Κυρίως υπονομεύει από...
πριν τα όποια πενιχρά αποτελέσματα θα μπορούσε να δώσει το σκληρό πρόγραμμα που εφαρμόζεται.
Και αυτό γιατί καλλιεργεί ψευδαισθήσεις σωτηρίας, με αποτέλεσμα να μην αφήνει το λαό να κατανοήσει σε βάθος το όλο πρόβλημα και να επιλέξει συλλογικές δράσεις.
Αντίθετα η καλλιέργεια του κλίματος της εξόδου από την κρίση, κάνει τους πολίτες να ξεχνούν το συλλογικό πρόβλημα, να διασπώνται και να υιοθετούν ατομικές λογικές αυτοπροστασίας και επαναφοράς στην προτέρα ατομική κατάσταση ενώ οι υπόλοιποι ας πεθάνουν.
Το γνωστό αυτό μονοπάτι της ατομικότητας στο οποίο σπρώχνεται και πάλι ο λαός, ταυτόχρονα διατηρεί τις άρχουσες ελίτ ανέγγιχτες από την κρίση, μακριά από αμφισβήτηση και απείραχτες στη θέση τους για να συνεχίσουν το ίδιο συντηρητικό μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης που μας έφερε στο σημερινό χάλι.
Για να υπάρξει ταχύτατη αλλά και στέρεη ανάπτυξη, αυτή μόνο με απελευθέρωση νέων κοινωνικών δυνάμεων στη βάση της κοινωνίας μπορεί να γίνει.
Μόνο με την ανάπτυξη νέων κοινωνικών δυνάμεων που θα προκαλέσει κοινωνικό μετασχηματισμό και ανασυγκρότηση του κοινωνικού ιστού πάνω στην κατεύθυνση ανάπτυξης της εθνικής οικονομίας, θα υπάρξει σίγουρη, ελεύθερη και υπερήφανη πορεία προς το μέλλον.
Αυτό φυσικά θα οδηγήσει σε κατάρρευση του σημερινού πολιτικοοικονομικού καθεστώτος, αλλά δυστυχώς δεν γίνεται διαφορετικά.
Αν θέλουμε να έχουμε μέλλον ως συλλογική οντότητα, αυτό αναπόφευκτα περνάει μέσα από αυτή την αναγκαιότητα.
Το υπάρχον μοντέλο πρέπει να αλλάξει.
Πέτρος Χασάπης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου