Ο μονεταριστικός σεισμογράφος.

Η διελκυστίνδα του τρόμου, καθώς επίσης οι μυστικές αναφορές του ΔΝΤ, μεταξύ άλλων σε σχέδια καλυμμένης φορολόγησης των ιδιωτών και δήμευσης καταθέσεων, για να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα της υπερχρέωσης Η νομισματική πολιτική που ασκείται σήμερα από τις κεντρικές τράπεζες, ειδικά από αυτές των Η.Π.Α., της Ευρωζώνης και της Ιαπωνίας, μοιάζει με ακροβασία σε τεντωμένο σχοινί, χωρίς δίχτυ ασφαλείας. Αυτό αποδείχθηκε για μία ακόμη φορά χθες, όταν η ΕΚΤ άφησε το βασικό επιτόκιο στο χαμηλότερο επίπεδο της ιστορίας της, δηλώνοντας έμμεσα πως θα αυξήσει την ποσότητα χρήματος - έτσι ώστε να μη βυθιστεί η ήπειρος μας στον αποπληθωρισμό. Πως είναι δυνατόν όμως να καταφέρει μία κεντρική τράπεζα να εφαρμόσει μία κοινή νομισματική πολιτική σε χώρες με διαφορετικές οικονομικές αποδόσεις, νοοτροπίες και πολιτισμό; Πόσο μάλλον όταν ........η μία χώρα, όπως η Γερμανία, εμφανίζει αύξηση των τιμών της τάξης του 1,5% (3,8% στα τρόφιμα) και η άλλη, όπως η Ελλάδα, μείωση που πλησιάζει το -3%; Ανεξάρτητα όμως από τις συγκεκριμένες δυσκολίες στην Ευρώπη, όπου το επόμενο χρονικό διάστημα πιθανολογούμε ότι, «τα φώτα της δημοσιότητας θα επικεντρωθούν στην Ιταλία και στη Γαλλία», διαπιστώνεται πως οι κεντρικές τράπεζες προσπαθούν να ισορροπήσουν μεταξύ (υπέρ)πληθωρισμού και αποπληθωρισμού - ενώ οι χρηματοπιστωτικές αγορές εξαρτώνται πλέον σχεδόν εξ ολοκλήρου από τις πολιτικές των κεντρικών τραπεζών. Αναλυτικότερα, από τη μία πλευρά έχουμε μία αυξανόμενη νομισματική βάση Μ0 (χρήματα που τυπώνουν οι κεντρικές τράπεζες), η οποία προέρχεται από μία ακραία χαλαρή νομισματική πολιτική, ενώ από την άλλη μία συνεχώς μειούμενη νομισματική βάση Μ2 και Μ3 (κατά κάποιον τρόπο, χρήματα που τυπώνουν οι εμπορικές τράπεζες), λόγω της πιστωτικής απομόχλευσης που ευρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη (γράφημα που ακολουθεί). Απλούστερα, τα μεγάλα τυπογραφεία δουλεύουν στο ζενίθ, ενώ τα μικρά έχουν σταματήσει εντελώς να λειτουργούν - με αποτέλεσμα να καίγονται χρήματα. Είμαστε λοιπόν αντιμέτωποι αφενός μεν με έναν νομισματικό πληθωρισμό Μ0, ο οποίος αυξάνει τις τιμές των χρηματιστηριακών προϊόντων, μεταφέροντας πλούτο από τους φτωχούς στους πλουσίους, αφετέρου με έναν νομισματικό αποπληθωρισμό Μ2 ή Μ3, λόγω της πιστωτικής «απομόχλευσης». Οι δύο αυτές αντίθετες «δυνάμεις» ισορροπούν τη διελκυστίνδα στην πραγματική οικονομία, με αποτέλεσμα να μην παρατηρούνται αυξήσεις των τιμών των προϊόντων και υπηρεσιών - ενώ, όπου η ζυγαριά γέρνει προς τη δεύτερη πλευρά, όπως στο παράδειγμα της Ελλάδας, κλιμακώνεται ο αποπληθωρισμός. Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνεται καθαρά η εξέλιξη στις Η.Π.Α. Στο επόμενο γράφημα βλέπουμε τις αλλαγές του δείκτη Μ2 στις Η.Π.Α., καθώς επίσης του Μ3 στην Ευρωζώνη, σήμερα και στο πρόσφατο παρελθόν - γεγονός που βοηθάει στην κατανόηση της μάχης που μαίνεται, μεταξύ πληθωρισμού και αποπληθωρισμού. Διακυμάνσεις στην προσφοράς χρήματος από ΗΠΑ (μαύρο) και Ευρωζώνη (κίτρινο). Ειδικά στις Η.Π.Α., η αύξηση της νομισματικής βάσης από τη Fed (επόμενο γράφημα), έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ - σε σημείο που να δημιουργεί συναισθήματα τρόμου, σε όλους όσους γνωρίζουν πόσο δύσκολο είναι να απορροφήσει αργότερα την υπερβάλλουσα ρευστότητα, για να μην πνιγεί η χώρα στον ωκεανό των χρημάτων που έχουν δημιουργηθεί. Νομισματική βάση (χρήματα τυπωμένα από την κεντρική Τράπεζα) στις ΗΠΑ από το 1918 έως και σήμερα. . Όπως φαίνεται, η νομισματική βάση έχει κυριολεκτικά απογειωθεί μετά το 2008 - με την απορρόφηση της, όταν αναθερμανθεί η πραγματική οικονομία και αρχίσει να αυξάνεται η Μ2, να μοιάζει με την προσπάθεια να επαναφέρουμε την οδοντόκρεμα που έχει χυθεί, ξανά πίσω στο σωληνάριο. Ολοκληρώνοντας, οι ερευνητές που συνέταξαν τα παραπάνω γραφήματα, έχουν εισάγει τον όρο «νομισματική τεκτονική», για να περιγράψουν καλύτερα αυτά που συμβαίνουν σήμερα. Παρομοιάζουν λοιπόν την οικονομία με ένα ηφαίστειο, κάτω από το οποίο κινούνται δύο διαφορετικές τεκτονικές πλάκες, η μία εναντίον της άλλης - προκαλώντας ανά τακτά χρονικά διαστήματα επικίνδυνους σεισμούς, με αποτελέσματα που δεν μπορούν να προβλεφθούν. Στα πλαίσια αυτά, έχουν συμπληρώσει την εικόνα με ένα ακόμη γράφημα, με το μονεταριστικό σεισμογράφο, ο οποίος δείχνει τα εκάστοτε αποτελέσματα της μάχης που διεξάγεται. Μονεταριστικός σεισμογράφος - Οι γκρίζες ζώνες φανερώνουν τάση αποπληθωρισμού, ενώ οι κίτρινες ζώνες τάση πληθωρισμού. Φυσικά η μάχη αυτή δεν αφήνει ανεπηρέαστες τις τιμές όλων εκείνων των χρηματοπιστωτικών προϊόντων, οι οποίες εξαρτώνται από τις προβλέψεις σχετικά με το τι θα συμβεί στο μέλλον - τις καταθέσεις, τα ομόλογα, τις μετοχές, το χρυσό κοκ., στα οποία έχουμε αναφερθεί στην πρόσφατη ανάλυση μας (Πληθωρισμός ή Αποπληθωρισμός;). Αν και οφείλουμε λοιπόν να παραμείνουμε αισιόδοξοι, σε σχέση με τη θετική έκβαση της μάχης, πρέπει να επιστήσουμε την προσοχή στον κοινωνικό αποκλεισμό που ευρίσκεται σε εξέλιξη - αφού το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, τόσο στη Δύση, όσο και στις αναπτυσσόμενες οικονομίες, είναι ήδη σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Όταν δε ακούμε ατεκμηρίωτες εκφράσεις εκ μέρους κοινοτικών στελεχών του είδους «δεν φοβάμαι τον αποπληθωρισμό στην Ευρωζώνη», δεν νοιώθουμε καθόλου ασφαλείς - αφού ο κίνδυνος να οδηγηθεί η Ευρώπη σε μία χαμένη αποπληθωριστική δεκαετία, με πλήθος κοινωνικές αναταραχές και εξεγέρσεις, είναι μεγαλύτερος από ποτέ. Πολύ περισσότερο όταν οι περισσότερες χώρες έχουν δημόσια χρέη που εμποδίζουν την ανάπτυξη(σύμφωνα με την πρόσφατη έρευνα των Rogoff-Reinhart, χρέη άνω του 80% του ΑΕΠ είναι ανασταλτικά της ανάπτυξης), ενώ το ΔΝΤ αναφέρεται ήδη (τελευταία του έκθεση) σε σχέδια «κρυφής, καλυμμένης φορολόγησης» των ιδιωτών, «δήμευσης καταθέσεων» κοκ., για να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα της υπερχρέωσης των κρατών. Πηγή: analyst.gr