Ο Σόιμπλε,ήταν, είναι και θα είναι, ο ίδιος και η γερμανική κυβέρνηση στο σύνολό της, ο παράγοντας που προκαλεί την απόλυτη ασφυξία στην Ελλάδα....

Και τώρα που είναι; Που βρίσκεται άραγε το success story; 
Προφανώς, πήγε να συναντήσει τα Ζάππεια και την επαναδιαπραγμάτευση, σε αυτό που...
ο Ανδρέας Παπανδρέου αποκαλούσε «χρονοντούλαπο της ιστορίας»…

Μετά τις «διαπραγματεύσεις» του Παρισιού, η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου οδηγείται πλέον από τους δανειστές κυριολεκτικά στη σφαγή. 

Πριν από λίγους μήνες φρόντισε, για λόγους ακραία λαϊκιστικούς, να προδικάσει τη δήθεν απεμπλοκή του ΔΝΤ από την Ελλάδα, χωρίς φυσικά να έχει συνεννοηθεί με κανέναν. 

Το αποτέλεσμα είναι ότι ......
....έριξε κυριολεκτικά το ΔΝΤ στην πολιτική αγκαλιά του Σόιμπλε, ο οποίος ήταν, είναι και θα είναι, ο ίδιος και η γερμανική κυβέρνηση στο σύνολό της, ο παράγοντας που προκαλεί την απόλυτη ασφυξία στην Ελλάδα.

Τα μεγάλα λόγια και οι εξυπνάδες, οι ρητορείες και οι μαγκιές λείψανε τώρα ξαφνικά. 

Από εκεί που πηγαίνανε για να τα σφάξουν όλα, τους σφάξανε στο γόνατο.

Ετσι, η εν λόγω ασφυξία, από δημοσιονομική, οικονομική και κοινωνική, θα γίνει τώρα, εν όψει ειδικά της προεδρικής εκλογής, και πολιτική.

Απαιτώντας νέο πρόγραμμα με νέα κοινοβουλευτική διαδικασία και με τέτοιο εξευτελισμό της κυβέρνησης, οι δανειστές ουσιαστικά όχι απλώς τη ρίχνουν, αλλά τη ρίχνουν άσχημα, εξίσου άσχημα, αν όχι χειρότερα με ότι έγινε με την κυβέρνηση Παπανδρέου…

Κι εκείνος ήταν 150% με τα νερά τους. 

Τον έριξαν όμως αμέσως όταν δεν μπορούσε πια να τους κάνει τη δουλειά, αυτή τη δήθεν «σωτηρία» της Ελλάδας που τόσο πρόθυμα έσπευσαν οι πολιτικοί μας να υπηρετήσουν…

Όμως όλα αυτά ήταν αναμενόμενα, ήταν δεδομένο ότι θα συμβούν και το έχουμε πει από αυτή τη στήλη αμέτρητες φορές ότι μας οδηγούν στο χάος – αντί να… ρυθμίσουν το χρέος, όπως είχαν δήθεν υποσχεθεί, απορυθμίζουν τη χώρα.

Γιατί; 

Επειδή με τα ψέματα, δουλειά δεν γίνεται. 

Και αυτό, δυστυχώς, δεν το κατάλαβαν ακόμα οι Ελληνες πολιτικοί που, παρά την κρίση, επιμένουν στις ωραιοποιήσεις και στα μεγάλα λόγια χωρίς αντίκρισμα, τα οποία έσπασαν όλα τα κοντέρ στην κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου με αποτέλεσμα αυτό που σήμερα ετοιμάζεται.

Όπως ακριβώς συνέβη και με την πτώχευση του 1932, μια σειρά από κυβερνήσεις σφάζονται η μία μετά την άλλη από τους δανειστές – τότε το Συμβούλιο των Ομολογιούχων του Λονδίνου, τώρα την τρόικα.

Τα πράγματα θα δυσκολέψουν ακόμα περισσότερο και η Ελλάδα θα βρεθεί μπροστά στην ανάγκη για πολύ δύσκολες αποφάσεις.

Οι επόμενοι κυβερνώντες, που ήδη προετοιμάζονται, πρέπει να το καταλάβουν αυτό καλά.

Και να συνειδητοποιήσουν ότι ο δρόμος που ακολούθησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, είναι κλειστός…