Η εύκολη απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα είναι ότι στη μεν δημοκρατία την εξουσία την ασκούν οι πολλοί, στη δε ολιγαρχία οι λίγοι. Στην πραγματικότητα όμως δεν είναι αυτό το κύριο κριτήριο. Αν ήταν αυτό, τότε οι πολλοί λογικά θα επέβαλαν την εξουσία τους.
Η δημοκρατία μετράει απλά ισότιμες ψήφους. Δεν εξετάζει τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί που ψηφίζουν (έξυπνοι - βλάκες, γνώστες – αδαείς, μορφωμένοι – αμόρφωτοι, ικανοί – ανίκανοι, πλούσιοι – φτωχοί κ.λ.π.).
Στη δημοκρατία, όλοι έχουν ίση ψήφο. Ίσης δύναμης ψήφο έχει στην κάλπη ο έξυπνος και γνώστης με εκείνη του εντελώς βλάκα και αδαούς.
Αντίθετα, η ολιγαρχία ξεκίνησε από .......αριστοκρατικά κριτήρια, δηλαδή από το ζύγισμα της αξίας και της ικανότητας του καθενός. Τελικά διολίσθησε σε ολιγαρχία με βάση τη δύναμη του καθενός, ανάλογα με την περιουσία που κατέχει ο καθένας και τη βία που μπορεί να ασκήσει και όλο αυτό στη συνέχεια διολίσθησε σε διαφθορά και διαπλοκή μεταξύ οικονομικής και πολιτικής εξουσίας.
Για να καταλήξουμε φυσικά στο σήμερα, όπου τη δύναμη κατέχει μια μικρή ολιγαρχία που διαχειρίζεται το χρήμα και τα παράγωγά του και μέσω του ελέγχου των αντιπροσωπευτικών πολιτικών συστημάτων ελέγχει τους λαούς.
Αντίστοιχα γνωρίσματα έχει και ο εκλογικός νόμος. Η απλή αναλογική βασίζεται καθαρά στο μέτρημα ισότιμων ψήφων, ενώ η ενισχυμένη αναλογική ζυγίζει τις ψήφους, ανάλογα με το που θέλει να τις δώσει και αλλοιώνει πλήρως την ισοτιμία της ψήφου. Άλλες τις πολλαπλασιάζει σε αξία (bonus), ενώ σε άλλες μηδενίζει εντελώς την αξία τους (κάτω από 3%, λευκά).
Αν τώρα αναρωτιέστε γιατί δεν ξαναφάνηκε δημοκρατία εδώ και 2.500 χρόνια, έχετε την απάντηση. Σε καμία κοινωνία δεν υπάρχει περίπτωση τα ικανά και δυναμικά μέλη της κοινωνίας, να θυσιάσουν αυθόρμητα τις ικανότητες και τη δυναμικότητά τους υπέρ των ανικάνων και αδύναμων μελών. Θα προσπαθήσουν να επιβληθούν με κάθε μέσο.
Άλλωστε για το λόγο αυτό απέτυχε και ο κομμουνισμός. Προσπάθησε να ισοπεδώσει και να εξισώσει τις διαφορετικές σε ικανότητες και δυναμισμό ανθρώπινες προσωπικότητες και φυσικά διαλύθηκε.
Σκεφτήκατε άραγε ποτέ, γιατί οι οργανωμένες μειοψηφίες είναι πιο ισχυρές και επιβάλλουν τα δικαιώματά τους απέναντι σε ανοργάνωτες πλειοψηφίες; Εδώ λοιπόν ρόλο δεν παίζει το μέτρημα, αλλά το ζύγισμα της ισχύος των μεν και των δε.
Πρέπει λοιπόν να πάμε σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα όπου και την ισοδυναμία της ψήφου θα σέβεται και στην ανθρώπινη προσωπικότητα θα επιτρέπει να ξεδιπλώσει ελεύθερα τις ικανότητές της, στον πολιτικό, οικονομικό και πνευματικό τομέα. Μόνο έτσι μπορεί να επιβιώσει η δημοκρατία και μόνο έτσι μπορεί να προοδεύσει μια κοινωνία.
Πέτρος Χασάπης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου