Ο Νέρωνας της Ευρώπης..

Η CETA προωθείται δόλια, αφού σχεδιάζεται η παράκαμψη των εθνικών κοινοβουλίων και των πολιτών – οπότε λογικά θεωρείται πως ο πρόεδρος της Κομισιόν θα είναι ο «νεκρωτικός ηγέτης» που θα δρομολογήσει τη διάλυση της ΕΕ και της Ευρωζώνης

.«Αποφασίζουμε κάτι, το αφήνουμε να διαρρεύσει και περιμένουμε λίγο καιρό για να διαπιστώσουμε τι θα συμβεί. Εάν δεν σημειωθούν μεγάλες διαμαρτυρίες και εξεγέρσεις,επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν καν τι έχει αποφασιστεί, τότε εφαρμόζουμε τις αποφάσεις μας – αργά και σταδιακά, έως ότου ....

.....δεν υπάρχει πλέον κανένας δρόμος επιστροφής» (J.C.Juncker, πρόεδρος της Κομισιόν –πηγή).

Άποψη

Βιώνουμε σήμερα μία θεατρική παράσταση από τις καλύτερες του είδους της, με την οποία η γερμανίδα καγκελάριος θέλει να αποκρύψει ένα από τα πλέον δόλια σχέδια της ευρωπαϊκής Κομισιόν – χρησιμοποιώντας τη γνωστή μέθοδο, σύμφωνα με την οποία «όταν η κατάσταση σοβαρέψει, τότε πρέπει οπωσδήποτε να στηρίξεις τον ψεύτηJ.C.Juncker». Εν προκειμένω, η κυρία Merkel βασίζεται σε ένα επόμενο ρητό του προέδρου της Κομισιόν – κατά τον οποίο «όταν τα πράγματα σοβαρεύουν, τότε πρέπει κανείς να λέει ψέματα».

Ο Νέρωνας της Ευρώπης λοιπόν, με αφετηρία την καταδίκη της Ελλάδας όταν είπε δημόσια πως «το παιχνίδι τελείωσε» (αφού τότε ξεκίνησε η ελληνική τραγωδία που πυροδότησε την ευρωπαϊκή κρίση χρέους), έχει σκοπό να επικυρώσει τη διατλαντική συμφωνία μεταξύ της ΕΕ και του Καναδά, χωρίς να περάσει από τα εθνικά κοινοβούλια – υπενθυμίζοντας πως η σύμβαση αυτή (CETA, ανάλυση), αφενός μεν καθιστά προνομιακή τη θέση των πολυεθνικών απέναντι στις κυβερνήσεις, αφετέρου παρακάμπτει έμμεσα την ΤΤΙΡ, ενώ και οι δύο συμφωνίες δεν είναι αποδεκτές από τους Ευρωπαίους Πολίτες (ανάλυση).

Περαιτέρω η Κομισιόν, η οποία θέλει οπωσδήποτε να επικυρώσει την CETA, αφού είναι γνωστό ποιά συμφέροντα υπηρετεί έμμισθα, καθώς επίσης οι εκπρόσωποι των επί μέρους εθνικών κυβερνήσεων που υποτάσσονται δουλικά στις επιθυμίες της καγκελαρίου, έχουν προετοιμάσει μυστικά ένα εκλεπτυσμένο, πονηρό σχέδιο, για τον τρόπο που θα το πετύχουν – χωρίς να «πιεσθούν» οι ηγέτες των ευρωπαϊκών χωρών, επειδή θα μπορούσε να απορριφθεί η συμφωνία από τα εθνικά κοινοβούλια (πηγή: Haring).

Με βάση το σχέδιο αυτό προσποιούνται πως η Κομισιόν έχει δήθεν τον πρώτο λόγο, όσον αφορά τη νομική φύση της διαδικασίας – οπότε αυτή θα κρίνει εάν πρέπει να ψηφιστεί από τα Κοινοβούλια ή όχι! Η θέση της αυτή θα «διαρρεύσει» εν πρώτοις στα γερμανικά ΜΜΕ όσο το δυνατόν πιο διακριτικά, έτσι ώστε να διαπιστωθούν οι αντιδράσεις των Πολιτών – κατά τη συνήθη πρακτική του κ. J.C.Juncker, την οποία αναφέραμε στην αρχή του κειμένου.

Εάν δεν σημειωθούν μεγάλες αντιδράσεις και αν δεν προκύψουν νομικές αντιπαραθέσεις, τότε θα ακολουθηθεί αυτός ακριβώς ο δρόμος. Αφού δε επικυρωθεί η συμφωνία, τότε όλοι οι πολιτικοί που εκπροσωπούν ευρωπαϊκά κόμματα αντίθετα με την CETA, θα ισχυρισθούν πως η Κομισιόν είναι ένοχη – ενώ αυτοί πολέμησαν σαν τα λιοντάρια για να μην ψηφιστεί, αλλά δυστυχώς έχασαν τη μάχη!

Κάτι ανάλογο δηλαδή με αυτό που ισχυρίσθηκε ο Έλληνας πρωθυπουργός τον Ιούλιο του 2015 όταν, χωρίς να σεβαστεί καθόλου τη Δημοκρατία, μετέτρεψε το ΟΧΙ των Πολιτών σε ένα εκκωφαντικό ΝΑΙ – φιλώντας παράλληλα τα πόδια της δήθεν μισητής καγκελαρίου, η οποία δήθεν τον εκβίασε, δασκαλεμένος αριστοτεχνικά από τον κ. J.C.Juncker που άλλωστε το αποκάλυψε έμμεσα (άρθρο).

Με τον τρόπο αυτό, όπου ίσως ερωτηθούν οι χώρες που έχουν εύπλαστα, σίγουρα δηλαδή για την έγκριση της CETA κοινοβούλια, για να διατηρηθούν τα προσχήματα, ενώ οι άλλες θα παρακαμφθούν αφού δεν θα συγκεντρώνουν την απαιτούμενη «μειοψηφία αρνησικυρίας»(ειδική πλειοψηφία άνω του 35% – ερμηνεία), η συμφωνία θα επικυρωθεί – οπότε θα τεθεί σε προσωρινή ισχύ, χωρίς να αντιδράσει το Ευρωκοινοβούλιο.

Εάν τώρα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφασίσει μετά από μερικά χρόνια για τη νομική φύση της CETA, γνωμοδοτώντας ίσως πως θα έπρεπε να είναι ομόφωνη η έγκριση της και όχι πλειοψηφική, καθώς επίσης ότι θα ήταν απαραίτητη η ψήφιση της από τα εθνικά κοινοβούλια, θα είναι πλέον πολύ αργά – επειδή μία τέτοια διεθνής συμφωνία συνεχίζει να ισχύει, ακόμη και όταν ο εκπρόσωπος του ενός αντισυμβαλλομένου εσωτερικά (η Κομισιόν εν προκειμένω), δεν είχε το δικαίωμα να την υπογράψει!

Συνεχίζοντας, η διαδικασία έχει ήδη ξεκινήσει, με «διαρροές» στα γερμανικά ΜΜΕ («Η γερμανική Βουλή δεν έχει λόγο στην CETA» – πηγή) – ενώ ο κ. J.C.Juncker δήλωσε πριν από μερικές ημέρες ότι, «η CETA είναι μία συμφωνία που εμπίπτει αποκλειστικά και μόνο στις αρμοδιότητες της ΕΕ» (πηγή).

Ως εκ τούτου, πάντοτε κατά τον κ. J.C.Juncker, τα εθνικά κοινοβούλια δεν έχουν κανένα δικαίωμα να την θέσουν σε ψηφοφορία, ενώ το ευρωπαϊκό συμβούλιο χρειάζεται μόνο μία ειδική πλειοψηφία, αντί της συνήθως απαιτούμενης ομοφωνίας, για να θέσει σε ισχύ τη συμφωνία – γεγονός που σημαίνει ότι, παρακάμπτεται πλήρως η Δημοκρατία από ένα σοβιετικού τύπου ευρωπαϊκό όργανο, το οποίο αποφασίζει και διατάζει.

Χωρίς να επεκταθούμε σε λεπτομέρειες, με τις οποίες θα έπρεπε ασφαλώς να ασχοληθεί και η νομική κοινότητα της πατρίδας μας, η δημόσια και η ιδιωτική, η τοποθέτηση του κ. J.C.Juncker είναι απολύτως λανθασμένη – δημιουργώντας ακόμη μία φορά απορίες για το ποιός τον καθοδηγεί, με ποιόν τρόπο, καθώς επίσης γιατί στην ηλικία του δεν έχει το θάρρος να αντιπαρατεθεί με την καγκελάριο, τιμώντας έστω για μία και μοναδική φορά το Θεσμό που εκπροσωπεί.

Πώς είναι δυνατόν να ανέχεται αυτές τις κατάφωρες παραβιάσεις των ευρωπαϊκών νόμων, ξεκινώντας από τους παράνομους εκβιασμούς της ΕΚΤ (ανάλυση) και φτάνοντας στην έγκριση συμφωνιών με την παράκαμψη των εθνικών Κοινοβουλίων;

Σχετικά ανάλογες απορίες διατυπώνονται επίσης για την καγκελάριο, η οποία με τη σειρά της δεν εκβιάζει μόνο τους εταίρους της ή την ΕΚΤ αλλά, επίσης, την Κομισιόν – με αρκετά σοβαρά γερμανικά ΜΜΕ να αναφέρουν μία σειρά περιπτώσεων, όπου προωθούνται από την κυρίαMerkel τα συμφέροντα των Η.Π.Α., αντί αυτά της πατρίδας της.

Σε κάθε περίπτωση, με βάση το «ποινικό του μητρώο», λογικά θεωρείται ο κ. J.C.Juncker ως «ο Νέρωνας της Ευρώπης» – αφού οδηγεί τόσο την ΕΕ, όσο και την Ευρωζώνη στη διάλυση τους. Μεταξύ άλλων είτε επειδή δρομολογεί έμμεσα δόλιες ενέργειες, όπως τη μετονομασία του «Συντάγματος για την Ευρώπη» σε «Συμφωνία της Λισαβόνας» για να παρακάμψει τα δημοψηφίσματα των Ευρωπαίων (άρθρο), είτε επειδή δεν αντιστέκεται στα συνεχή «αποφασίζω και διατάζω» της καγκελαρίου, καθώς επίσης του υπουργού οικονομικών της.

Εύστοχα λοιπόν παρομοιάζεται η ΕΕ με μία καταρρέουσα ΚΟΜΕΚΟΝ. Με μία γιγαντιαία γραφειοκρατία, μη δημοκρατική, η οποία διοικείται από «νεκρωτικούς», δόλιους ηγέτες που τελικά θα την καταστρέψουν  – οπότε σωστά αποφάσισε η Μ. Βρετανία να την εγκαταλείψει, προτού οδηγηθεί μαζί της στο γκρεμό (άρθρο).

Μεγαλύτερη άλλωστε απόδειξη από την άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων, λόγω του ότι οι Πολίτες δεν εμπιστεύονται πλέον ούτε τις Βρυξέλες, ούτε τους δικούς τους πολιτικούς, δεν υπάρχει – ενώ η διάλυση θα ξεκινήσει είτε από τη Γαλλία, όπου δεν θα γίνει αποδεκτή η επιβολή νόμων με προεδρικά διατάγματα παρακάμπτοντας τη Βουλή, είτε από την Ιταλίαη οποία, εάν δεν εγκαταλείψει την Ευρωζώνη, θα χρεοκοπήσει αποτελώντας το επόμενο θύμα της Τρόικας.