Ας ελπίσουμε πως δεν θα φτάσει ποτέ η χώρα εκεί που νομοτελειακά οδηγείται.....

Μοναστηράκι, πρωί. Ολόκληρη η περιοχή, εντυπωσιακά βρώμικη, μυρίζει αποπνιχτικά από τις γυμνές, υπαίθριες «τουαλέτες» που αντικρίζει κανείς παντού. 

Δεκάδες άστεγοι ξαπλωμένοι, σωριασμένοι καλύτερα στους δρόμους, έχουν χάσει εντελώς την επαφή τους με την πραγματικότητα - μία απίστευτα θλιβερή εικόνα εγκατάλειψης, πόνου, φτώχειας και εξαθλίωσης.

Σχεδόν όλοι στο τραίνο, με το οποίο φτάνει κανείς, είναι βίαιοι και επιθετικοί - ευερέθιστοι σε τέτοιο βαθμό που εάν τύχει και τους αγγίξεις κατά λάθος, θυμώνουν και βρίζουν με μία ....
....πρωτόγονη υστερία.

Η αγωνία, η απογοήτευση, ο φόβος για το μέλλον, η οργή και η απελπισία είναι ανάγλυφα στα σκοτεινά βλέμματα εκατοντάδων ανθρώπων - ενώ βρίζουν ασταμάτητα τη Γερμανία, την Ευρώπη, το ευρώ και ιδίως την πολιτική ηγεσία, για το κατάντημα τους.

Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα εξελίσσεται πλέον με ταχύτατους, ραγδαίους ρυθμούς, λόγω της πολιτικής, κοινωνικής και μεταναστευτικής κρίσης που την έχουν πια ξεπεράσει. 

Εν τούτοις, τα αποτελέσματα δεν φαίνονται ακόμη σε όλη τους την έκταση - έως εκείνη τη στιγμή που θα συντονισθούν όλα μαζί, αλλάζοντας ριζικά την εικόνα της Ελλάδας μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα. 

Η τρομακτική εικόνα χιλιάδων πεινασμένων που κυνηγούσαν ένα τρομαγμένο ζώο το 2000 στην Αργεντινή, δεν είναι πλέον καθόλου μακρινή - ακόμη και αν δεν ήταν πραγματική.

Καμία αισιόδοξη προοπτική, αλλά είναι δυστυχώς η αλήθεια - ενώ το ότι η Ελλάδα έχει επιβιώσει μετά από τόσα χρόνια κρίσης, είναι ένα πρωτοφανές γεγονός σε παγκόσμιο επίπεδο. 

Εάν σε όλα αυτά προσθέσει κανείς τον εφιάλτη του μεταναστευτικού, ο οποίος θα δείξει το πραγματικό του πρόσωπο όταν κλείσουν τα σύνορα προς την Ευρώπη, τότε η απαισιοδοξία θα είναι το λιγότερο.

Αυτό που προξενεί βέβαια μεγάλη απέχθεια για τους πολιτικούς, η οποία δυστυχώς θα μεταφραστεί σύντομα σε πολύ χειρότερα συναισθήματα, είναι η επαίσχυντη άρνηση τους να αναζητήσουν κάποια ελάχιστα κοινά σημεία συνεννόησης - να συναινέσουν σε ορισμένα βασικά θέματα, έστω στο χείλος του γκρεμού.

Ας ελπίσουμε πως δεν θα φτάσει ποτέ η χώρα εκεί που νομοτελειακά οδηγείται, από τις συνθήκες που διαπιστώνουμε - αν και δεν μπορούμε να τεκμηριώσουμε την ελπίδα μας, όσο και αν το επιθυμούμε.

Vassilis Viliardos