Κι αυτό επειδή νιώθει πως έχασε ήδη την «μάχη» στη Συρία και στο Ιράκ, παρά τους λεονταρισμούς για στρατιωτική επίθεσή της, το δίδυμο Ερντογάν – Νταβούτογλου φαίνεται να αναδιπλώνεται και να αναζητά «ισοσκελισμό» της απώλειας που επέρχεται με το Κουρδικό. Και το «αίτημα» υποβάλλεται στο ΝΑΤΟ και εις βάρος της Ελλάδας.
Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ
Μετά την επιτυχημένη πρόκληση απαγόρευσης χρήσης του τουρκικού εθνικού εναέριου χώρου από το πρωθυπουργικό αεροσκάφος κατά το ταξίδι του Τσίπρα στην Τεχεράνη και την σιωπηλή αποδοχή – υποχώρηση του έλληνα πρωθυπουργού με την μη χρησιμοποίηση του αεροδρομίου της Ρόδου για ανεφοδιασμό (από την κυβέρνηση δεν έχει βρεθεί ακόμη ο υπεύθυνος για να τιμωρηθεί), η Τουρκία ανέβασε κατακόρυφα τον πήχη των προκλήσεών της. Το ελληνικό διάβημα που ακολούθησε άφησε μάλλον αδιάφορη την Άγκυρα…
Πρώτα ήρθε η παρενόχληση της τουρκικής φρεγάτας σε πλοίο ποντισμού καλωδίων στην περιοχή της Καρπάθου, όπου αποφεύχθηκε κάποιο θερμό επεισόδιο, μετά την παρέμβαση και τα έντονα διαβήματα από το ΝΑΤΟ, την Γερμανία και την Ιταλία (το πλοίο ήταν Ιταλικό) προς την Τουρκία.
Ακολούθησε η.....
.... κατακόρυφη αύξηση της ροής λαθρομεταναστών και προσφύγων από την Τουρκία, ενώ η τουρκική αεροπορία αύξησε επικίνδυνα τις εξόδους και παραβιάσεις της στο Αιγαίο.
Και τώρα, ήρθε η τουρκική άρνηση και αμφισβήτηση του ρόλου του ΝΑΤΟ στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και επί της συνοριογραμμής μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Το αιτιολογικό του τούρκου αξιωματικού στο ΝΑΤΟ ξεπέρασε κάθε όριο και δημιούργησε αλγεινή εντύπωση, όταν ως αιτιολόγηση είπε πως «δεν μπορεί να εφαρμόσει όσα συμφώνησε η τουρκική κυβέρνηση»!!! Φυσικά, πρόκειται για την γνωστή τουρκική «μπαμπεσιά» και μία περίτρανη απόδειξη πως είναι αδύνατον για τον οποιονδήποτε να συνάψει συμφωνία με την Τουρκία, εάν δεν ικανοποιούνται όλες οι τουρκικές απαιτήσεις.
Όμως, αυτή τουρκική προκλητική άρνηση είχε και συνέχεια, όταν σε διπλωματικό επίπεδο, στο ΝΑΤΟ, η Τουρκία απαίτησε οι περιπολίες των ΝΑΤΟϊκών πλοίων να γίνονται σε διεθνή ύδατα (δηλαδή δυτικά των νησιών του ανατολικού Αιγαίου) και όχι επί της θαλάσσιας μεταξύ των νησιών του ανατολικού Αιγαίου και των ακτών της Τουρκίας.
Ουσιαστικά, δηλαδή, υπήρξε η πρώτη έμμεση, αλλά επίσημη, θέση της Τουρκίας πως αναγνωρίζει ως θαλάσσια σύνορα Ελλάδας και Τουρκίας τα σημερινά διεθνή ύδατα, που βρίσκονται στον 25ο μεσημβρινό! Αυτομάτως, η Τουρκία διεκδικεί το μισό Αιγαίο, μέσω γκριζοποίησης του συνόλου του ανατολικού Αιγαίου, ενώ αμφισβητεί την εθνική κυριαρχία επί ελληνικών νησίδων και βραχονησίδων (π.χ. Κίναρος κ.α.)! Μάλιστα, αυτή η "απαίτηση" γίνεται μέσω του ΝΑΤΟ, δηλαδή του Στρατιωτικού Οργανισμού ο οποίος δηλώνει ρητά πως δεν μετέχει σε διαφορές των κρατών - μελών του.
Εν προκειμένω, η οποιαδήποτε αδιαφορία από το ΝΑΤΟ θα εγγραφεί ως ημιεπίσημη αποδοχή των παράλογων τουρκικών απαιτήσεων. Και κάτι τέτοιο, αποτελεί πρόκληση πρώτου βαθμού που θα πρέπει να αντιμετωπισθεί πριν να καταστεί τραγικό -και πάρα πολύ δύσκολα αναστρέψιμο- γεγονός για την ελληνική κυριαρχία του Αιγαίου...
Και μπορεί μεν η Τουρκία να επιθυμεί την εξισορρόπηση πιθανών απωλειών της από τα ανατολικά, λόγω Κουρδικού, όμως ποτέ δεν θα προχωρούσε σε τέτοιες απαιτήσεις (με επίσημο τρόπο), εάν δεν είχε τις έμμεσες ή άμεσες "διαβεβαιώσεις" επιτυχίας ενός τέτοιου μεγέθους εγχειρήματος.
Η Τουρκία, λοιπόν, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την παρουσία και την ισχύ της ιστορικής της συμμάχου, Γερμανίας, με την οποία συναποφάσισε την έλευση του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο. Μάλιστα, η Τουρκία επιχειρεί να εκμεταλλευτεί την ισχύουσα γεωπολιτική της σπουδαιότητα στην Ατλαντική Συμμαχία, μέσα στην οποία συνεχίζει να διατηρεί "καλές επαφές".
Ταυτόχρονα, το δίδυμο Ερντογάν - Νταβούτογλου, γνωρίζει πως η Ελλάδα έχει αποδυναμωθεί αισθητά σε επίπεδο φίλων στην Ευρώπη, εξαιτίας του Προσφυγικού, για το οποίο όλως παραδόξως η ευθύνη της Τουρκίας είναι τεράστια, αλλά -παραδόξως- κανείς δεν τολμά να θίξει...
Η οικονομική κρίση που έπληξε την Ελλάδα, σε συνδυασμό με την πολιτική κρίση και εν γένει την κρίση θεσμών, τοποθετεί απέναντι στην Άγκυρα μία ιδιαίτερα εξασθενημένη Αθήνα, η οποία ζει υπό τον φόβο μίας κοινωνικής έκρηξης, ενώ στην κυβέρνηση βρίσκεται ένα κόμμα το οποίο δεν φημίζεται και για την αγωνιστικότητα του επί εθνικών θεμάτων.
Μέλη του σημερινού κυβερνώντος κόμματος στην Ελλάδα, έχουν δηλώσει κατά το παρελθόν ότι "το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του" ή πως "εάν συμβεί κάποια κρίση με την Τουρκία στο Αιγαίο, θα δούμε τότε τι θα κάνουμε", ενώ οι σχετικά πρόσφατες δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα (Σεπτέμβριος 2015) για το Αιγαίο και πως "δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα", δημιουργούν ένα σκηνικό χαλαρής αντιμετώπισης μίας πιθανής έτνασης ή ελληνοτουρκικής κρίσης.
Η Τουρκία, όμως, πολύ πρόσφατα, ακολουθώντας την τακτική "καταμέτρησης αντιδράσεων" τόσο σε στρατιωτικό, όσο και σε πολιτικό επίπεδο, κατόρθωσε να σκιαγραφήσει τις διαθέσεις του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα, του πρωθυπουργού της Ελλάδας, όταν του απαγόρευσε να χρησιμοποιήσει το αεροδρόμιο της Ρόδου (με την πρόφαση της αποστρατιωτικοποιημένης περιοχής) και με ιδιαίτερη χαρά είδαν τον έλληνα πρωθυπουργό να υποχωρεί, να μην προσγειώνεται στο αεροδρόμιο της Ρόδου (απέφυγε να το πλησιάσει...) και να περιορίζεται τελικά σε ένα "έντονο" διάβημα που στόχευε περισσότερο σε εσωτερική κατανάλωση παρά στην ουσία, η οποία ήταν μία αδικαιολόγητη υποχώρηση, σε επίπεδο αρχηγού χώρας, επί μείζονος εθνικού θέματος...
Επειδή, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας "εζυγίσθη, εμετρήθη και ευρέθη ανεπαρκής" (ή απολύτως επαρκής για τους τουρκικούς σχεδιασμούς;), αλλά και για όλους τους παραπάνω λόγους που κατατέθηκαν, το τουρκικό δίδυμο Ερντογάν - Νταβούτογλου, αποφάσισε να "τεντώσει το σχοινί" στο Αιγαίο και να εκμεταλλευτεί και την ελάχιστη ευκαιρία που θα εμφανισθεί από πλευράς αναποφασιστικότητας ή... υποχωρητικότητας που τυχόν θα επιδείξει ο κ. Τσίπρας.
Και η τουρκική πλευρά νιώθει μία "σιγουριά", γνωρίζοντας πως της είναι πάρα πολύ εύκολο να σκηνοθετήσει μία ιδιαίτερα έντονη σκηνή στο Αιγαίο. Αρκεί να στηθεί ένα ναυάγιο με πρόσφυγες - λαθρομετανάστες, σε μία περιοχή για την οποία η Άγκυρα αμφισβητεί την εθνική κυριαρχία ή, μάλλον, θεωρεί αυτοβούλως και παρανόμως η ίδια ως τουρκική...
Με κάποιο περιπλέον τουρκικό σκάφος να ζητά να συνδράμει στο ναυάγιο και το ΝΑΤΟ να αδυνατεί σε μία απόφαση υπέρ του νομικού και φυσικού εθνικού κυρίαρχου (δηλ. της Ελλάδας), εξαιτίας μεγάλης απόστασης του πιό κοντινού ελληνικού πλοίου. Ακόμη, ένα θερμότατο επεισόδιο μπορεί να στηθεί από την τουρκική πλευρά σε περίπτωση που ναυαγίου προσφύγων πλησίον του οποίου θα βρίσκεται τόσο Ελληνικό όσο και τουρκικό πλοίο, αλλά σε ύδατα που η Τουρκία παρανόμως έχει γκριζάρει ή θεωρεί τουρκικά...
Βρισκόμαστε λοιπόν σε αναμονή, λοιπόν, ενός θερμού ελληνοτουρκικού επεισοδίου. Το οποίο θα πρέπει να θεωρείται σχεδόν βεβαιο, εξαιτίας κυρίως της νευρικότητας του "σουλτάνου" Ερντογάν, που βλέπει να καταρρέουν τα μεγαλόπνοα σχέδιά του για μία νέα οθωμανική αυτοκρατορία και αγωνιωδώς αναζητά μία διέξοδο, μία νίκη που θα είναι ικανή να του προσφέρει πολλά περισσότερα από μία παράταση στην διάρκεια της εξουσίας του, αλλά και εξαιτίας της προσωπικότητας του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος (τουλάχιστον στην περίπτωση της Ρόδου) έδειξε πως δεν τολμά να συγκρουστεί με την Τουρκία, ακόμη και για θέματα μείζονος εθνικού ενδιαφέροντος και δη ελληνικής εθνικής κυριαρχίας...
http://kostasxan.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου