Μάλτα και Λουξεμβούργο οι επόμενοι στη λίστα;

Για τους αρχιτεκτόνες της διάσωσης της Κύπρου - τη γερμανική κυβέρνηση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο - δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι ο κεντρικός στόχος της προτεινόμενης σοκαριστικής θεραπείας ήταν να ελέγξουν έναν τραπεζικό τομέα που κατέρρεε. 

Αυτό εφαρμόστηκε κυρίως στην Τράπεζα Κύπρου, τη μεγαλύτερη τράπεζα του νησιού και στη Λαϊκή, τη δεύερη μεγαλύτερη.
Η τελευταία ήταν ουσιαστικά αφερέγγυα, και είχε επιβιώσει τόσο καιρό χάρη σε μια σανίδα σωτηρίας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που της παρείχε ρευστότητα.

Η Κριστίν Λαγκάρντ του ΔΝΤ ήθελε και οι δύο τράπεζες, που αντιπροσωπεύουν το ήμισυ του κυπριακού τραπεζικού κλάδου, να εκκαθαριστούν. Στο τέλος η Λαϊκή έκλεισε με ομολογιούχους και μετόχους να βρεθούν αντιμέτωποι με τεράστιες ζημίες και € 4,2 δισ. σε απώλειες καταθέσεων. 

Η Τράπεζα της Κύπρου μετατράπηκε σε σκιά του προηγούμενου εαυτού της, με καταθέσεις να παγώνουν εν αναμονή της αναδιάρθρωσης της και της μείωση του μεγέθους της και με τους πλούσιους καταθέτες της να αντιμετωπίζουν απώλειες κατά πάσα πιθανότητα από 30% -40%.

Μια «οικονομία καζίνο», δήλωσε η γαλλική κυβέρνηση. «Ένα δυσλειτουργικό επιχειρηματικό μοντέλο», είπαν οι Γερμανοί για την κυπριακή οικονομία. Με τον τραπεζικό τομέα της επτά φορές το κυπριακό ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, η Λαγκάρντ επέμεινε ότι αυτή δεν ήταν μια βιώσιμη κατάσταση και ότι θα κοβόταν σε περισσότερο από το ήμισυ δηλαδή περίπου τρεις φορές το ΑΕΠ μέχρι το 2018. 

Σε μια εποχή όπου η τραπεζική ένωση της ευρωζώνης (που περιλαμβάνει την εποπτεία των τραπεζών) είναι στα σπάργανα, και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αναλαμβάνει χρέη εποπτικής αρχής για όλες τις τράπεζες της ευρωζώνης, οι δηλώσεις από το Βερολίνο και τη Λαγκάρντ έφεραν τη σφραγίδα μιας νέας πολιτικής που αποσκοπεί στην εξημέρωση των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών και που αποσκοπεί να θέσει έναν παρα-φουσκωμένο τραπεζικό τομέα υπό αυστηρό έλεγχο .

Πράγμα που εξηγεί γιατί πολλές μικρές χώρες τρέμουν την προοπτική του τι θα μπορούσε να φέρει το μέλλον και για αυτές. Η Μάλτα, το Λουξεμβούργο και η Κύπρος είναι οι τρεις μικρότερες χώρες της ΕΕ και της ευρωζώνης. 

Η εποχή όπου η Κύπρος θεωρούνταν ένας υπεράκτιας φορολογικός και τραπεζικός παράδεισο έχει τελειώσει ανεπιστρεπτί. Σε σχέση με το ΑΕΠ, ο τραπεζικός τομέας της μικροσκοπικής Μάλτας είναι ακόμη μεγαλύτερος.

Ο Υπουργός Οικονομικών της Μάλτας κάθισε δίπλα στο Γερμανό και Κύπριο ομόλογο του κατά την πρώτη συνεδρίαση για τη διάσωση της Κύπρου στις Βρυξέλλες και ήταν εξαιρετικά θορυβημένος απ 'όσα είδε. 

Ακούγοντας την ομιλία του Wolfgang Schäuble, του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, από πρώτο χέρις έγραψε ένα άρθρο στην εφημερίδα Malta Times λέγοντας ότι ο Θεός ας βοηθήσει τη χώρα του, αν συναντήσει παρόμοια προβλήματα εντός της ευρωζώνης.

Στη συνέχεια, υπάρχει το Λουξεμβούργο, το οποίο μαζί με την Αυστρία, είναι ο μεγαλύτερος πρωταθλητής του τραπεζικού απορρήτου στη ευρωζώνη. Η πλουσιότερη χώρα στην ΕΕ και η δεύτερη μικρότερη, ο τραπεζικός τομέας στο Λουξεμβούργο υπερβαίνει το ΑΕΠ της κατά 23 φορές, ένα τεράστιο συγκριτικά μέγεθος.

Η μεγάλη διαφορά, βέβαια, είναι ότι εδώ δεν πρόκειται μόνο για τράπεζες του Λουξεμβούργου, αλλά και για θυγατρικές των τραπεζικών γιγάντων Ευρώπης και ΗΠΑ, με τη Γερμανία και τη Γαλλία στο προσκήνιο. 

Παρ 'όλα αυτά ο Ζαν Άσελμπορν, ο υπουργός Εξωτερικών του Λουξεμβούργου, προειδοποίησε το Βερολίνο την παραμονή της διάσωσης της Κύπρου ότι καλό θα ήταν να προσέξει τι λέει και ότι κανείς δεν παραπονιόταν ότι οι γερμανικές βιομηχανίες αυτοκινήτων ή όπλων ήταν πολύ μεγάλες – προς το παρόν.