Σαν τα πουλιά σκορπίσαμε καθένας κι έναν δρόμο, άλλος εδώ κι άλλος εκεί μ’ έναν σταυρό στον ώμο….» ένα παλιό ρεμπέτικο τραγουδάκι.
«Α ρε Ελλάδα πόσο φτηνά ξεπουλάς τα παιδιά σου, σαν τους ζητιάνους τρέχουν στην Ευρώπη να βρουν δουλειά».
Αυτό το SMS μου έστειλε η κόρη μου που εργάζεται σαν γιατρός στην Ελβετία εδώ και χρόνια και μου έφερε δάκρυα στα μάτια.
Κι ας ξόδεψες Ελλάδα γι αυτά τα παιδιά για να τα σπουδάσεις και τώρα τα δίνεις έτοιμη τροφή στους «βάρβαρους» της Ευρώπης...
...... ντροπή και ξεφτήλα
Λαέ ξύπνα επιτέλους από τον λήθαργο που έχεις πέσει, επανέλαβε ένα νέο «Πολυτεχνείο» μια νέα αναγέννηση.
Αλλά τι λέω, όνειρα θερινής νυκτός, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, ιδιαίτερα όταν οι «μορφωμένοι» (υποτίθεται) άνθρωποι, οι ακαδημαϊκοί, βρίσκονται σε βαθύ λήθαργο τι να κάνει ο λαός, αυτός περιμένει ηγέτες που δεν υπάρχουν.
Συνέλληνες... είμαι βαριά συναισθηματικά φορτισμένος, γι αυτό σταματώ εδώ γιατί μπορεί να πω βαριές κουβέντες και δεν το θέλω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου