των θαλάσσιων οδών της Α. Μεσογείου στις διεθνείς αγορές και, τέλος, η ανθεκτικότητα του κουρδικού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος, που κατάφερε να σταθεί όρθιο έπειτα από 29 χρόνια ένοπλου αγώνα απέναντι στο τουρκικό κράτος, που είχε την αμέριστη συμπαράσταση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Στους παραπάνω λόγους να προστεθεί η αγωνία της Τουρκίας να «κλείσει» μέτωπα, εν όψει το μεγάλου γεωπολιτικού παιχνιδιού που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο, αλλά και της διπλωματικής και επικοινωνιακής επίθεσης των Αρμενίων για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας που βρίσκεται σε εξέλιξη και αναμένεται να κορυφωθεί το 2015, 100 χρόνια μετά τη σφαγή του 1.500.000 Αρμενίων της Ανατολής!
Υπάρχουν φυσικά και οι προσωπικοί λόγοι που οδήγησαν τον Ερντογάν στην επιλογή, όπως η προσδοκία στήριξης της πολιτειακής αλλαγής με τη μετατροπή της Τουρκίας σε προεδρική δημοκρατία και η μετάβαση του ιδίου στη θέση του εκλεγμένου από τον λαό προέδρου της δημοκρατίας, όμως οι λόγοι αυτοί είναι ήσσονος σημασίας σε σχέση με τους προαναφερθέντες!
Αναφερθήκαμε πιο πάνω στην ιστορική συγκέντρωση στην Αμιδα, όπου οι Κούρδοι επισφράγισαν τη νίκη τους, υπό τους ήχους κουρδικών και ποντιακών τραγουδιών και χορών, ενώ και ο ίδιος ο Απο, στο μήνυμά του, που αναγνώστηκε στα κουρδικά και τα τουρκικά στους συγκεντρωθέντες, εκτός από μηνύματα συναδέλφωσης των Κούρδων με τους Τούρκους αλλά και με τους άλλους λαούς της περιοχής, ανέφερε επί λέξει και το εξής:
«Χαιρετίζω την αδελφοσύνη των δύο λαών. Γιορτάζουμε μαζί το Νεβρόζ, υπό το φως μιας νέας ημέρας.
Απευθύνω χαιρετισμό σε όλους τους λαούς αυτής της περιοχής που γεννήθηκε ο ανθρωπισμός!
Ο χορός του Πόντου, των Ζεϊμπέκηδων και των Κούρδων είναι αδέλφια.
Ο Τίγρης, ο Ευφράτης, ο Σαγγάριος και ο Εβρος είναι αδέλφια.
Τα όρη Τζούντι και Γκαμπάρ, οι Ποντικές Αλπεις και ο Αργαίος είναι αδέλφια.
Η κραυγή μου ακούστηκε σε ολόκληρη την οικουμένη.
Απευθύνομαι στα εκατομμύρια των αγωνιστών και ζητώ να αναχωρήσουν από την πατρίδα όσοι κρατούν όπλα. Δεν εγκαταλείπουμε την επανάσταση. Τώρα αρχίζει μια νέα επανάσταση.
Οσοι με ακούν με προσοχή αντιλαμβάνονται ότι σήμερα ξεκινάει μια καινούργια περίοδος. Η περίοδος των δημοκρατικών δικαιωμάτων, της ελευθερίας και της ισότητας. Δεν θα μιλούν πλέον τα όπλα, θα μιλάει η πολιτική.
Η επανάστασή μου ήταν εναντίον της άγνοιας, της αγραμματοσύνης, της ανέχειας και της εκμετάλλευσης. Ο πόλεμός μας δεν είναι εναντίον κάποιου έθνους ή θρησκείας. Ο πόλεμός μας είναι εναντίον της αδικίας.
Ας χτίσουμε όλοι μαζί ένα προοδευτικό δημοκρατικό σύστημα».
Αυτά είναι τα μηνύματα που έστειλε ο Απο στο 1.000.000 Κούρδους που συγκεντρώθηκαν στην Αμιδα στις 21 Μαρτίου.
Εμείς οι Ελληνες της Κύπρου και της Ελλάδας τα πήραμε και, αν ναι, τα κατανοήσαμε;
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου