Οι Γερμανικές αποζημιώσεις , η μυστική συμφωνία Καραμανλή- Αντενάουερ και η υπόθεση Μέρτεν !!!

Ετέθη ξανά το μεγάλο ζήτημα των Γερμανικών αποζημιώσεων προς την Ελλάδα.

Μέχρι σήμερα δεν πληροφορηθήκαμε τι είδους μυστικές συνεννοήσεις έκαναν ΄Ελληνες πολιτικοί με τους Γερμανούς ,όπως ο Κ. Καραμανλής με τον Αντενάουερ.

΄Ολα τα σκεπάζει το ...”απόρρητο”

Αν γνωρίζαμε το πλήρες κείμενο της μυστικής συμφωνίας Καραμανλή- Αντενάουερ , στα τέλη της δεκαετίας του '50 ,θα βλέπαμε αν ο“Εθνάρχης” έσωσε τη Γερμανία από τον κόπο και τα έξοδα ....

Το μόνο που γνωρίζουμε ,πως μετά από αυτήν την “συμφωνία” άνοιξαν τα γερμανικά σύνορα για στρατιές Ελλήνων «γκασταρμπάιστερ» . {Τότε ίσως η ελληνική πλευρά να ...παραιτήθηκε των αξιώσεών της για τις γερμανικές αποζημιώσεις........Αυτό όμως θρυλείται...}

• Οι επιζήσαντες της ναζιστικής σφαγής έζησαν για δεκαετίες στα εργασιακά κάτεργα της Γερμανίας.
• Κομβικό σημείο γι΄ αυτήν την μυστική συμφωνία (δημόσια και μυστική) του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αποτέλεσε και η υπόθεσηΜέρτεν !

Στην υπόθεση Μέρτεν οΚ.Καραμανλής πήρε θέση για να σωθεί ο ναζισταράς που κατηγορείται για το θάνατο δεκάδων χιλιάδων Εβραίων.

Στην εν λόγω υπόθεση ήταν και η περίφημη “Δοξούλα” και ο στενός φίλοςτου Καραμανλή Τάκος Μακρής!

Και μην ξεχνάμε ότι ο Μέρτεν ήταν ένας από τους εγκληματίες πολέμου και με τη βοήθεια του Καραμανλή σώθηκε!!!

΄Οπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Βικιπαίδεια,

• “Θεωρούνταν ο κύριος υπεύθυνος της γενοκτονίας των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, διατάσσοντας τη μεταφορά περίπου 45.000 ατόμων στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς, καθώς και την ευθύνη της λεηλασίας των περιουσιών τους, μέχρι και τυμβωρυχίας του εβραϊκού νεκροταφείου, που υπολογίσθηκε ότι ξεπερνούσαν σε αξία το τεράστιο για την εποχή εκείνη ποσό των 125.000.000 χρυσών φράγκων. Εξ αυτών και αποκαλούνταν «Δήμιος της Θεσσαλονίκης», ή «Χασάπης της Θεσσαλονίκης».

Αντιγράφουμε και πάλι από την ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ για να “ζήσουμε” το κλίμα και το παρασκήνιο εκείνης της εποχής , και να γνωρίσουμε καλύτερα τους πρωταγωνιστές της.

Γράφει :

• “Η τότε ελληνική κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή στην αρχή έδειξε αμήχανηκαι στη συνέχεια να υποχωρεί στις πιέσεις, μέσω πρέσβη, του καγκελάριου Κόνραντ Αντενάουερ, καθώς σε λίγο χρόνο (Φθινόπωρο 1958) αναμένονταν και η σύναψη δανείου της Ελλάδος ύψους 200 εκατομμυρίων μάρκων.
• Πράγματι στις 13 Νοεμβρίου 1958 υπογράφεται Γερμανοελληνική οικονομική συμφωνία σε μυστικό παράρτημα της οποίας «ο Καραμανλής υποσχέθηκε στον Γερμανό Καγκελάριο Αντενάουερ ότι η Ελλάδα θα ανέστελλε όλες τις διώξεις και θα παρέδιδε τον Μέρτεν στη Γερμανία».[ Σούζαν-Σοφία Σπηλιώτη, «Μια υπόθεση πολιτικής και όχι δικαιοσύνης: Η δίκη Μέρτεν (1957-59) και οι ελληνογερμανικές σχέσεις»,στο: Mark Mazower (επίμ.), Μετά τον πόλεμο. Η ανασυγκρότηση της οικογένειας, του έθνους και του κράτους στην Ελλάδα,1943-1960,εκδ. Αλεξάνδρεια, Αθήνα, σελ.321 ]
• Έτσι ,σε σύντομο σχετικά διάστημα τον Ιανουάριο του 1959 η ελληνική κυβέρνηση ευρισκόμενη σε πανικό προωθεί και ψηφίζει το Νομοθετικό Διάταγμα, «Περί τροποποιήσεως της νομοθεσίας για τα εγκλήματα Πολέμου», σύμφωνα με το οποίο οριζόταν ότι «αναστέλλεται αυτοδικαίως και χωρίς να απαιτείται απόφασις τις δικαστηρίου, πάσα δίωξις Γερμανών υπηκόων φερομένων ως εγκληματιών πολέμου, καθώς και η εκτέλεσις πάσης ποινής ή το υπόλοιπον ταύτης»[Επρόκειτο για το νόμο 4016/3 Νοεμβρίου 1959 ], που χαρακτηρίστηκε από τους νομικούς κύκλους έκτρωμα. Υπουργός Δικαιοσύνης στην Ελλάδα τότε ήταν ο Κωνσταντίνος Καλλίας που δήλωνε«πρέπει να παραμεριστούν τα εμπόδια δια την ανάπτυξιν των σχέσεών μας με την Δυτικήν Γερμανίαν», και χαρακτήριζε την ψήφισή του ως μια πολιτικής πράξης σκοπίμου .
• Αναφορές στο νομικό εκείνο έκτρωμα δημοσίευσαν πολλές ευρωπαϊκές εφημερίδες και περιοδικά, ενώ οι Τάιμς στο Λονδίνο λοιδορώντας την Ελλάδα έγραφε «Η Ελλάς αμνηστεύει τους σφαγείς της».
• Αλλά και στο εσωτερικό οι αντιδράσεις πολλών βουλευτών ήταν επίσης έντονες, ιδιαίτερα του Κ. Μητσοτάκη (από το κόμμα των Φιλελευθέρων), τουΗλία Τσιριμώκου και του Σταύρου Ηλιόπουλου (αμφότεροι εκ μέρους ΕΔΑ), που κατηγόρησαν την κυβέρνηση για υποχώρηση και ενδοτικότητα,...”
• Στο δε ξεσηκωμό των Καλαβρυτινών σχετικά με τον νόμο ο τότεκαθηγητής Παναγιώτης Κανελλόπουλος, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, θείος εξ αγχιστείας του πρωθυπουργού, δήλωσε από το επίσημο βήμα της Βουλής: «κατέχομαι υπό βαθείας ευλαβείας έναντι των θυμάτων των Καλαβρύτων, αλλά αι σφαγαί εκεί προεκλήθησαν ως αντίποινα δια φόνους Γερμανών και μάλιστα αιχμαλώτων…»!!!

Τελικά η δίκη του Μαξ Μέρτεν ξεκίνησε στις 11 Φεβρουαρίου του 1959 στο Ειδικό Στρατοδικείο Εγκλημάτων Πολέμου στην Αθήνα στο οποίο προέδρευε ο συνταγματάρχης Κοκορέτσας, . 

Στις 5 Μαρτίου του 1959 ο πρόεδρος ανακοινώνει την ετυμηγορία της ενοχής του Μαξ Μέρτεν βάσει της οποίας του επιβλήθηκε 25 χρόνια κάθειρξη, κατά συγχώνευση, για παράνομες φυλακίσεις σε στρατόπεδα συγκέντρωσης Ελλήνων και Ισραηλιτών, φόνους και θάνατο από ασιτία, τρομοκράτηση σε βάρος 56.000 Ισραηλιτών, καταστροφή του Εβραίκού νεκροταφείου της Θεσσαλονίκης, εκτοπίσεις 40.000 Εβραίων.

Στις 5 Νοεμβρίου του 1959 η κυβέρνηση, με τροποποίηση της σχετικής νομοθεσίας, προχώρησε στην αποφυλάκιση και στην απέλαση του Μέρτεν (φωτο  άνω  ), στη Δυτική Γερμανία.

Ευθύς μετά την άφιξή του στη Δυτική Γερμανία συλλαμβάνεται από τις αρχές και αποστέλλεται στο Βερολίνο όπου δικάζεται.

Ο ανακριτής αποφασίζει να παραμείνει ελεύθερος με τον όρο να παρουσιάζεται στην αστυνομία δύο φορές την εβδομάδα.

• Στις 28 Σεπτεμβρίου 1960, δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα «Ηχώ του Αμβούργου» και στο περιοδικό «Ντερ Σπίγκελ», αφηγήσεις του Μέρτεν σύμφωνα με τις οποίες ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο υπουργός Εσωτερικών Δημήτρης Μακρής, ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας Γεώργιος Θεμελής και η σύζυγος του Δημήτρη Μακρή, Δοξούλα Λεοντίδη, υπήρξαν συνεργάτες των Γερμανών κατά τη διάρκεια της κατοχής. ).

Πηγή:el.wikipedia.org