Να επαναλάβουμε ότι οι κυβερνήσεις της Άγκυρας, επωφελούμενες από τη στήριξη που παρείχαν επί δεκαετίες οι ΗΠΑ (λόγω της στρατηγικής θέσης της Τουρκίας και λόγω των ζωτικών συμφερόντων της Ουάσιγκτον που εξυπηρετούνταν μέσα από την αμερικανοτουρκική συνεργασία), από το γεγονός ότι το τουρκικό κράτος είναι σχετικά αξιόπιστο και λειτουργεί, καθώς και από το γεγονός ότι ο πολιτικός κόσμος και η αστική τάξη στην Τουρκία διαπνέονται από πατριωτισμό, κατάφεραν να φέρουν σε πέρας αρκετούς από τους στρατηγικούς στόχους που έθεσαν, ένας από τους οποίους η ανάπτυξη της παραγωγικής βάσης και των εξαγωγών, που ξεπερνούν τα 150 δις δολάρια ετησίως!
Όπως, όμως, αναφερόμαστε στις επιτυχίες της Τουρκίας, έτσι έχουμε υποχρέωση να αναφερθούμε και σε ορισμένα ζητήματα που την απασχολούν και τα οποία αποτελούν τροχοπέδη στα μεγαλοϊδεατικά της σχέδια.
Η Τουρκία, όπως αποδείχτηκε από το λεγόμενο «πακέτο εκδημοκρατισμού», που εξήγγειλε πρόσφατα ο πρωθυπουργός Ερντογάν, διακατέχεται από το σύνδρομο του διαμελισμού, ενώ ταυτοχρόνως συνεχίζει να δείχνει εμπράκτως το μίσος που έχει σε οτιδήποτε μη μουσουλμανικό.
Όσον αφορά το μίσος προς κάθε τι το μη μουσουλμανικό, η Τουρκία, που καλεί την Ελλάδα να «μεταρρυθμιστεί», δεν αναγνωρίζει καν την πίστη και την ύπαρξη είκοσι εκατομμυρίων Αλεβιτών, ενώ συνεχίζει να αντιμετωπίζει ως εχθρούς του τουρκικού έθνους τους Χριστιανούς, Έλληνες, Αρμενίους και Αλεβίτες, διαπνεόμενη μέχρι σήμερα από το ίδιο πνεύμα και διακατεχόμενη από την ίδια ιδεολογία που κινητοποίησε τους μηχανισμούς του τουρκικού κράτους και την τουρκική κοινωνία, για τη διάπραξη της γενοκτονίας των Χριστιανών της Ανατολής!
Η συνέχιση της απαγόρευσης της λειτουργίας της Σχολής της Χάλκης και οι δηλώσεις του υπουργού εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου και του υπουργού ευρωπαϊκών υποθέσεων, Εγεμέν Μπαγίς, με τις οποίες καλούν την Ελλάδα, στα πλαίσια της αμοιβαιότητας, όπως την αντιλαμβάνονται φυσικά οι Τούρκοι, να ανοίξει ισλαμικά τζαμιά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη (!) και να επιτρέψει την εκλογή μουφτή στην ελληνική Θράκη, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη αυτών που ισχυριζόμαστε παραπάνω.
Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να θεωρηθεί η επίκληση της αμοιβαιότητας σε ένα θέμα που άπτεται των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από πλευράς της Τουρκίας; Για να το απλουστεύσουμε, με βάση τις παραπάνω δηλώσεις, η Τουρκία δέχεται ότι παραβιάζει θρησκευτικά δικαιώματα των Ελλήνων της Τουρκίας, τα οποία όμως θα παύσει να τα παραβιάζει, αν η Ελλάδα χτίσει τζαμιά για τους μουσουλμάνους που κατοικούν στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, οι οποίοι, σημειωτέον, δεν είναι Τούρκοι, και επιτρέψει την εκλογή μουφτή από τους πιστούς, κάτι που δεν γίνεται πουθενά στον κόσμο, ούτε φυσικά στις περιοχές του τουρκοκρατούμενου Κουρδιστάν!
Για να το κάνουμε πιο κατανοητό, είναι σαν να εφάρμοζε η Ελλάδα την αρχή της αμοιβαιότητας, όταν η Τουρκία έσφαζε περισσότερους από ένα εκατομμύριο Έλληνες της Θράκης, του Πόντου και της Μικράς Ασίας, από το 1914 μέχρι το 1923, και να έσφαζε κι αυτή με τη σειρά της, τους Τούρκους μουσουλμάνους που κατοικούσαν στη χώρα μας, το ίδιο διάστημα και πριν την Ανταλλαγή. Όμως, η Ελλάδα δεν εφάρμοσε αυτήν την αρχή ούτε όταν η Τουρκία έσφαζε του Έλληνες κατά τη γενοκτονία, ούτε όταν έκανε εθνοκάθαρση στην Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο, γιατί δεν ισχύει η αρχή της αμοιβαιότητας στη βαρβαρότητα.
Όσον αφορά το σύνδρομο του διαμελισμού, αυτό αντικατοπτρίζεται στην απόφασή της να επιτραπεί η διδασκαλία της μητρικής γλώσσας μόνο σε ιδιωτικά σχολεία, υποχρεώνοντας περίπου είκοσι εκατομμύρια Κούρδους να πληρώνουν δίδακτρα για να διδαχτούν και σπουδάσουν τα παιδιά τους και ενδεχομένως οι ίδιοι στη μητρική τους γλώσσα, καταπατώντας με τη γνωστή τουρκική βαρβαρότητα ένα θεμελιώδες δικαίωμα που έχει ο κάθε άνθρωπος από τη στιγμή που θα γεννηθεί!
Τέλος, για να ενισχύσουμε το επιχείρημά μας για το σύνδρομο του διαμελισμού που διακατέχει την Τουρκία -και αν θέλετε να το δικαιολογήσουμε-, παραθέτουμε τον χάρτη που δημοσίευσε η εφημερίδα New York Times, με σχετικό άρθρο του Robin Wrigte, το οποίο αναφέρει ότι «πέντε χώρες θα διαμελιστούν για να δημιουργηθούν δεκατέσσερις».
Στο χάρτη που παραθέτουμε, δεν συμπεριλαμβάνεται η Τουρκία. Υπάρχει όμως μια λεπτομέρεια, που αξίζει τον κόπο να σταθούμε. Στο μαλακό υπογάστριο της Τουρκίας εμφανίζεται ένα ενιαίο κράτος με το όνομα Κουρδιστάν, που έχει κοινά σύνορα με την Τουρκία μήκους 1300 χλμ, εκατέρωθεν των οποίων κατοικούν μόνο Κούρδοι.
Και τίθεται το ερώτημα: Οι Κούρδοι του τουρκοκρατούμενου Κουρδιστάν, που ξεπερνούν τα είκοσι εκατομμύρια, θα μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια, όταν θα βλέπουν τα αδέλφια τους από την άλλη μεριά των «συνόρων» να μεγαλουργούν και να απολαμβάνουν την ελευθερία τους;
Αν θέλετε, κατά την άποψή μας, αυτό είναι το πραγματικά μεγάλο στοίχημα για το 2023 και όχι τα μαξιμαλιστικά σχέδια των τεχνοκρατών και των πολιτικών της Άγκυρας και της Κωνσταντινούπολης! Μέχρι το 2023 η Τουρκία θα έχει τη μορφή που έχει σήμερα, ή μέχρι τότε θα κυκλοφορήσει ένας άλλος αντίστοιχος χάρτης με τις χώρες που θα διαμελιστούν, ο οποίος θα συμπεριλαμβάνει και την ίδια;
Ιδού το ερώτημα που ζητεί απάντηση!
Του Σάββα Καλεντερίδη
Δημοσιεύθηκε στην "κυριακάτικη δημοκρατία"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου