«Με χτυπούσαν, δύο άτομα, όλη τη νύχτα με γάντια του μποξ για να μην αφήνουν σημάδια και στον κάτω όροφο ο πατέρας μου άκουγε… περίμεναν να «σπάσουμε», αλλά αυτό δε συνέβη…» θυμάται ο καρδιοχειρουργός Παναγιώτης Σπανός, με αφορμή τα 59 χρόνια που συμπληρώνονται φέτος από την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της Κύπρου ενάντια στη Βρετανική αποικιοκρατία....
Ήταν και ο ίδιος, ένας από τους πολυάριθμους εκείνη την εποχή, νεαρούς Κυπρίους, που στελέχωσαν της γραμμές της κυπριακής αντίστασης της περιόδου 1955-1959.
Οι δύο θηριώδεις ‘Αγγλοι στρατιωτικοί ανακριτές του .......είχαν αναλάβει με τη βία να του εκμαιεύσουν πληροφορίες για τη δράση της ΕΟΚΑ, μέσα στα κρατητήρια της Ομορφίτας στη Λευκωσία, όπου είχαν οδηγηθεί ο ίδιος και ο πατέρας του μετά την ταυτόχρονη σύλληψη τους to 1957 σε διαφορετικά μέρη και χωρίς να γνωρίζει ο ένας για τη σύλληψη του άλλου. Το διαπίστωσαν όταν συναντήθηκαν στιγμιαία οι δύο τους, συνοδευόμενοι από τους φρουρούς τους, στην τουαλέτα.
«Εκεί είδαμε ο ένας τον άλλον, δεν ξέραμε. Εμένα με άφησαν μετά από δύο μέρες γιατί δεν είχαν στοιχεία, τον πατέρα μου τον κράτησαν φυλακή ως την απελευθέρωση» λέει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο κ. Σπανός και συνεχίζει :
«Το φαρμακείο του πατέρα μου στην Αμμόχωστο ήταν κέντρο διακίνησης πληροφοριών και όπλων της αντίστασης για όλη τη γύρω περιοχή. Κάπως το έμαθαν οι ‘Αγγλοι και ήρθαν για να τον πιάσουν, αλλά ευτυχώς δεν έψαξαν στη σκεπή. Ο πατέρας μου την ώρα που τον έπαιρναν κοίταξε τον 12χρονο αδελφό μου τον Νίκο στα μάτια, παίζοντας τα φευγαλέα προς την κατεύθυνση της κρυψώνας των όπλων. Μέχρι να γυρίσουν για πιο εκτεταμένη έρευνα, ο αδελφός μου και κάποιοι γείτονες που ειδοποίησε κατάφεραν να τα εξαφανίσουν και έτσι δεν βρήκαν τίποτε».
Ο Παναγιώτης Σπανός ήταν τότε μαθητής γυμνασίου. Τους μεγαλύτερους σε ηλικία από αυτόν ήρωες της κυπριακού απελευθερωτικού αγώνα, που ήταν από την περιοχή του, τους ήξερε και τους θαύμαζε.
Τον Δημητρίου, που ήταν από την Αμμόχωστο, αλλά και τον Γρηγόρη Αυξεντίου από τη Λύση, που ήταν υπεύθυνος της αντίστασης στην περιοχή Αμμοχώστου, πριν φύγει αρχικά για τον Πενταδάχτυλο και μετά για το όρος Τρόοδος, όπου βρήκε μαρτυρικό θάνατο από τις δυνάμεις κατοχής, στον «Μαχαιρά».
Ο νεαρός τότε Παναγιώτης Σπανός ενεργοποιήθηκε αρχικά στη διακίνηση πληροφοριών και μετά στις ομάδες δολιοφθοράς, χτυπώντας με αυτοσχέδιες βόμβες, όπου όριζε ο πυρήνας του, συνήθως σε αγγλικά στρατιωτικά οχήματα, ή σε σημεία όπου ήταν εγκατεστημένες δυνάμεις κατοχής, κ.α.
«Η οικογένεια μου, όπως και όλες οι οικογένειες του νησιού βοηθούσαν στην αντίσταση, όλος ο λαός ήταν η αντίσταση. ‘Αλλοι στα βουνά, που ήταν γνωστοί στις αρχές και καταζητούμενοι και άλλοι στις πόλεις και στα χωριά. Ήμασταν ψυχωμένοι, δε θα λυγίζαμε. Ανέβαζαν τα παλικάρια στην αγχόνη και εκείνοι τραγουδούσαν τον εθνικό ύμνο. Τριάντα χιλιάδες στρατιώτες έφεραν οι ‘Αγγλοι στο νησί για να τσακίσουν την αντίσταση, αλλά δεν κατάφεραν τίποτε» λέει ο κ. Σπανός.
Ο Παναγιώτης Σπανός μετά την απελευθέρωση της Κύπρου έφυγε για σπουδές στην Αθήνα, αλλά στο πέμπτο έτος διέκοψε για λίγο και γύρισε και πάλι στο νησί το 1964 για να ενταχθεί μαζί με άλλους φοιτητές στα πρώτα τμήματα της κυπριακής εθνοφρουράς.
Στη συνέχεια έφυγε και πάλι για να συνεχίσει τη φοίτηση του. Όταν θα ξεσπάσει ο «Αττίλας», δέκα χρόνια μετά, θα βρίσκεται στη Μινεάπολη των ΗΠΑ, καρδιοχειρουργός πλέον, ενώ τα μέλη της οικογένειας του που διέμεναν στο νησί θα ξεριζωθούν από τη γενέτειρά τους και θα περάσουν στις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου.
Σήμερα, ο Παναγιώτης Σπανός κατοικεί και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου