Οδυσσέας Ανδρούτσος (δολοφονήθηκε στις 5 Ιουνίου 1825)

Επιφανής αγωνιστής της Επανάστασης του 1821, γιος του οπλαρχηγού Ανδρέα Ανδρούτσου. Ο Οδυσσέας γεννήθηκε το 1788 στις Λιβανάτες. 

΄Ηταν γιος του αρματωλού διάσημου κλέφτη Ανδρέα Ανδρούτσου.

Στα τέσσερά του χρόνια έμεινε ορφανός από πατέρα. Η μητέρα του αναγκάστηκε να παντρευτεί για δεύτερη φορά. Από το γάμο της αυτό, απόκτησε άλλους τέσσερις γιους και μία κόρη.

Τη γυναίκα του την έλεγαν Ελένη.

Ο Οδυσσέας ήταν ένας από τους πιο ένδοξους αρχηγούς του ’21.

Φυσιογνωμία πολυσύνθετη και ισχυρή. Γενναίος με ασυναγώνιστο στρατιωτικό πνεύμα και ....
....μοναδική διοικητική ικανότητα.

Πολυμήχανος, σαν τον συνονόματό του ομηρικό βασιλιά, είχε μια ευφυΐα που τη θαύμαζαν όσοι ξένοι τον γνώριζαν.

Φοίτησε στη στρατιωτική σχολή του Αλή Πασά και διορίστηκε δερβέναγας στην ανατολική Στερεά. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία.

Με το ξέσπασμα της Επανάστασης βρέθηκε στη Στερεά Ελλάδα και έγραψε μία από τις λαμπρότερες σελίδες της Επανάστασης αντιμετωπίζοντας τους Τούρκους του Ομέρ Βρυώνη στο Χάνι της Γραβιάς (8 Μαΐου 1821).

Το 1822 διορίστηκε αρχιστράτηγος της Στερεάς, αλλά κατηγορήθηκε για συνεργασία με τον εχθρό και του αφαιρέθηκε το αξίωμα. Συνέχισε όμως την πολεμική του δράση εναντίον των Τούρκων.

Το 1825, θύμα και αυτός του Εμφύλιου πολέμου, φυλακίστηκε στην Ακρόπολη, όπου δολοφονήθηκε στις 5 Ιουνίου του 1825.

ιστορίες με τον Ανδρούτσο

Σε κάποια μάχη στο Δαδί, το Νοέμβρη του 1822, οι ΄Ελληνες αναγκάστηκαν να οπισθοχωρήσουν. Αρχηγός τους ήταν ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, που κινδύνεψε κι αυτός να τον αιχμαλωτίσουν. Κυκλωμένος καθώς ήταν από τους Αρβανίτες, δεν έχασε τη ψυχραιμία του, μα έκανε τον αδιάφορο:

- Ποιός είσαι ωρέ; τον ρώτησαν οι Αρβανίτες.

Εκείνος τους απάντησε που ήξερε τη γλώσσα τους:

- Σιόκ (δικός σας).

Τον πίστεψαν. Τούτο όμως δεν έφτανε στον πονηρό Οδυσσέα. Έπρεπε να βρει τρόπο για να τους ξεφύγει.

Είπε λοιπόν στους Αρβανίτες να προχωρήσουν προς το λόγγο, που ήταν τάχα κρυμμένα γυναικόπαιδα.

΄Ετσι μπήκε μπροστά για να τους δείξει το δρόμο.

Οι Αρβανίτες τον ακολούθησαν. Τους τράβηξε έτσι μέσα στις ανηφοριές του Παρνασσού. Φτεροπόδαρος όπως ήταν ο αρχηγός της Ρούμελης, πήγαινε πολύ πιο μπροστά από τους άλλους.

Οι Αρβανίτες που τον βλέπανε να τρέχει έτσι άφοβα, του φώναζαν:

- Στάσου ορέ, μην τρέχεις μοναχός σου μπροστά να μην σε σκοτώσουν οι Ρωμιοί…

Μα που να σταθεί ο Οδυσσέας. Σε λίγο τον χάσανε απ” τα μάτια τους. Κατάφερε να χαθεί μέσα στον πυκνό λόγγο κι έτσι να ξεφύγει από τους Αρβανίτες.