Είναι όντως μία πρόκληση να μιλήσεις ουσιαστικά για τα εθνικά λεγόμενα θέματα, υπερβαίνοντας τόσο το κλίμα της μεμψιμοιρίας όσο και το απόλυτο τίποτε της σημερινής μας εξωτερικής πολιτικής.
Του Κωνσταντίνου Τερζή
Πρώτα-πρώτα είναι απόλυτη ανάγκη να υπάρξει αυτή η πολιτική.
Τα τελευταία χρόνια, και με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης, η Ελλάδα σχεδόν έχει εξαφανιστεί από το διεθνές προσκήνιο και η μόνη της «πολιτική» είναι είτε να ευθυγραμμίζεται με τις αποφάσεις των Βρυξελλών είτε να αμύνεται - φραστικά - στις επιβουλές των γειτόνων.
Εμείς θεωρούμε αυτονόητη ανάγκη την υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας μας και την ριζική αναδιάταξη των εξωτερικών σχέσεων της χώρας. Υποστηρίζουμε την ανάγκη μιας ενιαίας Ευρώπης των εθνών από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια, ώστε να αποφευχθούν οι ηγεμονισμοί που οδήγησαν την Ευρώπη σε πολέμους.
Η Γερμανία, που φέρει την πρωταρχική ευθύνη για το εφιαλτικό παρελθόν, απειλεί και πάλι σήμερα με ....
...οικονομικά και πολιτικά μέσα την φυσιογνωμία και την ενότητα της ΕΕ.
Από την άλλη η Ευρώπη, και ειδικά στον βαθμό που αδυνατίζει θεσμικά και δημοκρατικά, δεν μπορεί να αποτελεί τον μοναδικό ορίζοντα των διεθνών μας σχέσεων. Το ευρωπαϊκό περιβάλλον θα μπορούσε να βελτιωθεί σημαντικά αν στο εσωτερικό της ΕΕ δημιουργηθεί ένας διακριτός πόλος από τα κράτη της Βαλκανικής.
Απέναντι στην ευρωπαϊκή διάσταση της κρίσης και την απειλή μιας νέας πανευρωπαϊκής γερμανικής ηγεμονίας η Ελλάδα θα πρέπει να αναπτύξει μια ιδιότυπη στρατηγική που θα λαμβάνει υπ’ όψιν τις απειλές που αντιμετωπίζει και τις δυνατότητες που διαθέτει. Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα μεταξύ Δύσης και Ανατολής, που από οκτώ αιώνες αντιμετωπίζει τις αποικιακές αξιώσεις και των δύο πλευρών.
Δεν είναι τυχαίο ότι στην Ελλάδα και την Κύπρο η Ευρώπη δείχνει το σκληρότερό της πρόσωπο, μεταβάλλοντας ανοιχτά τη χώρα σε αποικία χρέους και αξιώνοντας απροκάλυπτα την λεηλασία του εθνικού, φυσικού και κοινωνικού μας πλούτου. Ταυτόχρονα, η ευρωπαϊκή αποικιοκρατία αναπτύσσεται ιστορικά στα Βαλκάνια, σε συνέργεια με τον τουρκικό περιφερειακό ηγεμονισμό.
Όπως αποδείχτηκε περίτρανα στο Κόσοβο και στη Βοσνία, κατά την δεκαετία του 1990, τα Βαλκάνια έχουν μεταβληθεί σε πολιτικό εργαστήριο όπου διαμορφώνονται μοντέλα συγκυριαρχίας μεταξύ των αποικιακών δυνάμεων της Δύσης και της νεο-οθωμανικής Τουρκίας.
Έτσι, η Ελλάδα θα πρέπει στον αγώνα για την ανεξαρτησία της να αναπτύξει στην πραγματικότητα έναν διμέτωπο αγώνα. Χρειαζόμαστε ένα παρατεταμένο αντάρτικο που σκοπό θα έχει να προκαλέσει ρήγματα στη γεωπολιτική μας περικύκλωση.
Σε ό,τι αφορά στην Ευρώπη, θα πρέπει να αναπτύξουμε τις αντιστάσεις μας σε όλα τα πεδία ώστε να μπλοκάρουμε την επέλαση των μνημονίων και των καταστροφικών «μεταρρυθμίσεων» που απαιτεί η ΕΕ. Παράλληλα χρειαζόμαστε συμμαχίες είτε με ομοειδή κινήματα είτε και με κυβερνήσεις στις χώρες του ευρωπαϊκού «Νότου» ώστε να χτίσουμε ευρύτερα μέτωπα για την αντιμετώπιση της "γερμανικής Ευρώπης".
Και βέβαια, θα πρέπει να αξιοποιήσουμε κάθε ενδοϊμπεριαλιστική αντίθεση ή και αντισυσπείρωση που γεννάει η βουλιμία και ο σωβινισμός της νέας γερμανικής ηγεμονίας. Η πρόσφατη (αναγκαστική) στροφή της Αμερικής του Ομπάμα, που έκανε πίσω στη Συρία, που κάνει κάποια δειλά βήματα συνεννόησης με το Ιράν και που δείχνει μια διάθεση στήριξης τη χώρα μας – πιθανότατα για λόγους που σχετίζονται με την γεωπολιτική μας θέση, τους υδρογονάνθρακες της ΑΟΖ μας και τα ισραηλινά αδιέξοδα – είναι ενδεικτική των ευκαιριών που προκύπτουν.
Ταυτόχρονα, απέναντι στον νεο-οθωμανισμό πρέπει να διαμορφώσουμε στρατηγικές συμμαχίες με τις υπόλοιπες χώρες των Βαλκανίων που απειλούνται κι αυτές να υπαχθούν στην τουρκική σφαίρα επιρροής (Σερβία, Βουλγαρία). Ομοίως χρειαζόμαστε συνεργασία και με τις δυνάμεις που τόσο στο εσωτερικό της Τουρκίας όσο και στη Μέση Ανατολή αντιμάχονται τα τουρκικά αυτοκρατορικά σχέδια (Κούρδους, αλεβίτες, σιίτες του Λιβάνου, Ορθόδοξους Άραβες, Ιράν κ.α.).
ΤΟΥΡΚΙΑ
Φιλικές σχέσεις με την Τουρκία μπορούν να γίνουν νοητές μόνο όταν αυτή πάψει να κατέχει την Κύπρο, να παρεμβαίνει στη Θράκη, να επιβουλεύεται το Αιγαίο. Ο νεο-οθωμανισμός κάποιων δικών μας ελίτ, που υποστηρίζει την υπαγωγή μας στην τουρκική σφαίρα κυριαρχίας, είναι ανιστόρητος και παραγνωρίζει τον επιθετικό χαρακτήρα των τουρκικών αρχουσών τάξεων, ειδικά σήμερα που η Ελλάδα είναι στο ναδίρ της και η άλλη πλευρά στο ζενίθ της.
Οι ψευδαισθήσεις για τις μεταρρυθμίσεις του Ερντογάν έχουν εξαντληθεί, είδαμε όλοι πως άλλαξε μόνο το προσωπικό της εξουσίας και κανείς δεν είναι πια σίγουρος αν το ισλαμικό προσωπικό θα αποδειχθεί καλύτερο/προτιμότερο του κεμαλιστικού.
Προϋπόθεση για αυθεντικά καλές σχέσεις αποτελεί η ισορροπία των εκατέρωθεν δυνάμεων (εδώ θα ήταν σημαντική η διαμόρφωση ενός βαλκανικού πόλου) και ο εκδημοκρατισμός της γείτονος (με αυτοδιάθεση για τον κουρδικό λαό και πλήρη δικαιώματα στις εθνο-θρησκευτικές μειονότητες της Μικράς Ασίας).
Ως τότε είναι απαραίτητο να περιοριστούν οι αυταπάτες και ο στρουθοκαμηλισμός που δεν αφορούν πια μόνο το ΥΠΕΞ αλλά δυστυχώς και το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας.
Η μαλακή ισχύς της Τουρκίας (τηλεοπτικά σήριαλ, οικονομική διείσδυση, αναστηλώσεις οθωμανικών μνημείων…) δεν είναι πιο αθώα από την σκληρή (στρατιωτικός υπερ-εξοπλισμός, παραβιάσεις στο Αιγαίο, επιθετική κατασκοπεία…) και αποτελεί το ιδανικό της συμπλήρωμα.
ΚΥΠΡΟΣ
Οι αγώνες του κυπριακού ελληνισμού διασαφηνίζουν την ουσία του Κυπριακού: Η ημικατεχόμενη Κύπρος αποτελεί αναπόσπαστο και κομβικής σημασίας κομμάτι του ελληνισμού και ο βαθύτερος πόθος Ελλαδιτών και Κυπρίων παραμένει η Ένωση. Λάθη, υποχωρήσεις, μειοδοσίες και άλλες αμαρτίες του ελληνισμού άμφω ίσως οδήγησαν σε μια σταδιακή αποξένωση, όμως επί της ουσίας δεν άλλαξαν τίποτε.
Επιβάλλεται η άμεση και θεσμική ενίσχυση των σχέσεων μεταξύ των δύο ελληνικών κρατών με μέτρα όπως η αποκατάσταση του ενιαίου αμυντικού δόγματος, η εκ νέου ενοποίηση του εκπαιδευτικού συστήματος κ.λπ. Αποφασιστικής σημασίας είναι η ουσιαστική επανασύνδεση των πολιτικών και των κοινωνικών δυνάμεων Ελλάδας και Κύπρου, με κοινά έντυπα, κοινές πολιτιστικές, κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις και εκδηλώσεις. Και η ενεργός παρουσία Ελλαδιτών και Κυπρίων στα κινήματα της Ελλάδας και της Κύπρου αποτελεί αποφασιστική παράμετρο για την ανακατάκτηση της απαραίτητης ψυχικής ενότητας.
Η ληστρική επιδρομή κατά των κυπριακών Τραπεζών και η επικείμενη φτωχοποίηση της Νήσου δια του Μνημονίου διέλυσαν τις αυταπάτες περί «κυπριακού θαύματος» και βιαίως μας έφεραν ξανά κοντύτερα. Πριν μας επιβληθεί ένα νέο Σχέδιο Ανάν επιβάλλεται να διακηρύξουμε πως οι διακοινοτικές συνομιλίες δεν έχουν κανένα νόημα εφόσον παραμένουν στο νησί τα τουρκικά στρατεύματα και οι έποικοι, και δεν συζητάμε το Κυπριακό παρά ως ζήτημα κατοχής και εθνοκάθαρσης.
Για τους Τουρκοκύπριους είναι αυτονόητη η εγγύηση των ατομικών και μειονοτικών δικαιωμάτων τους αλλά είναι απολύτως απαράδεκτο το καθεστώς της δήθεν «ισότιμης κοινότητας». Τέλος, και για να μην ξεχνάμε την πηγή του προβλήματος, θα πρέπει να δρομολογηθεί το ξήλωμα των αγγλικών βάσεων.
ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ
Στην προοπτική διαμόρφωσης ενός βαλκανικού πόλου εντός της Ευρώπης, αλλά και της αντιμετώπισης των μείζονων κινδύνων, η ιδεοληψία των γειτόνων περί Μακεδονίας είναι ένα απολύτως περιττό και ενδεχομένως επιλύσιμο πρόβλημα. Μια λογική και έντιμη στάση έναντι του αλυτρωτισμού των Σκοπίων θα μπορούσε να δεχθεί τον γεωγραφικό προσδιορισμό για την ονομασία τους, εφόσον αυτή θα ήταν για όλες τις χρήσεις, θα άλλαζε το Σύνταγμα της ΠΓΔΜ και θα έκλεινε ζητήματα του τύπου «μακεδονική γλώσσα» ή «μακεδονική» εθνότητα.
Η σύμπραξή μας με Σέρβους, Βούλγαρους και πιθανώς και Αλβανούς, οι οποίοι έχουν ο καθένας τα δικά του προβλήματα με τον ψευτο-μακεδονισμό, μπορεί να πολλαπλασιάσει την δυνατότητα πίεσης στα Σκόπια για παραγωγή κάποιου αποτελέσματος.
Η απόλυτη εξάρτηση του μέλλοντός τους από τις σχέσεις τους με τη χώρα μας θα γίνει προφανής μόνο όταν μια σοβαρή ελληνική πολιτική δώσει τέλος στα ανέξοδα παραληρήματά τους και στην προκλητική στήριξη της Τουρκίας.
ΘΡΑΚΗ
Η ελληνική κυριαρχία στη Θράκη υπονομεύεται ανοιχτά από την παρουσία και τη δραστηριότητα του τουρκικού Προξενείου, το οποίο πρέπει να καταργηθεί. Οι μουσουλμάνοι της Θράκης είναι Έλληνες πολίτες και οι Πομάκοι και οι Ρομά πρέπει να είναι διακριτές ομάδες με πολιτιστικά, εκπαιδευτικά κλπ δικαιώματα και να μην εγκαταλείπονται στην αφομοιωτική δικαιοδοσία των τουρκοφρόνων.
Η θρησκευτική ζωή των Ελλήνων μουσουλμάνων πρέπει να πάψει να αποτελεί όχημα τουρκικού αλυτρωτισμού και το ελληνικό κράτος πρέπει όχι μόνο να διορίζει τους μουφτήδες και τους ιμάμηδες που το αποδέχονται αλλά και να τους καταρτίζει σε πανεπιστημιακό επίπεδο.
Η πολιτιστική τους παρουσία πρέπει να καταγραφεί επιστημονικά και να αναδειχθεί, ασχέτως της καταγωγής τους, αποτρέποντας τις πλαστογραφήσεις που σήμερα απεργάζεται η προξενική παρέμβαση. Πρέπει να ρυθμιστεί και η τελευταία εκκρεμότητα που δυσχεραίνει την καθημερινότητα των μουσουλμάνων συμπολιτών μας και μετά να παταχθεί η διάχυτη ανομία.
Επιπλέον πρέπει να αντιμετωπιστεί η τουρκική οικονομική και πολιτιστική διείσδυση που διευκολύνεται από την ενδοτική πολιτική των νεο-οθωμανικών κύκλων στο εσωτερικό της χώρας, σε επιχειρηματικούς κύκλους και πολιτικές δυνάμεις.
ΑΙΓΑΙΟ
Η ανακήρυξη της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) μπορεί να κλείσει τις «τρύπες» της ελληνικής επικράτειας και να ακυρώσει επιθετικά γκρίζες ζώνες, κάζους μπέλι και άλλα εφευρήματα της Άγκυρας, όταν θα είναι η κατάλληλη συγκυρία. Στο Ανατολικό Αιγαίο πρέπει να αποφευχθεί η σταδιακή τουρκοποίηση της οικονομίας των νησιών, ενισχύοντας τις υποδομές και την τοπική οικονομία και διασυνδέοντάς την με την οικονομία της υπόλοιπης χώρας.
Επίσης η ενίσχυση της δημογραφίας και της άμυνας των νησιών μπορεί να επιτευχθεί με διάφορους τρόπους, όχι απαραίτητα δαπανηρούς, εφόσον υπάρχει πολιτική βούληση.
Άλλωστε το τέλος της υδροκέφαλης αθηνοκεντρικής Ελλάδας αποτελεί αναγκαίο παράγοντα εθνικής ολοκλήρωσης και άμυνας. Με μια γιγαντωμένη πρωτεύουσα πνιγμένη στον παρασιτισμό και αποκομμένη από κάθε αίσθηση ιθαγένειας και κοινωνίας, δεν έχουμε κανένα μέλλον.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν μία περίληψη μέρους των θέσεων που ασπάζεται μία σημαντική μερίδα των Ελλήνων πολιτών και τα οποία σύντομα θα ανακοινωθούν και επίσημα ως αδιασάλευτες βάσεις μίας μερίδας γνωστών για την επιστημοσύνη τους ακομμάτιστων πολιτών που αποφάσισαν -λόγω των όσων συμβαίνουν στην Ελλάδα- να εκτεθούν στην πολιτική και να απαιτήσουν την εφαρμογή και υλοποίηση της λογικής και των αυτονόητων έναντι του παραλογισμού και των επικινδυνότατων πωλητικών που εφαρμόζονται στην πατρίδα μας και τα οποία προοιωνίζουν τα χείριστα για το σύνολο της χώρας…
kostasxan.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου