Ως σούπερ σταρ της οικονομίας, ο Βαρουφάκης είναι καλεσμένος να μιλήσει σε συνέδριο στο Παρίσι, ως διανοητής οικονομολόγος, καθώς είναι ο μόνος εν ενεργεία πολιτικός που μετέχει στις εργασίες.
Πρόκειται για το ετήσιο συνέδριο του Ινστιτούτου για τη Νέα Οικονομική Σκέψη (New Economic Thinking) το οποίο έχει ιδρύσει ο Ουγγροαμερικάνος εβραϊκής καταγωγής Τζόρτζ Σόρος, γνωστός κερδοσκόπος και.....
..... τοκογλύφος.
Το σλόγκαν του συνεδρίου φέτος επιγράφεται «Ελευθερία, Ισότητα, Ευθραυστότητα» (Liberté, Egalité, Fragilité), που παραπέμπει στο τρίπτυχο της Γαλλικής Επανάστασης, μόνο που στη θέση της λέξης «Αδελφοσύνη» μπήκε η λέξη “εύθραυστο” κάνοντας λογοπαίγνιο (fraternité-fragilité). Σήμα ‘πεφωτισμένο’ και φανερή αναφορά στη Γαλλική Επανάσταση των μασόνων.
Το συνέδριο είναι μια πιστή αντιγραφή του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και πολλοί από τους συμμετέχοντες κοινοί.
Στο φετινό συνέδριο θα κυριαρχήσουν τα ζητήματα της ανισότητας, της οικονομικής αστάθειας και της διδασκαλίας των οικονομικών. Όπως αναγράφεται στην ιστοσελίδα του συνεδρίου, «ο καθηγητής Οικονομικών Τόμας Πίκετι, οι νομπελίστες Τζόζεφ Στίγκλιτς και Τζέιμς Χέκμαν, ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκης και ο Ιδρυτής του Ινστιτούτου, Τζορτζ Σόρος θα αναζητήσουν μαζί με εκατοντάδες ακαδημαϊκούς πώς η νέα οικονομική σκέψη μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα την κοινωνία».
Tale quale με το WEF, που χρόνια τώρα μαζεύει όλη την οικονομική και πολιτική ελίτ, με βαρύγδουπη θεματολογία σαν κι αυτή του εν λόγω συνεδρίου, της οποίας τα εφαρμοσμένα αποτελέσματα είναι ολοένα και πιο καταστροφικά για την παγκόσμια οικονομία, αυξάνοντας όλο και πιο πολύ τις κοινωνικές ανισότητες και γεμίζοντας τις τσέπες της ελίτ.
Ο Βαρουφάκης, που έχει αρνηθεί τις στενές σχέσεις με τον Σόρος λέγοντας ότι απλά κάπου συναντήθηκαν ‘τυχαία’, ήταν ομιλητής στην ενότητα με θέμα: «Πολιτική με άλλα μέσα; Οι θεσμοί της ευρωζώνης και η εθνική κυριαρχία στις διαπραγματεύσεις για τη διάσωση τραπεζών».
Στο πάνελ συμμετείχε και ο Αμερικανοεβραίος νομπελίστας Τζόζεφ Στίγκλιτς
Ο Τζόζεφ Στίγκλιτς (Joseph Eugene Stiglitz, γεν. 9 Φεβρουαρίου 1943) το 2001 τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών για την έρευνα του στην ανάλυση των αγορών που χαρακτηρίζονται από ασύμμετρη πληροφόρηση. Έχει διατελέσει αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας και επικεφαλής οικονομολόγος της Επιτροπής Οικονομικών Συμβούλων του προέδρου Κλίντον.
Το 2010 ο καθηγητής Στίγκλιτς ενήργησε ως σύμβουλος της ελληνικής κυβέρνησης. Εμφανίστηκε στην τηλεόραση του Bloomberg για μια συνέντευξη σχετικά με τους κινδύνους μιας χρεοκοπίας της Ελλάδα, όπου ανέφερε ότι ήταν πολύ σίγουρος ότι η Ελλάδα δεν θα χρεοκοπήσει.
Συνέχισε λέγοντας ότι η Ελλάδα ήταν υπό «κερδοσκοπικής επίθεσης» και αν και είχε “βραχυπρόθεσμα προβλήματα ρευστότητας … θα επωφελείτο από τα Ομόλογα Αλληλεγγύης», και ότι η χώρα είναι «σε καλό δρόμο για να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της».
Την επόμενη μέρα, κατά τη διάρκεια συνέντευξής του στο BBC, ο Stiglitz δήλωσε ότι “δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα στην Ελλάδα ή την Ισπανία σχετικά με την πληρωμή των τόκων τους». Υποστήριξε, ωστόσο, ότι θα ήταν επιθυμητό και αναγκαίο για τους Ευρωπαίους να κάνουν μια σαφή δήλωση πίστης στην κοινωνική αλληλεγγύη και ότι «στέκονται πίσω από Ελλάδα». Αντιμέτωπος με τη δήλωση: «Με δυσκολία η Ελλάδα θα εξυπηρετήσει το μέγεθος του χρέους της καθώς είναι πολύ μεγαλύτερο από την ικανότητα της οικονομίας της …», ο Stiglitz απάντησε, «Αυτό είναι μάλλον παράλογο».
Με λίγα λόγια, ο μέγας επαναστάτης κατά της παγκοσμιοποίησης οικονομολόγος, τάσσεται υπέρ της αναγνώρισης και αποπληρωμής του ελληνικού χρέους.
Μεγάλο το ενδιαφέρον του κόσμου στο ετήσιο συνέδριο του Ινστιτούτου για να ακούσουν τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών να προειδοποιεί πως «η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια ασύμμετρη ένωση και σε κάποιο σημείο, εν τέλει, οι ασύμμετρες ενώσεις θα συντριβούν», κάτι που περιμένει κι εύχεται και σε αυτό ποντάρει και ο Τζορτζ Σόρος.
Είμαστε ικανοποιημένοι με το πώς άλλαξε η ΕΕ μετά την κρίση; Όχι», απάντησε για να τονίσει: «Οι θεσμοί δημιούργησαν μία ασύμμετρη ένωση και θα πρέπει να το αντιμετωπίσουν αυτό. Το μεγάλο ερώτημα είναι αν υπό αυτό το πλαίσιο μπορούμε να πούμε ότι πήραμε το μάθημά μας οικονομικής ιστορίας και μπορούμε να αποφύγουμε μελλοντικά προβλήματα. Μπορώ να απαντήσω αμέσως: Όχι δεν πήραμε το μάθημά μας. Έχουμε ακόμα πολλή δουλειά».
«Έχουμε μία τραπεζική ένωση στην οποία η αρμόδια αρχή απαγορεύει στις τράπεζες να αγοράζουν κρατικά ομόλογα γιατί θεωρούνται ριψοκίνδυνα. Δεν ισχύει, όμως, το ίδιο όταν τα κράτη καλούνται να σώσουν τις τράπεζες», είπε χαρακτηριστικά.
Ο κ. Βαρουφάκης επέμεινε στην κριτική του για το ευρωπαϊκό λάθος να προσποιείται η ΕΕ ότι υπήρχε ένα πρόβλημα ρευστότητας, όταν στην πραγματικότητα υπήρχαν μια σειρά από προβλήματα αφερεγγυότητας. Ο ίδιος ξεκαθάρισε πως η ανακύκλωση των πλεονασμάτων από το Βορρά προς το Νότο στην Ευρώπη είναι αναπόφευκτη και υπογράμμισε πως στην Ελλάδα είχαμε μια μακρά περίοδο «παράλογης ευφορίας» – γι’ αυτό κι από δω και μπρος θα ζούμε λιτό βίο, παρέλειψε να διαβεβαιώσει…
Αναφερόμενος την Ελλάδα επεσήμανε ότι «υπήρχε μια μακρά περίοδος μεγάλων αλλαγών ή καλύτερα παράλογου πλουτισμού», ενώ σχολιάζοντας τη συζήτηση περί εξόδου από το ευρώ τόνισε: «Το γεγονός ότι καμία χώρα δεν θα έπρεπε να ενταχθεί στην ΕΕ όπως σχεδιάστηκε δεν σημαίνει ότι πρέπει και να αποχωρήσει, αλλά αντίθετα θα πρέπει να υπάρξει ανασχεδιασμός της Ε.Ε.».
Και να συμπληρώσουμε κι εμείς: «Το γεγονός ότι υπήρξε μια μακρά περίοδος μεγάλων αλλαγών ή καλύτερα παράλογου πλουτισμού, δεν σημαίνει ότι θα βάλουμε χέρι στον παράλογο πλουτισμό».Γιατί ενόσω γίνονταν οι απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις οι φτωχοί φορτώθηκαν με 337% φόρους έναντι του 9% των πλουσίων οι δισεκατομμυριούχοι της Ελλάδας αυξήθηκαν και όπως ανέφερε πρόσφατα ο υπουργός Επικρατείας για την καταπολέμηση της διαφθοράς Παναγιώτης Νικολούδης: «Ο έλεγχος της λίστας Λαγκάρντ είναι εξαιρετικά δύσκολος», ενώ μόλις ανέλαβε το πόστο του έτρεξε να καθησυχάσει την ελίτ λέγοντας: «Δεν έχω κανένα λόγο να κυνηγάω τους πλούσιους και τους εύπορους. Δουλειά μου είναι η πάταξη της διαφθοράς και της παρανομίας των πλουσίων που έχουν παραβεί τον νόμο. Γιατί δεν σημαίνει, ότι όποιος είναι πλούσιος και ισχυρός οικονομικός παράγοντας είναι και παράνομος. Προς Θεού!»
Δεν έχουμε ακόμα καταλήξει ποιο είναι πιο δύσκολο να υπομείνει κανείς: Την λαιμαργία της ελίτ ή την υποκρισία των πολιτικών της;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου