Ατολμία! Το βασικό χαρακτηριστικό στην σημερινή Ελλάδα. Όλα τα περιμένουμε έτοιμα! Συνήθως η χώρα βασίζεται στην Δύση είτε αυτό λέγεται γάλλο-γερμανικός άξονας είτε Η.Π.Α. Πολλοί θεωρούν ότι η συγκεκριμένη προσκόλληση προσδίδει κύρος στην Ελλάδα, άσχετα εάν καμιά φορά εκτοξεύονται υποτιμητικά σχόλια εις βάρος του Ελληνισμού. «Δεν βαριέσαι βρε αδερφέ!».
Εννοείται πως, προκειμένου να μην στεναχωρήσουμε τους «εταίρους» μας, είμαστε η μόνη χώρα που δεν ζητάμε ανταλλάγματα αλλά μόνο παραχωρούμε. Ίσα-ίσα να υπάρχει το ελλαδικό «μόρφωμα» και να μην χάνεται η βολή μερικών.
Όποιοι τώρα είναι απογοητευμένοι από την συγκεκριμένη κατεύθυνση, ονειρεύονται την Ρωσία, η οποία είναι υποχρεωμένη σύμφωνα με τις αντιδράσεις πολλών «ειδικών» στο θέμα της Κύπρου, να βοηθήσει τον Ελληνισμό χωρίς ανταλλάγματα. Μάλιστα πολλοί δηλώνουν απογοητευμένοι από την στάση της, εν αντιθέσει με αυτήν των «φίλων» που δέχθηκαν να «βοηθήσουν», δημεύοντας καταθέσεις.
Καμιά φορά ακούει κάποιος και για Ισραήλ, τώρα που τα έχει «σπάσει» με την Τουρκία. Τι; Τα ξαναβρήκαν; Αμάν! Τι θα κάνουμε τώρα; Α ναι! Ο «Δράκος»! Η Κίνα θα μας βοηθήσει! Θέλει κι αυτή ανταλλάγματα; Ε τότε ανήκομεν εις την Δύσιν! Μόνο εκεί δίνουμε και μάλιστα χωρίς να παίρνουμε. Ή μάλλον κάτι παίρνουμε: Άφθονη «κουλτούρα»!
Όπως αντιλαμβάνεστε, η συγκεκριμένη νοοτροπία οφείλεται στην άκρατη δουλικότητα που διέπει πολλούς Έλληνες σήμερα. Όλοι περιμένουν τον κηδεμόνα. Έτσι λειτουργεί και το κράτος σε όλους τους τομείς. Αναμένει «ντιρεκτίβες» για να ασκήσει πολιτική και όταν αυτές αργούν, σπεύδουν απεσταλμένοι των Αθηνών «στας Βρυξέλλας» για να καλοπιάσουν τους «γίγαντες ευρωπαίους». Πράγματι, τραγική εικόνα!
Ωστόσο, όταν ανήκεις εις την Δύσιν, αυτοί που δεν ανήκουν σε αντιμετωπίζουν με άκρα επιφύλαξη. Άπαξ και αποφασίσει ο Ελληνισμός -ενεργοποιώντας αρχικά το κέντρο βάρους του, δηλαδή το πολιτιστικό οικουμενικό βεληνεκές του- να ανακοινώσει έμπρακτα πως δεν «ανήκει» μόνο εις την Δύσιν, τότε τα πράγματα θα αλλάξουν. Μέχρι τότε θα περιμένει το μάνα εξ ουρανού, μολονότι οι Έλληνες είναι αυτοί που δίδαξαν πρώτοι το «συν Αθηνά και χείρα κίνει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου