Αντιπροσωπευτική δημοκρατία για ραγιάδες!

Ολόκληρο το πολιτικό προσωπικό ομνύει στον κοινοβουλευτισμό, δηλαδή στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία, όπου ο λαός υποτίθεται ότι εκπροσωπείται στο Κοινοβούλιο από τους εκπροσώπους του. 

Όποιος τολμήσει να...

αμφισβητήσει αυτό το πολίτευμα, γίνεται αυτόματα το μαύρο πρόβατο της προπαγάνδας και ο αποδιοπομπαίος περιθωριακός του συστήματος.

Όμως, για να μην κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας, ας δούμε ποιος εκπροσωπεί ποιόν.

Το 1% των Ελλήνων κατέχει το 56,1% της Ελλάδας και το 10% κατέχει περίπου το 87% της χώρας. 

Αυτό το 10% λοιπόν (που είναι κι αυτό που μάλλον δεν πρόκειται να πολεμήσει αν η Ελλάδα αντιμετωπίσει κάποιο κίνδυνο) μπορεί να λέει με κάποιο βαθμό αλήθειας ότι εκπροσωπείται στο Κοινοβούλιο. 

Όμως το υπόλοιπο 90% το οποίο κατέχει μόνο το 13% της χώρας, δηλαδή κατέχει κάποιο ή κάποια μικρά ακίνητα ή ζει στη φτώχεια (και είναι αυτό που θα πολεμήσει όταν παραστεί ανάγκη), ποιος το εκπροσωπεί και τι νόημα έχει η εκπροσώπησή του στο Κοινοβούλιο; 

Όταν αυτό το 90% που κατέχει το 13% του πλούτου, στην ουσία εκλέγει και τους 300 βουλευτές, αναρωτιόμαστε τι εκπροσωπούν αυτοί οι 300 βουλευτές; 

Μπορούμε άραγε σοβαρά να ισχυριστούμε ότι το σύνολο των βουλευτών εκπροσωπεί πολίτες που έχουν οικονομική δύναμη μόνο 13%; 

Και τι γίνεται με το 10% που υπερσυγκεντρώνει το 87% του πλούτου και της δύναμης; 

Ποιος πραγματικά ασκεί εξουσία στη χώρα; 

Μην ξεχνάμε ότι το Κοινοβουλευτικό σύστημα είναι αστικό σύστημα.

Να λοιπόν γιατί οι βουλευτές δεν έχουν κάποια δύναμη, αλλά είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν τις επιταγές των κομματικών ηγεσιών, διαφορετικά θα πάνε στο σπίτι τους. 

Γιατί στην πραγματικότητα είναι μόνο για το φερετζέ της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και δεν εκπροσωπούν τίποτα, παρά μόνο τη βούληση των κομματικών τους ολιγαρχιών και ό,τι συμφέροντα αυτές εκπροσωπούν. 

Να λοιπόν γιατί δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική (έστω αντιπροσωπευτική) δημοκρατία στη χώρα μας. 

Να λοιπόν γιατί η κοινωνία του 90% είναι στο περιθώριο, σπρωγμένη έξω από το πολιτικοοικονομικό σύστημα, σε μια ιδιότυπη ιδιώτευση.

Χωρίς κάποια λογική εξισορρόπηση του πλούτου μεταξύ των πολιτών, δημοκρατία (ακόμα και αντιπροσωπευτική) δεν μπορεί να υπάρξει. 

Πάντα θα υπάρχουν οι άρχοντες και οι ραγιάδες. 

Και οι ραγιάδες απλά θα τρώνε το παραμύθι της “δημοκρατίας”. 

Ας το πάρουμε απόφαση, εκτός και αν συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να αλλάξουν οι θεσμοί που παράγουν αυτή την ανισότητα.

ΥΓ. Ο ΣΥΡΙΖΑ προφανώς αντλεί τη συντριπτική του εκλογική δύναμη από το ανωτέρω 90%. Με αυτές τις προϋποθέσεις και μόνο, ακόμα και αν αναλάβει τη διακυβέρνηση, στην πραγματικότητα δεν θα διαθέτει την ανάλογη πολιτική δύναμη, αφού θα εκπροσωπεί ένα μέρος της οικονομικής δύναμης του 13% με το 87% της οικονομικής δύναμης απέναντι του.
Πέτρος Χασάπης