ΣΤΟ 11% Η ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ .

Στη γνωστή πια δημοσκόπηση της εταιρίας  Metron Analysisπου δημοσιεύτηκε στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» και στο ερώτημα «Η αλλαγή του Συντάγματος θα πρέπει να ενισχύσει κυρίως το ρόλο….», οι απαντήσεις που δόθηκαν από τους ψηφοφόρους όλων των κομμάτων,  ήταν κατά μέσο όρο:...

1) να ενισχυθεί ο ρόλος των πολιτών  75%, 2) του ΠτΔ 26%, 3) της Βουλής 15%, 4) της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού 12%, 5) γενικά των πολιτικών 10% και των κομμάτων 8%. Τα πιο πάνω αποτελέσματα δείχνουν τις τάσεις μέσα στο λαό ανεξαρτήτως κομμάτων, καθόσον οι απαντήσεις είναι περίπου οι ίδιες για τους ψηφοφόρους όλων των κομμάτων με μια μικρή ενίσχυση της άποψης για το ρόλο των πολιτών προς τα κεντροαριστερά κόμματα.

Κάνοντας κάποιους μαθηματικούς υπολογισμούς και απαλείφοντας τον θεσμό του ΠτΔ ο οποίος θεωρείται εξ ορισμού υπερκομματικός, παρατηρούμε ότι σχηματίζονται μέσα στη λαϊκή συνείδηση και κατ’ επέκταση μέσα στο λαό, δύο πολιτικά «στρατόπεδα» ανεξαρτήτως επαναλαμβάνουμε κομμάτων. 

Από το ένα μέρος έχουμε ένα ξεκάθαρο 75% που επιθυμεί να αυξηθεί ο ρόλος των ίδιων των πολιτών και από το άλλο έχουμε έναν μέσο όρο περίπου 11% μεταξύ εκείνων που επιθυμούν να αυξηθεί ο ρόλος της Βουλής, της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού, των πολιτικών γενικά και των κομμάτων. Ένα 75% επομένως θέλει να αυξηθεί ο ρόλος των πολιτών (δηλαδή εμβάθυνση της Δημοκρατίας) και ένα περίπου 11% θέλει να αυξηθεί ο ρόλος της πολιτικής Ολιγαρχίας.

Παρατηρούμε λοιπόν ότι ολόκληρη την ελληνική κοινωνία αρχίζει σταδιακά να τη διασχίζει, ανεξαρτήτως κομμάτων, μια βαθιά πολιτική «τάφρος» όπου από το ένα μέρος συντάσσονται οι απόψεις της Δημοκρατίας και από την άλλη οι απόψεις της Ολιγαρχίας. Αυτό το χάσμα, που μέρα με τη μέρα αυξάνεται θα εξελιχθεί σύντομα σε σκληρή πολιτική μάχη μεταξύ των δυνάμεων της Δημοκρατίας και των δυνάμεων της Ολιγαρχίας.

Αυτή τη στιγμή είναι φανερό ότι επικρατούν οι δυνάμεις της παλιάς Ολιγαρχίας, οι οποίες έχουν τους πολιτειακούς θεσμούς με το μέρος τους, έχουν χρήμα, ΜΜΕ, την ομαδικότητα διαπλεκόμενων συμφερόντων και τις δυνάμεις καταστολής για να αντιμετωπίσουν το λαό. 

Με τις δυνάμεις της Ολιγαρχίας και εναντίον της Δημοκρατίας, συντάσσονται και τις στηρίζουν η παγκοσμιοποιημένη οικονομία των αγορών (τράπεζες και funds) και φυσικά οι δανειστές που εκπροσωπούνται από την τρόϊκα.

Δυστυχώς, ο αγώνας προς το παρόν είναι άνισος. Οι δυνάμεις της Δημοκρατίας έχουν για την ώρα αρκετά μειονεκτήματα στην εξελισσόμενη πολιτική μάχη. 

1) Είναι μεταξύ τους ασύνδετες, 2) Δεν έχουν αρκετή πνευματική ηγεσία να εμπνεύσει και να ενώσει το λαό, καθόσον η συντριπτική πλειοψηφία της είναι κρατικοδίαιτη και στηρίζει την Ολιγαρχία. 3) Δεν διαθέτουν ΜΜΕ για να πληροφορηθεί ο λαός την αλήθεια. 4) Δεν έχουν χρηματοδότηση για να αγωνιστούν, αφού οι οικονομικοί πόροι ελέγχονται από την πολιτικοοικονομική Ολιγαρχία, απεναντίας αφυδατώνονται συνεχώς οικονομικά και 5) Δυστυχώς και οι ηγεσίες των λεγόμενων αριστερών (υποτίθεται προοδευτικών) κομμάτων, είναι εξ ορισμού συγκεντρωτικές και επομένως αναγκαστικά συμπλέουν με τις ολιγαρχικές δυνάμεις. 

Από κοντά, όπως είναι φυσικό, αναπτύσσεται και ο φασισμός ο οποίος είναι εξ ορισμού ολιγαρχικός.

Αυτό λοιπόν το 11% έχει αυτή τη στιγμή το πάνω χέρι στην Ελλάδα και εκείνο που μένει να δούμε είναι για πόσο ακόμα θα μπορέσει να κρατήσει την εξουσία.