Η ΕΕ το ισχυρό όπλο στα χέρια της Γερμανίας, με εγκλωβισμό – χειραγώγηση τοπικών κυβερνήσεων και καρατόμηση “αντιφρονούντων”.
Σημείο – κλειδί η στάση των Αμερικανων. Η απώλεια της Κλίντον, προβληματίζει την Γερμανία.
Του Δρ. Ανδρέα Πουλλικκά*
Ο ενεργειακός πόλεμος με τη βοήθεια των χρηματοπιστωτικών όπλων, βρίσκεται πλέον επίσημα στο επίκεντρο της πολεμικής τέχνης μια θέση που, για χιλιάδες χρόνια μέχρι σήμερα, κατείχαν οι στρατιώτες και τα συμβατικά όπλα.
Η διεξαγωγή πολέμων με αμυντικά ή επιθετικά χρηματοπιστωτικά όπλα, θα αναλύεται σύντομα από τα επίσημα στρατιωτικά εγχειρίδια, αλλά και θα διδάσκεται στις στρατιωτικές σχολές!
Το συγκεκριμένο όπλο χρησιμοποιείται εύκολα, επιτρέπει καλυμμένες και κρυφές ενέργειες, ενώ διαθέτει μια εξαιρετικά καταστροφική δύναμη, κατά πολύ πιο ανώτερη και πιο ασφαλέστερη ταυτόχρονα, όλων των άλλων πολεμικών όπλων.
Για παράδειγμα η Ρωσία διαθέτει ένα ισχυρότατο όπλο, με το οποίο έχει τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει επιτυχημένα τους εχθρούς της, στο πεδίο που διεξάγονται σήμερα οι μάχες του παγκόσμιου συναλλαγματικού πολέμου: την ενέργεια.
Στα πλαίσια αυτά, το σημαντικότερο ίσως μέσο χρήσης του συγκεκριμένου όπλου, εκ μέρους της Ρωσίας, είναι η μεγαλύτερη επιχείρηση της, η οποία είναι ταυτόχρονα ο μεγαλύτερος παραγωγός φυσικού αερίου στον κόσμο, την Gazprom.
Η επιχειρηματική και οργανωτική της δομή είναι εξ ολοκλήρου κάθετη. Συμπεριλαμβάνει εξόρυξη, παραγωγή, μεταφορά, προετοιμασία, εμπορία και παράδοση. Ελέγχει το 20% των αποθεμάτων φυσικού αερίου του πλανήτη, καθώς επίσης το 60% των αποθεμάτων της Ρωσίας.
Εκτός από τον τομέα της ενέργειας, η Gazprom έχει αναπτυχθεί στους τομείς των ΜΜΕ, τραπεζών, ασφαλειών και επενδύσεων, έχοντας ιδιόκτητη εσωτερική επενδυτική εταιρεία. Περαιτέρω, ο μακροπρόθεσμος προγραμματισμός της Gazprom θυμίζει περισσότερο το σχεδιασμό μιας πολεμικής τακτικής, παρά μια επιχειρησιακή στρατηγική.
Για παράδειγμα η χρήση του φυσικού αερίου, ως ένα γεωπολιτικό όπλο, αποδείχθηκε για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 2006 όπου η Ρωσία σταμάτησε να εφοδιάζει την Ουκρανία, με το δικαιολογητικό ότι υπήρχαν σημαντικές διαφορές με τη χώρα, όσον αφορά την πληρωμή του αερίου. Φυσικά, τα αποτελέσματα αυτής της ενέργειας δεν περιορίσθηκαν μόνο στην Ουκρανία, αλλά επεκτάθηκαν σε ολόκληρη την Ευρώπη αφού ο αγωγός διασχίζει την Ουκρανία.
Η ίδια ιστορία επαναλήφθηκε το 2009 αυτή τη φορά με πολύ επώδυνα αποτελέσματα, αφού αρκετά εργοστάσια στην Ανατολική Ευρώπη ανέστειλαν τις εργασίες τους, ενώ έμειναν χωρίς θέρμανση πάρα πολλές κατοικίες, μέσα στην πιο ψυχρή εποχή του χρόνου.
Οι δύο αυτές περιπτώσεις τεκμηριώνουν το γεγονός ότι, η Ρωσία δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει στο μέλλον το όπλο φυσικό αέριο όσο πιο αιμοβόρα μπορεί και χωρίς κανέναν οίκτο. Ουσιαστικά λοιπόν, η Ρωσία δοκίμασε και αριστοποίησε τη χρήση του φυσικού αερίου ως όπλου επιτυγχάνοντας ένα πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα, το οποίο ενισχύει την επιθετική της ικανότητα σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Εάν χρησιμοποιούσε το ίδιο όπλο σήμερα, το σταμάτημα δηλαδή της τροφοδοσίας της Ευρώπης με φυσικό αέριο, τα αποτελέσματα θα ήταν εξαιρετικά καταστροφικά. Ειδικά στις παραγωγικές βιομηχανίες της Βόρειας Ευρώπης και ιδιαίτερα στις βαριές βιομηχανίες της Γερμανίας.
Ο αγωγός, με τον οποίο μεταφέρεται το φυσικό αέριο από τη Ρωσία στην Ευρώπη, είναι ο Nord Stream. Πρόκειται για μια εταιρεία, με μετόχους τη Ρωσική Gazprom, καθώς επίσης τις γερμανικές Wintershall και EON, την Ολλανδική Gasunie και τη Γαλλική GDF Suez. Σχεδιάστηκε επίσης ο South Stream, με μετόχους την Gazprom, την Ιταλική ΕΝΙ, τη Γαλλική EdF Suez και την Γερμανική Wintershall.
Με αυτό τον τρόπο θα αποφευχθεί ο εφοδιασμός της Ευρώπης, μέσω της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας. Μεγάλος εχθρός της Ρωσίας είναι ο αγωγός Nabucco, ο οποίος σχεδιάζεται από κράτη της Ευρώπης, σε συνεργασία με τις ΗΠΑ, με στόχο να εξασφαλίσει στην Ευρώπη φυσικό αέριο από τα αποθέματα της Κασπίας (Αζερμπαϊτζάν και Καζακστάν, ενδεχομένως επίσης από το Ιράν, το Ιράκ και την Αίγυπτο) έτσι ώστε να μην είναι απόλυτα εξαρτημένη από τη Ρωσία.
Η Ρωσία δεν προσπαθεί μόνο να εμποδίσει την κατασκευή του Nabucco αλλά, παράλληλα, προωθεί δύο εναλλακτικούς αγωγούς, μέσω των οποίων θα μεταφέρεται το φυσικό αέριο από την κεντρική Ασία στην Ευρώπη ελεγχόμενους από την Gazprom.
Η προμήθεια άλλωστε της Ευρώπης με φυσικό αέριο, είναι ο κυριότερος μοχλός πίεσης που έχει η Ρωσία στη διάθεση της, κάτι που βέβαια δεν θέλει σε καμία περίπτωση να χάσει.
Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω, η Αχίλλειος πτέρνα της Γερμανίας είναι η ενεργειακή της εξάρτηση από τη Ρωσία. Είναι για αυτό που ήδη έχει επιδοθεί σε ένα αγώνα εξεύρεσης εναλλακτικών ενεργειακών πηγών. Έχει για παράδειγμα πρωτοστατήσει στην δημιουργία του Διεθνές Γραφείου Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, έχει αναπτύξει πρωτοπόρες ανανεώσιμες τεχνολογίες.
Αλλά γνωρίζει ότι αυτό δεν είναι αρκετό. Το φυσικό αέριο θα είναι ο ρυθμιστής στο μακροπρόθεσμο ενεργειακό ισοζύγιο της Γερμανίας. Για αυτό η Γερμανία τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να χρησιμοποιεί και αυτή χρηματοπιστωτικά όπλα για την ικανοποίηση των ενεργειακών της αναγκών.
Παράδειγμα η κατάσταση που ζούμε σήμερα, όπου μακροπρόθεσμος στόχος της Γερμανίας είναι η υπεξαίρεση των αποθέματων υδρογονανθράκων της Κύπρου. Έχει αρχίσει με την προσπάθεια καταστροφής του χρηματοπιστωτικού τομέα της χώρας μας και με την παράλληλη ένταξή της Κύπρου σε τριμηνιαία μνημονιακή επιτήρηση.
Με αυτό τον τρόπο τα έσοδα τη χώρας μας θα μειώνονται συνεχώς και τότε θα αρχίσει η μνημονιακή διαχείριση του δικού μας φυσικού αέριου και πετρελαίου. Θα είμαστε διά βίου σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Στα πλαίσια αυτά, η Πολιτεία πρέπει να αποφύγει όλες τις παγίδες με στόχο όχι μόνο να μην χαθεί τίποτα, αλλά να βγει η πατρίδα μας κερδισμένη από την κρίση.
Η Κύπρος, από γεωπολιτικής πλευράς, βρίσκεται σε μια εξαιρετικά πλεονεκτική θέση, ίσως στην καλύτερη της ιστορίας της. Ταυτόχρονα βέβαια, είναι υποχρεωμένη να βαδίζει σε τεντωμένο σχοινί, γεγονός που οφείλει να υποχρεώσει τα πολιτικά κόμματα να συνεργαστούν, χωρίς τις σημερινές μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον ενεργειακό πόλεμο που δεχόμαστε προς όφελος μας.
Είναι άμεση η ανάγκη χάραξης επιστημονικά τεκμηριωμένου μακροπρόθεσμου ενεργειακού σχεδιασμού που θα διαλαμβάνει όλες τις πτυχές διαχείρισης των υδρογονανθράκων μας. Με αυτό τον τρόπο θα ξέρουμε τι θέλουμε και πως θα το πράξουμε.
Τέτοιος σχεδιασμός θα μπορούσε να κωδικοποιηθεί ίσως σε 10 εντολές (όπως αυτές της Νορβηγίας) και να συμφωνηθεί από όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου. Είναι στο χέρι μας κατά πόσο θέλουμε να διαχειριστούμε εμείς τον εθνικό μας πλούτο ή θα τον αφήσουμε σε μνημονιακή διαχείριση!
*Ο Δρ. Ανδρέας Πουλλικκάς είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Ενεργειακής Πολιτικής στο American University of Sharjah
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
olympia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου