Kαθηγητής αντισυνταγματικού δικαίου... οι Βενιζέλος, Λοβέρδος και Παυλόπουλος είναι του συνταγματικού; Είμαστε η χώρα του "Αντί" και του "ΝΑΙ σε όλα" - Οι δικαστικοί γιατί παραμένουν στην αγορά συναθροισμένοι;

«Όσοι το χάλκεον χέρι // βαρύ του φόβου αισθάνονται, // 

ζυγόν δουλείας ας έχωσι· // Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία»

Τους φραγμούς της δικαστικής εξουσίας στις αντισυνταγματικές ρυθμίσεις περί του πλέον επίμαχου μέτρου της διαθεσιμότητας επιχειρεί να κατεδαφίσει ο Α. Μανιτάκης.

Ο συνταγματολόγος, από τη θέση του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης, φαίνεται να αμφισβητεί τη θεμελιώδη διάκριση των εξουσιών, καθώς ετοιμάζεται να φέρει στη Βουλή διάταξη με την οποία θα αναιρεί τις δικαστικές αποφάσεις που αφορούν το δικό του αντισυνταγματικό μέτρο της διαθεσιμότητας.

Πάντως, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, ο υπουργός Δικαιοσύνης Α. Ρουπακιώτης δεν προτίθεται να υπογράψει την τροπολογία. Κάτι που σηματοδοτεί την πρώτη σοβαρή
ενδοκυβερνητική κόντρα. ΣΕΛ. 50 (στο φύλλο που κυκλοφορεί)

-Ξέχασε τη διάκριση των εξουσιών. Και επιβεβαιώνει τονΑριστόβουλο Μάνεση*, ότι οι ασκούντες την κρατική εξουσία τείνουν σε “κατάχρηση εξουσίας” μέχρι να συναντήσουν φραγμούς…(efsyn)

* Διάσημη είναι η την τελευταία διάλεξη του Συνταγματολόγου Αριστόβουλου Μάνεση, πριν συλληφθεί το 1968 από το δικτατορικό καθεστώς, η οποία και δημοσιεύτηκε στο βιβλίο του “Συνταγματική Θεωρία και Πράξη” με τίτλο “Το τελευταίο μάθημα επί δικτατορίας”.Ακολουθεί απόσπασμα:
Ψίθυροι κυκλοφορούν απειλητικά, τις τελευταίες αυτές μέρες, για επικείμενες «εκκαθαρίσεις» στο Πανεπιστήμιο. Το γεγονός ότι μεταξύ των ονομάτων των υπό απόλυση καθηγητών αναφέρεται και το δικό μου – και αυτό δεν το θεωρώ διόλου περίεργο – μου παρέχει το δικαίωμα και μου επιβάλλει το καθήκον να σας καταστήσω, σήμερα που βρίσκομαι ακόμη κοντά σας, κοινωνούς ορισμένων σκέψεών μου που ίσως δεν θα μπορώ να σας τις πω αύριο [ ... ]Θα μιλήσω χωρίς περιστροφές για την ηθικοπολιτική πλευρά του ζητήματος. Κάτω από τις συνθήκες που ζούμε η σιωπή δεν είναι «χρυσός»· είναι «λίβανος και σμύρνα». Διότι η σιωπή μπορεί να ερμηνευθεί σαν αποδοχή ή συναίνεση: «ο σιωπών δοκεί συναινείν», qui tacet consentire videtur (όπoιoς σιωπά φαίνεται ότι συναινεί), κατά το ρωμαϊκό δίκαιο. Δεν έχω λοιπόν το δικαίωμα να σιωπήσω, αφού σωπαίνοντας θα εμφανιζόμουν ως αποδεχόμενος ή ανεχόμενος τα όσα γίνονται. Υπάρχουν στη ζωή, την ατομική και την κοινωνική, στιγμές που πρέπει κανείς να πει το μεγάλο «ναι» ή το μεγάλο «όχι».
Σε τέτοιες στιγμές, σαν τις τωρινές, το ουσιώδες είναι, πιστέψτε με, να προστατεύσει κανείς τον εαυτό του, όχι από τη δίωξη, αλλά από τον εξευτελισμό. 

Να περισώσει την αξιοπρέπειά του ως ανθρώπου, ως πολίτη, ως επιστήμονα. Και έτσι να περιφρουρήσει, επίσης, το κύρος της πανεπιστημιακής έδρας που έχει την τιμή να κατέχει, η οποία, ως έδρα της πολιτικής ελευθερίας, είναι φυσικό, εφόσον βρίσκεται στο ύψος της, να δέρνεται από τις πολιτικές καταιγίδες …
Φαίνεται ότι ήδη έφτασε η ώρα να εφαρμοσθούν οι υποθήκες που έχουν εξαγγελθεί. 

Σε ό,τι με αφορά, το ξαναδηλώνω: όσο θα μπορώ να διδάσκω το μάθημα του Συνταγματικού Δικαίου, θα το διδάσκω σαν μάθημα της πολιτικής ελευθερίας. Αν δε το αποψινό μου μάθημα συμβεί να είναι το τελευταίο, θα ήθελα να σας παρακαλέσω να κρατήσετε από τη διδασκαλία μου την ουσία της: τη σημασία της πολιτικής ελευθερίας, ως ιστορικής κατακτήσεως για την παραπέρα εξέλιξη του κοινωνικού βίου και ως προϋποθέσεως για τη γενικότερη απελευθέρωση και καταξίωση του ανθρώπου. 

Και επειδή θεωρία και πράξη είναι αλληλένδετες, το ουσιώδες είναι να μείνει κανείς ελεύθερος, όρθιος και αλύγιστος απέναντι στους καταναγκαστικούς και ιδεολογικούς μηχανισμούς των κρατούντων.Μην επιτρέψετε να σας εξανδραποδίσουν. 

Διατηρήστε, μέσα στους ζοφερούς και άρρωστους καιρούς, άγρυπνη και ανυπόταχτη τη σκέψη σας, περιφρουρήστε την άγια υγεία και ρωμαλεότητα της ψυχής σας, κρατήστε στητό και αγέρωχο το ωραίο ανάστημά σας. 

Και αν η Εξουσία, που την συμφέρει να έχει παθητικούς και πολιτικά αδιάφορους υπηκόους, σας πει ότι, έτσι κάνοντας, δεν είστε φρόνιμοι και νομοταγείς πολίτες, αποδείξτε της ότι καλός πολίτης είναι μόνον ο ελεύθερος πολίτης, ο συνειδητός, ενεργός και υπεύθυνος πολίτης. 

Και θυμίστε της ότι ο Περικλής είχε πει στον «Επιτάφιο»: όποιος αδιαφορεί για τα πολιτικά πράγματα του τόπου του είναι, όχι Φιλήσυχος, αλλ’ άχρηστος, «αχρείος» πολίτης. Και μη ξεχνάτε, στις σημερινές δύσκολες για την Πατρίδα μας και το Λαό μας περιστάσεις, τα λόγια του ποιητή – και θέλω μ’ αυτά να σας αποχαιρετήσω:

«Όσοι το χάλκεον χέρι // βαρύ του φόβου αισθάνονται, // ζυγόν δουλείας ας
έχωσι· // Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία»