Είναι προφανές πως γίνεται από πολλές πλευρές μια προσπάθεια αναβίωσης του κινήματος των πλατειών.
Επειδή πια είμαστε στο 2016 -και όχι στο 2010-, αναρωτιέμαι ποιος είναι ο στόχος μιας νέας μαζικής διαδήλωσης στο κέντρο της Αθήνας.
Γιατί πρέπει να έχεις έναν στόχο.
Και όχι μόνο πρέπει να έχεις έναν στόχο αλλά πρέπει να έχεις κάνει κι ένα σχέδιο για το πώς θα υλοποιήσεις αυτόν τον στόχο.
Τον Ιούνιο του 2011, ο κύριος στόχος ήταν ....
.....να μην ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο.
Δυστυχώς, δεν τα καταφέραμε.
Φάγαμε τα χημικά και το ξύλο της ζωής μας και το Μεσοπρόθεσμο ψηφίστηκε.
Στις εκλογές που ακολούθησαν τον επόμενο χρόνο, έγινε πρωθυπουργός ο Αντώνης Σαμαράς και μπήκε στην Βουλή η Χρυσή Αυγή.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, δεν μπορείς να κάνεις το 2016 αυτό που έκανες το 2011.
Θεωρώ βέβαιο πως αυτό θα οδηγήσει σε νέα αποτυχία και νέα απογοήτευση.
Αν ο στόχος είναι να ανατραπεί η κυβέρνηση, αυτό δεν χρειάζεται καμία διαδήλωση για να γίνει.
Ξέρουμε πια πως κυβέρνηση που περνάει Μνημόνιο πέφτει.
Δηλαδή, αν ο στόχος είναι να πέσει η κυβέρνηση Τσίπρα για να έρθει η κυβέρνηση Μητσοτάκη -γιατί αυτό θα γίνει έτσι κι αλλιώς-, δεν υπάρχει λόγος να διαδηλώσεις.
Μπορώ να σε διαβεβαιώσω πως η κυβέρνηση Τσίπρα θα πέσει και θα έρθει η κυβέρνηση Μητσοτάκη με το δικό της Μνημόνιο.
Άλλωστε, οι κυβερνήσεις είναι διακοσμητικές στην Ελλάδα. Οι αποφάσεις για την Ελλάδα παίρνονται στο εξωτερικό.
Η Ελλάδα είναι και επίσημα ένα προτεκτοράτο.
Βουλή, Εκλογές, Δημοψηφίσματα, Σύνταγμα, Κόμματα, όλα διακοσμητικά.
Ο μόνος λόγος για να διαδηλώσουν οι Έλληνες σήμερα είναι για να πάρουν την χώρα τους πίσω.
Αυτό θα έπρεπε να είναι το κεντρικό αίτημα και το 2010 αλλά τότε οι περισσότεροι Έλληνες ζούσαν στην καρακοσμάρα τους, όπως κάνουν και σήμερα.
Ας είμαστε ειλικρινείς, υπάρχει κάποιος σήμερα που να πιστεύει πως οι Έλληνες θα διαδηλώσουν για να πάρουν τη χώρα τους πίσω;
Όπως βλέπετε την ελληνική κοινωνία σήμερα, πιστεύετε πως υπάρχουν οι κινηματικές δυνάμεις που θα αγωνιστούν και θα διεκδικήσουν την Ελλάδα;
Εγώ δεν το πιστεύω.
Θα ήθελα πολύ να το πιστεύω αλλά πια βλέπω αυτό που συμβαίνει και όχι αυτό που θα ήθελα να συμβαίνει.
Είναι προφανές πως οι Έλληνες έχουν παραδοθεί.
Το «να μαζευτούμε ξανά» δεν μου λέει απολύτως τίποτα.
Θα μου έλεγε, αν συνοδευόταν από μια έξυπνη, ουσιαστική και αποτελεσματική κίνηση.
Για παράδειγμα, τη στάση πληρωμών.
Αν οι διαδηλωτές στο Σύνταγμα είχαν κάνει και στάση πληρωμών -καλώντας την κοινωνία να τους ακολουθήσει-, αυτό θα είχε ένα νόημα. Και θα είχε και αποτέλεσμα. Γιατί θα έκανε την αντίδραση και την διαδήλωση πραγματικά επικίνδυνη.
Αλλά κανείς δεν μιλάει για τέτοια αντίδραση.
«Να μαζευτούμε, να φωνάξουμε πως φτάνει, ή αυτοί ή εμείς» και τέτοια.
Λυπάμαι αλλά αυτά τα θεωρώ γραφικά πια.
Όποιος ήθελε πραγματικά να αντιδράσει στην υποδούλωση της Ελλάδας και στην πλήρη κατάλυση της δημοκρατίας, ήταν στο Σύνταγμα τον περασμένο Ιούλιο, αμέσως μετά την μετατροπή του ΟΧΙ του δημοψηφίσματος σε ΝΑΙ.
Ήμουν στο Σύνταγμα τον περασμένο Ιούλιο -ήταν η τελευταία φορά που πήγα σε διαδήλωση- και διαπίστωσα με τα μάτια μου πως δεν ήταν και πάρα πολλοί αυτοί που είχαν την διάθεση να υπερασπιστούν τη χώρα και την δημοκρατία.
Βέβαια, τώρα είναι άνοιξη και τα λουλούδια ανθίζουν, ο καιρός είναι καλός, οπότε μια διαδήλωση θα δώσει την ευκαιρία για νέες γνωριμίες και σχεδιασμό των καλοκαιρινών διακοπών που -παραδοσιακά- ακολουθούν τις ανοιξιάτικές διαδηλώσεις.
Καλή επιτυχία!
(Ζητάω συγγνώμη από τους φίλους που μου έχουν στείλει μέιλ με ανακοινώσεις για κάλεσμα στο Σύνταγμα αλλά θέλω να είμαι ειλικρινής και να γράφω αυτό που πιστεύω. Δεν μπορώ να γράφω πράγματα που δεν πιστεύω.)
(Την φωτογραφία με το γυφτάκι στην Ερμού την τράβηξα στις 29 Ιουνίου του 2011, την ημέρα που η Βουλή ψήφισε το Μεσοπρόθεσμο.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου