Αντί να διαλαλούν την επιθετικότητα του Πούτιν, ο Buchanan σχολιάζει, οι παρατηρητές θα πρέπει να σκεφτούν, πως θα ήταν βρεθούν για λίγο στη θέση του Ρώσου προέδρου.
Την Παρασκευή, ο Μπιουκάναν θυμάται, «ένα ρωσικό Su-27 βρέθηκε πάνω από ένα αμερικανικό RC-135 πάνω από τη Βαλτική, για δεύτερη φορά μέσα σε δύο εβδομάδες. Επίσης, τον Απρίλιο, το αμερικανικό αντιτορπιλικό Donald Cook, στο ρωσικό θύλακα του Καλίνινγκραντ στη Βαλτική, παρενοχλήθηκε δύο φορές από ρωσικά αεροπλάνα».
«Το μήνυμα του Βλαντιμίρ Πούτιν: Κρατήστε τα κατασκοπικά αεροπλάνα και πλοία σας μακριά από εμάς Προφανώς, δεν το λάβαμε».
Στην τελευταίο άρθρο του στο National Conservative, ο σχολιαστής επικαλέστηκε τον Αμερικανό αναπληρωτή υπουργό Άμυνας Robert Work, ο οποίος ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα ότι ....
...4000 στρατεύματα του ΝΑΤΟ, μεταξύ των οποίων δύο αμερικανικά τάγματα, θα μετακινηθούν στην Πολωνία και τις χώρες της Βαλτικής.
«Αλλά πώς είναι προκλητικά τα ρωσικά στρατεύματα που αναπτύσσονται στο εσωτερικό της Ρωσίας, ενώ τα αμερικανικά στρατεύματα στο κατώφλι της Ρωσίας δεν είναι;» ρωτά ο Buchanan.
Η πολιτική πραγματικότητα, σημειώνει ο βετεράνος γεωπολιτικός αναλυτής, είναι ότι η πλειοψηφία των πολιτών των δυτικών ευρωπαϊκών χωρών του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Γαλλίας, είναι αντίθετοι με την κλιμάκωση των εχθροπραξιών με τη Ρωσία για την Ανατολική Ευρώπη. «Αν φτάσει σε πόλεμο στη Βαλτική, οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί μας προτιμούν εμάς τους Αμερικανούς να πολεμήσουμε».
Στη θέση του Πούτιν Αποφασισμένος να προβεί σε νοητικό πείραμα, ο Buchanan υποδεικνύει ότι ενώ ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν «μπορεί να είναι στην κορυφή της λίστας των εχθρών της Ουάσιγκτον… θα πρέπει να προσπαθήσουμε να δούμε τον κόσμο από την πλευρά του».
«Όταν ο Ronald Reagan συναντήθηκε με τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ στο Ρέικιαβικ το 1986, ο Πούτιν ήταν περίπου 35 και η Σοβιετική αυτοκρατορία εκτεινόταν από τον ποταμό Έλβα στον Βερίγγειο Πορθμό και από την Αρκτική στο Αφγανιστάν.
Οι Ρώσοι είχαν όλη την Αφρική και είχαν διεισδύσει στην Καραϊβική και την Κεντρική Αμερική. Η Σοβιετική Ένωση ήταν μια παγκόσμια υπερδύναμη που είχε καταφέρει στρατηγική ισοτιμία με τις Ηνωμένες Πολιτείες».
«Τώρα», γράφει ο αναλυτής, «σκεφτείτε πώς ο κόσμος έχει αλλάξει για τον Πούτιν και για τη Ρωσία. Μέχρι που έγινε 40, ο Κόκκινος Στρατός είχε αρχίσει την Ναπολεόντεια υποχώρησή του από την Ευρώπη και η χώρα του είχε θρυμματιστεί σε 15 χώρες.
Ως τη στιγμή που ήρθε στην εξουσία, η Ρωσία, διάδοχος της ΕΣΣΔ, είχε χάσει το ένα τρίτο του εδάφους της και το ήμισυ του πληθυσμού της. Καζακστάν, Κιργιστάν, Τατζικιστάν, Ουζμπεκιστάν, Τουρκμενιστάν, Γεωργία, Αρμενία και Αζερμπαϊτζάν, μεταξύ άλλων, είχαν χαθεί».
«Η Μαύρη Θάλασσα, κάποτε Σοβιετική λίμνη, είχε τώρα στη βόρεια ακτή μια φιλο-δυτική Ουκρανία, στην ανατολική ακτή μια εχθρική Γεωργία και στη δυτική ακτή της δύο πρώην μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, να μπαίνουν στο ΝΑΤΟ».
«Για τα ρωσικά πολεμικά πλοία στο Λένινγκραντ, το ταξίδι στον Ατλαντικό τώρα σήμαινε πλεύση στην ακτογραμμή οκτώ κρατών του ΝΑΤΟ: Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία, Γερμανία, Δανία, Νορβηγία και Μεγάλη Βρετανία».
Επιπλέον, «παρά τις επίσημες διαβεβαιώσεις των ΗΠΑ στον Γκορμπατσόφ», ο Πούτιν είδε το ΝΑΤΟ να «ενσωματώνει όλη την Ανατολική Ευρώπη που η Ρωσία είχε αδειάσει και τρεις πρώην δημοκρατίες της ίδιας της ΕΣΣΔ».
Και τώρα, ο Ρώσος ηγέτης επίσης «ακούει μια κραυγή από τα αμερικανικά γεράκια, να φέρουν τρεις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες – Μολδαβία, Γεωργία και Ουκρανία- σε μια συμμαχία του ΝΑΤΟ που κατευθύνεται εναντίον της Ρωσίας».
Στην Ουκρανία, συνεχίζει ο Μπιουκάναν, «έχοντας πείσει το Κίεβο να ενταχθεί σε μια οικονομική ένωση υπό την ηγεσία της Μόσχας, ο Πούτιν είδε τη φιλο-ρωσική κυβέρνηση της Ουκρανίας να ανατρέπεται από ένα υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ πραξικόπημα. Έχει δει χρηματοδοτούμενες από τις ΗΠΑ ‘χρωματιστές’ επαναστάσεις να προσπαθούν να ρίξουν φιλικά καθεστώτα σε όλο το εγγύς εξωτερικό».
Ο απερχόμενος διοικητής του ΝΑΤΟ Philip Breedlove είπε πρόσφατα στη Wall Street Journal ότι «η Ρωσία δεν έχει αποδεχθεί το χέρι συνεργασίας, αλλά επέλεξε ένα δρόμο επιθετικότητας».
«Αλλά γιατί πρέπει ο Πούτιν να δει την αδυσώπητη προς ανατολάς πορεία του ΝΑΤΟ ως ένα παρατεταμένο χέρι συνεργασίας;» ρωτά ο Buchanan. Εάν η κατάσταση ήταν αντεστραμμένη και ήταν ρωσικά κατασκοπικά αεροπλάνα σε περιπολίες στην Πενσακόλα, το Norfolk και το Σαν Ντιέγκο, πώς θα αντιδρούσαν οι πιλότοι των αμερικανικών F-16;
Αν ξυπνούσαμε και βρίσκαμε το Μεξικό, τον Καναδά, την Κούβα και το μεγαλύτερο μέρος της Νότιας Αμερική σε μια στρατιωτική συμμαχία εναντίον μας, καλωσορίζοντας ρωσικές βάσεις και στρατεύματα, θα το θεωρούσαμε αυτό ως χείρα συνεργασίας;»
Τελικά, σημειώνει ο σχολιαστής, οι ΗΠΑ «δέχονται την κατανοητή οργή και αγανάκτηση του ρωσικού λαού για το πώς εκμεταλλευτήκαμε την υποχώρηση της Μόσχας από την αυτοκρατορία.
Μήπως εμείς δεν πετάξαμε στην άκρη το χέρι της ρωσικής φιλίας, όταν προσφέρθηκε, όταν επιλέξαμε να αγκαλιάσουμε την μονοπολική στιγμή μας, για να παίξουμε το μεγάλο παιχνίδι της αυτοκρατορίας και να αναζητήσουμε καλοπροαίρετη παγκόσμια ηγεμονία;
Αν υπάρξει ένας δεύτερος Ψυχρός Πόλεμος, η Ρωσία θα είναι αυτή που θα τον ξεκινήσει;»
hellasforce.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου