Οι πατέρες
Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσης,
όπως το βρης κι όπως το δης να μην το παρατήσης.
Σκάψε το ακόμα πιό βαθεία και φράξε το πιό στέρεα
και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτηνε τη γη του,
κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσης,
Κι αν αγαπάς τ΄ανθρώπινα κι όσα άρρωστα δεν είναι,
ρίξε αγιασμό και ξώρκισε τα ξωτικά ,να φύγουν,
και τη ζωντάνια σπείρε του μ΄όσα γερά,δροσάτα.
Γίνε οργοτόμος,φυτευτής ,διαφεντευτής.Κι αν είναι
κι έρθουνε χρόνια δίσεχτα,πέσουν καιροί οργισμένοι,
κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα ,κι όσα δεντρα
για τίποτ΄άλλο δε φελούν παρά για μετερίζια,
μη φοβηθής το χαλασμό.Φωτιά!Τσεκούρι!Τράβα,
ξεσπέρμεψέ το,χέρσωσε,το περιβόλι κόφτ΄΄το,
και χτίσε κάστρο απάνου του και ταμπουρώσου μέσα,
για πάλαιμα,για μάτωμα ,για την καινούργια γέννα,
π΄όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για νάρθη,
κι όλο συντρίμμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων.
Φτάνει μια ιδέα να στο πη,μια ιδέα να σ΄το προστάξη,
κορώνα ιδέα,ιδέα σπαθί,που θα ειν΄απάνου απ΄όλα.
Κωστης Παλαμας
ΚΑΠΕΤΑΝ ΚΕΦΑΛΟΣ
http://kefalokleidomata.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου