Για πολλούς η κρίση οφείλεται στο κακό κράτος, στο κράτος που δε θέλει ή φοβάται -λόγω πολιτικού κόστους- να πάρει όσα του χρωστάνε οι φοροφυγάδες.
Τι γίνεται όμως όταν το κράτος αποφασίζει να βάλει χέρι στις καταθέσεις μας στο όνομα της αποφασιστικότητας κατά της φοροδιαφυγής; Τι γίνεται με τις κρατικές εγγυήσεις για τις καταθέσεις;
Σύμφωνα με δημοσιεύματα βάσει νέας διάταξης της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Οικονομικών στο όνομα ληξιπρόθεσμων χρεών αποφασίζεται η άμεση κατάσχεση καταθέσεων απαιτήσεων των ...οφειλετών εις χείρας τρίτων.
Το μέτρο αφορά μισθούς, συντάξεις, ενοίκια και άλλα εισοδήματα που εισπράττουν οι οφειλέτες του Δημοσίου μέσω τραπεζικών λογαριασμών. Μέχρι σήμερα, τα χρήματα δεσμεύονταν μεν από τα πιστωτικά ιδρύματα, αλλά δεν αποδίδονταν εγκαίρως στα δημόσια ταμεία.
Η διάταξη αυτή είναι η άλλη εκδοχή του αποφασίζομεν και διατάσσομεν, είναι η ακροδεξιάς κοπής αποφασιστικότητα της κυβέρνησης στο όνομα της φοροδιαφυγής. Στην ουσία πρόκειται για άρση της εγγύησης στις καταθέσεις.
Η λογική του αποφασίζομεν και διατάσσομεν της ΕΡΤ έρχεται πλέον και σε επίπεδο γραφειοκρατίας. Το κράτος διά υπαλλήλων νομιμοποιείται να παίρνει καταθέσεις στο όνομα της φοροδιαφυγής χωρίς καν δίκη.
Με πρωτοφανή τρόπο η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε ώστε η εφορία να παίρνει καταθέσεις εφόσον ο πολίτης χρωστά χρήματα. Ωστόσο, η εφορία δεν είναι παρά μόνο τμήμα της εκτελεστικής γραφειοκρατίας κι όχι δικαστική εξουσία.
Ακόμα κι αν οι διεργασίες κινηθούν βάσει εισαγγελικής εντολής, παραμένει το ζήτημα απουσίας δίκης για τον οφειλέτη. Στην ουσία δηλαδή οι εφορίες ξεπερνούν τη δικαστική σκόπελο (που ήταν μεν χρονοβόρα, αλλά άφηνε τουλάχιστον μία ελπίδα δικαίωσης ή αθώωσης σε κάποιον).
Το ζήτημα αποδεικνύει ότι η απόφαση για το τάχα κυνήγι της φοροδιαφυγής είναι μία γνήσια ταξική επίθεση (όσο κι αν ακούγεται ξύλινο)... Στοχοποιεί καταθέσεις μεσοαστών και τις επιχειρήσεις τους, αφού δεν αλλάζει το φορολογικό σύστημα και οι αδικίες του ώστε να φορολογηθούν τα υπερκέρδη... Η ακροδεξιά λογική αγγίζει τον τρόπο λήψης αποφάσεων (της συγκυβέρνησης τούτη τη φορά) με μοναδικό στόχο τα μεσαία και χαμηλά στρώματα.
Την ίδια στιγμή όχι μόνο οι καταθέτες του εξωτερικού (βλ. διάφορες λίστες ευρωπαϊκών φορολογικών παραδείσων) ούτε αίρεται η φορολογική ασυλία πλοιοκτητών και άλλων που διατηρούνται αναλλοίωτοι από την εποχή ακόμα της χούντας.
Χαρακτηριστικό είναι ότι μόνο τον περασμένο χρόνο (βλ. Ελευθεροτυπία) πραγματοποιήθηκαν κατασχέσεις εις βάρος τουλάχιστον 500.000 μικρών και μεσαίων καταθετών (!) ενώ το ίδιο έτος κατατέθηκαν 70.387 δηλώσεις τρίτων, η καθεμία από τις οποίες όμως αφορούσε πολύ περισσότερους οφειλέτες.
Το μέγεθος της επίθεσης γίνεται αντιληπτό και από τη σύγκριση με παλαιότερες χρονιές. Σύμφωνα με τα λεγόμενα των υπαλλήλων του Ειρηνοδικείου, τα περασμένη έτη οι δηλώσεις τρίτων δεν ξεπερνούσαν τις 100 το μήνα. Τον τελευταίο χρόνο, όμως, το Ειρηνοδικείο έχει κατακλυστεί, καθώς ο μέσος όρος είναι 400 δηλώσεις την ημέρα, ενώ υπήρξαν και φορές, ειδικά πριν από τα Χριστούγεννα, που επιδόθηκαν 1.200 μέσα σε μία μέρα.
Η κυβέρνηση επιλέγει ως κεντρικό της στόχο τη μεσαία τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Πιστή στις υπογραφές της και πατώντας στο ψευδοεπιχείρημα των διαθρωτικών αλλαγών, αντί να αλλάξει το φορολογικό σύστημα και να μοιράσει τα βάρη σε όλο το λαό (αν κι έχω διαφορετική άποψη για την κρίση και τα αίτιά της), ακόμα μία φορά επιβαρύνει ληστρικά τα μεσαία και χαμηλά στρώματα.
Η αποφασιστικότητα μια κυβέρνησης δε φαίνεται μέσα από την επιβολή μέτρων εναντίων των αδύναμων στρωμάτων. Η αποφασιστικότητα μια κυβέρνησης φαίνεται από τις επιλογές σύγκρουσής της με τους ισχυρούς, που ως τώρα λυτρώνονται από φόρους.
Και μάλιστα είναι τόση η προχειρότητα που ούτε καν σκέφτονται μήπως μία τέτοια απόφαση οδηγήσει σε πλημμυρίδα αναλήψεων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου