OIKONOMIKA ΔΕΝ ΞΕΡΩ ..ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΑΘΩ...

Από οικονομικά δεν ξέρω. Άμα ήξερα θα ήμουν στη θέση του Παπακωνσταντίνου ή του Βενιζέλου. Έστω του Σταϊκούρα.
Αλλά...
Είμαι μια περίπτωση οικονομικά ηλιθίου.
Τσίμπησα και πήρα στεγαστικό δάνειο για να βάλω κεραμίδι πάνω απ' το κεφάλι μου.
Σαν διπλά ηλίθιος ξόδεψα και λίγα σε κάρτες για να το σουλουπώσω.
Και τώρα μας την πέσαν οι μεγαλοοικονομολόγοι.

Χρωστάς π.χ. 100.000 στην τράπεζα για στεγαστικό.
Σε πέντε χρόνια το λιγότερο που χρωστάς είναι 90.000 και έχεις ήδη δώσει περίπου 30.000.
Εν τω μεταξύ το κεραμίδι σου είναι υποθηκευμένο και ακόμα 1 ευρώ από το κεφάλαιο να χρωστάς και δεν το δώσεις τόχασες.

Και έρχεται ο χοντρός ή η ποντικομαμή και σου βάζει φόρους. Και εισφορά. Και νέους φόρους και νέες εισφορές. Κι αν είσαι από τους τυχερούς που έχεις ακόμα δουλειά (οι υπόλοιποι ήδη ξεπέρασαν τα όριά τους), έχεις όχι αύξηση αλλά μείωση μισθού περίπου κατά 25%.
Πληρώνεις τους φόρους από στη δήλωση και το μόνο που γλιτώνεις είναι απαλλαγή μέρους των τόκων του στεγαστικού. Για τις κάρτες τα έξοδα (και οι τόκοι) είναι τεκμήριο.

Και έρχεται και η έκτακτη εισφορά για ένα σπίτι που δεν είναι δικό σου που το ποσό που σου έδωσε η τράπεζα ήταν καθαρό έξοδο γι' αυτήν, να θεωρείται περιουσία σου και να πρέπει να φορολογηθείς γι' αυτήν. Για ένα σπίτι που δεν έχεις και που δεν ξέρεις αν θα έχεις ποτέ. 

Ένα σπίτι ουσιαστικά που νοικιάζεις, αλλά είσαι υποχρεωμένος να πληρώνεις φθορές, φόρους, εισφορές και ότι κατέβει στο κεφάλι καθενός. Με leasing αν πάρεις ένα αμάξι, σου πληρώνουν τα τέλη, την ασφάλεια, τα service. Και είναι και τα λεφτά που δίνεις ΕΞΟΔΑ. 

Μέχρι και το τελευταίο σεντ. (Αυτά είναι γι' αυτούς που ξέρουν όμως). Κάπως έτσι και με τα σπίτια, όσων ξέρουν, με τη φορολόγηση (όλα σε εταιρείες, οφ σορ ή άλλες, ξέρει ο καθένας) με όλα.

Και τώρα ποιόν να πληρώσεις. Την τράπεζα για να μην χάσεις το σπίτι, ή την εισφορά για να μην κάνει η εφορία κατάσχεση στην περιουσία σου (που δεν έχεις) και αναγκαστικά θα χάσεις πάλι το σπίτι "σου".

Δεν έχω απάντηση. Παιδιά έχω. Που μαθαίνουν να μην ζητάνε. Που σε προτρέπουν να μην ξοδέψεις ακόμα και για απολύτως αναγκαία. Που δεν ζητάνε πλέον.... Που δεν γκρινιάζουν για "εξωδιδακτικές" δραστηριότητες κι ας ζηλεύουν τους φίλους τους.

Που τελικά ίσως μάθουν οικονομικά και τα εφαρμόσουν (τα δικά μου και όλων των άλλων, μιας και είμαστε η πλειοψηφία σ' αυτή την κατάσταση), και στα σπίτια τους και στη χώρα μας, μια χώρα απαλλαγμένη από ΧΟΝΤΡΟΥΣ και ΠΟΝΤΙΚΟΜΑΜΕΣ