Ολες οι πράξεις εξευμενισμού του αδηφάγου τέρατος της Τουρκίας, από την πλευρά των ελληνικών κυβερνήσεων, έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα από το προσδοκώμενο: ανοίγουν την όρεξη της Αγκυρας, δεν την κατευνάζουν.
Διαρκείς και διακηρυγμένοι στόχοι της τελευταίας είναι ο έλεγχος του Αιγαίου, η εξάπλωση της επιρροής και της κυριαρχίας της στη Θράκη, η διαιώνιση της κατοχής στην Κύπρο, ο αφελληνισμός της Μεγαλονήσου και η πολιτισμική επέκταση στην ελληνική κοινωνία, μέσω της προβολής του «υγιούς τουρκικού τρόπου ζωής» που προπαγανδίζουν τα κατάπτυστα τουρκικά σίριαλ, τα οποία προβάλλονται από τους ελληνόφωνους τηλεοπτικούς σταθμούς.
Διαρκείς και διακηρυγμένοι στόχοι της τελευταίας είναι ο έλεγχος του Αιγαίου, η εξάπλωση της επιρροής και της κυριαρχίας της στη Θράκη, η διαιώνιση της κατοχής στην Κύπρο, ο αφελληνισμός της Μεγαλονήσου και η πολιτισμική επέκταση στην ελληνική κοινωνία, μέσω της προβολής του «υγιούς τουρκικού τρόπου ζωής» που προπαγανδίζουν τα κατάπτυστα τουρκικά σίριαλ, τα οποία προβάλλονται από τους ελληνόφωνους τηλεοπτικούς σταθμούς.
Ακόμα ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της αμετακίνητης στάσης των νατοϊκών «συμμάχων» μας είναι οι επίσημες απαντήσεις που έδωσε ο υπουργός Εξωτερικών της γείτονος Αχμέτ Νταβούτογλου στις ερωτήσεις της Ντιλέκ Ακαγκιούν Γιλμάζ, βουλευτού του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος.
Οπως έγραψε σχετικά η «δημοκρατία», ο Αχμέτ Νταβούτογλου τοποθετήθηκε απολύτως εχθρικά προς τη χώρα μας απαντώντας στη γραπτή ερώτηση της κυρίας Γιλμάζ για την κυριότητα νησίδων στο Αιγαίο. Μεταξύ άλλων, είπε και τα εξής: «Υπάρχει στο Αιγαίο μια σειρά από αλληλένδετα προβλήματα, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι στο Αιγαίο δεν υπάρχουν οριοθετημένα σύνορα μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας».
Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο θεωρητικός του νεοοθωμανικού επεκτατισμού έθεσε στο τραπέζι των... διαπραγματεύσεων το σύνολο του ελληνικού αρχιπελάγους!
Ισχυρίστηκε ότι, αφού δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για το τι ανήκει σε ποιον, όλα είναι θέμα ερμηνείας των Συνθηκών της Λωζάννης (1923) και των Παρισίων (1947).
Αυτή η συμπεριφορά έναντι της Ελλάδας, η οποία είναι ο αυτόκλητος «ανάδοχος» της ενταξιακής υποψηφιότητας της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, είναι πάγια.
Δεν αλλάζει ούτε με τις κουμπαριές, ούτε με τα ζεϊμπέκικα, ούτε με τα υποκριτικά χαμόγελα των διπλωματών, ούτε με τις καταθέσεις στεφανιών στο μαυσωλείο του γενοκτόνου των Ελλήνων Κεμάλ Ατατούρκ.
Αφού το ξεχνάνε εμείς, φροντίζουν να μας το θυμίζουν από καιρού εις καιρόν οι απόγονοι του... Σουλεϊμάν, οι οποίοι θέλουν να τον μιμηθούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου