Δεν γίνεται να πνίγουμε τις αιώνιες αξίες του Ελληνα χαζεύοντας τον «Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή» και διαβάζοντας τις «Πενήντα αποχρώσεις του γκρί»!.. Δεν γίνεται να ξεχνάμε ότι σαν σήμερα, στις 28 Φλεβάρη του 1943, σύσσωμη η υπόδουλη Αθήνα, ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο, αποχαιρετούσε στο Α΄ νεκροταφείο τον εθνικό ποιητή Κωστή Παλαμά, με τους Γερμανούς κατακτητές, να παρακολουθούν έντρομοι αυτή την πρωτόγνωρη βουβή αντίσταση….
Δεν γίνεται να μη θυμόμαστε ότι ο Αγγελος Σικελιανός βροντοφώναξε εκείνη τη μέρα μπροστά στο φέρετρο τις περίφημες φράσεις: «Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπάει όλη η Ελλάδα. Ηχείστε σάλπιγγες! Καμπάνες βροντερές, δονείστε σύγκορμη τη χώρα, πέρα ως πέρα!…».
Δεν γίνεται να ξεχνάμε ότι ο «Ζορμπάς» του Καζαντζάκη και ο «Γύφτος» του Κωστή Παλαμά είναι ο ατίθασος, ο ανυπότακτος, ο περήφανος Ελληνας, όπου γης, ο ίδιος που και σήμερα είναι πρόθυμος, έτοιμος, ανυπόμονος για τη μεγάλη αποκοτιά του ενάντια στα ξένα αφεντικά..Αλλα του λείπουν οι Καζαντζάκηδες και οι Παλαμάδες…
Ο Μίκης Θεοδωράκης αλλά και ο Νίκος Ζαχαριάδης είπαν ότι ο Παλαμάς (πολλές φορές υποψήφιος για Νόμπελ, όπως και ο Καζαντζάκης) είχε εκείνα τα χρόνια μεγαλύτερη επιρροή από δέκα πρωθυπουργούς .Με το «Δωδεκάλογο του Γύφτου» ύμνησε τον ελεύθερο λαό μας και οραματίστηκε να γκρεμίσει και να ξαναχτίσει τον κόσμο από την αρχή. Θαυμάστε αυτούς τους στίχους του:
«Γύφτε λαέ, άκουσέ με
Από τους κόσμους του Αύριο
το μήνυμα της νίκης εγώ σου φέρνω
Είμαι η σάλπιγγα εγώ μιας Ανάστασης…»
Κάποιο ανάλογο μήνυμα περιμένει και σήμερα η δόλια πατρίδα. Που είναι όμως ο νέος εθνικός ποιητής να το σαλπίσει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου