Μιχάλης Ιγνατίου: Σχόλιο-παρέμβαση για την Τρόικα.

Όσοι υποστηρίζουν ότι πρέπει να τερματιστεί αυτό το «πηγαινέλα» των επικεφαλής της τρόικας από υπουργείο σε υπουργείο, δικαιώθηκαν για ακόμη μία φορά. Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι επιβάλλεται ο ορισμός «εθνικού διαπραγματευτή», ο οποίος θα ασχολείται

αποκλειστικά με τις συζητήσεις με τους εκπροσώπους των δανειστών. Θα ήταν ευχής έργο εάν η διαπραγμάτευση διεξαγόταν στις Βρυξέλλες, στο κτίριο της Μόνιμης Αντιπροσωπείας, και όχι στην Αθήνα.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ακόλουθη διεύθυνση:http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=24762&subid=2&pubid=63798281

Γίναμε μάρτυρες της επανάληψης του ίδιου «δράματος» και στην επιθεώρηση του Μαρτίου, και τα ίδια και τα αυτά θα συμβούν και κατά την επιστροφή των «επιθεωρητών». Συσκέψεις επί συσκέψεων, απειλές, εκβιασμοί και στο τέλος θα πληρώσει και πάλι ο λαός. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τους εκπροσώπους των δανειστών αλλά και τους δικούς μου.

Οι πρώτοι παίζουν το βιολί, οι δεύτεροι χορεύουν στον ρυθμό των δανειστών και ενώ όλοι γνωρίζουμε πως στο τέλος θα κερδίσει η τρόικα, αναλωνόμαστε -και περισσότερο όλων οι δημοσιογράφοι- στην αναζήτηση λέξεων που θα περιγράψουν την κατάσταση. Το χειρότερο όλων που συμβαίνει είναι ότι στη διάρκεια της επιθεώρησης «δεν κουνιέται φύλλο», υπό την έννοια ότι δεν εργάζεται κανείς για την υλοποίηση του Προγράμματος, επειδή πρέπει οι πάντες να ασχοληθούν με τους δανειστές.

Ενώ εάν ο πρωθυπουργός διόριζε έναν «εθνικό διαπραγματευτή», θα αποφεύγαμε όλο αυτό το παζάρι που διεξάγεται ανά τρίμηνο και το οποίο τραυματίζει την αξιοπιστία του πρωθυπουργού και των αρμοδίων υπουργών και ερεθίζει και εκνευρίζει την κοινωνία, που νιώθει την ταπείνωση που επιβάλλουν οι δανειστές. Ο διορισμός «εθνικού διαπραγματευτή» αποτελεί επιτακτική ανάγκη.

Ταυτόχρονα, θα μπορούσε να ενισχύσει τον θεσμό του αντιπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ, ούτως ώστε αυτός, όποιος και αν είναι, να έχει δικαίωμα -κατόπιν εντολών του πρωθυπουργού και του υπουργού Οικονομικών- να προετοιμάζει το έδαφος πριν από την επιθεώρηση. Αυτό που συμβαίνει τώρα, ειδικά η έλλειψη ακόμα και της στοιχειώδους ενημέρωσης, δεν βοηθά την ελληνική υπόθεση. Αντιθέτως, την περιπλέκει και στέλνει λάθος μηνύματα στους δανειστές.