Ο Ο. Μπεκ αναλύει τις σκοτεινές στρατηγικές του Βερολίνου
«Η νέα γερμανική ισχύς στην Ευρώπη δεν βασίζεται στη δύναμη, όπως στο παρελθόν. Δεν χρειάζεται όπλα για να επιβάλει τη θέλησή της στις άλλες χώρες. Δεν χρειάζεται να εισβάλει, όμως είναι πανταχού παρούσα»γράφει ο Oύλριχ Μπεκ στη «Γερμανική Ευρώπη», το νέο βιβλίο του Γερμανού κοινωνιολόγου που εύλογα προσελκύει τα φώτα της δημοσιότητας.
Κι αυτό γιατί...ο Μπεκ ανήκει στις ψύχραιμες και ρεαλιστικές φωνές στη χώρα του, που συνειδητοποιούν ότι η κρίση στην ευρωζώνη, εκτός από πόνο και δάκρυα, γέννησε ένα πολιτικό τέρας, τη Γερμανία.
Σε συνέντευξή του στον «Guardian», ο Μπεκ υποστηρίζει ότι η Γερμανία προσπαθεί να δώσει ένα ηθικό μάθημα στην Κύπρο: «Ο πόνος εξαγνίζει. Ο δρόμος που περνά από την κόλαση, ο δρόμος που περνά από τη λιτότητα, οδηγεί στον παράδεισο της οικονομικής ανάκαμψης» λέει.
Πρόκειται για ένα πολύ γερμανικό μάθημα που απορρέει από τη φιλοσοφία του Μαρτίνου Λούθηρου και του Μαξ Βέμπερ και βασίζεται στην προτεσταντική ηθική.
Τι κερδίζουν, όμως, οι Γερμανοί διδάσκοντας στους υπόλοιπους Ευρωπαίους πώς να διοικούν τις οικονομίες τους;
Σύμφωνα με τον Μπεκ, η κυριαρχία της Γερμανίας στην Ευρώπη έδωσε στη χώρα μια νέα αίσθηση ταυτότητας ύστερα από δεκαετίες ενοχών για τους ναζί, απελευθερώνοντάς την από αυτό που αποκαλεί «σύνδρομο του ποτέ πια»· ποτέ πια ολοκαύτωμα, ποτέ πια φασισμός, ποτέ πια μιλιταρισμός. Ολα για τον Vergangenheitsbewaltigung (που σημαίνει, σε ελεύθερη μετάφραση, αγώνας για συμβιβασμό με το παρελθόν) - ιδίως τον ναζιστικό.
«Οι Γερμανοί δεν επιθυμούσαν πλέον να θεωρούνται ρατσιστές και πολεμόχαροι» λέει ο Μπεκ. «Προτίμησαν να γίνουν οι δάσκαλοι και οι ηθικοί διαφωτιστές της Ευρώπης».
Πριν από δύο δεκαετίες, «η Γερμανία μετά την επανένωση ήταν όπως η Ελλάδα σήμερα, με τελματωμένη οικονομία και 5.000.000 ανέργους» γράφει ο «Guardian». Ομως, χάρη στη νεοφιλελεύθερη λιτότητα και την προτεσταντική αντίληψη ότι ο πόνος εξαγνίζει, οι Γερμανοί τα κατάφεραν.
Σήμερα, λέει ο Μπεκ, η επανένωση της Γερμανίας χρησιμοποιείται σαν το μοντέλο της γερμανικής διαχείρισης κρίσεων στην Ευρώπη.
Ως επικεφαλής της ισχυρότερης οικονομικής δύναμης της ηπείρου, η Ανγκελα Μέρκελ υπαγορεύει τους όρους με τους οποίους οι χώρες της ευρωζώνης λαμβάνουν χρηματική βοήθεια, διαβρώνοντας τη δημοκρατική αυτονομία της Ελληνικής, της ιταλικής και της ισπανικής Βουλής.
Ο Μπεκ την αποκαλεί «Μερκιαβέλι» - από τον Μακιαβέλι. Είναι η μη εστεμμένη βασίλισσα της Ευρώπης, η βασίλισσα Μερκιαβέλι Α' της Ευρώπης, προσθέτει.
Οπως είναι αναμενόμενο, σαν καλός Γερμανός που επιθυμεί να βάλει ένα τέλος στους ποταπούς εθνικισμούς, ο Μπεκ συνιστά στις δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης να τερματίσουν τη μη δημοκρατική βασιλεία της βασίλισσας Μερκιαβέλι.
Το νέο βιβλίο του Ούλριχ Μπεκ «Από τον Μακιαβέλι στη Μερκιαβέλι. Η γερμανική Ευρώπη και οι στρατηγικές εξουσίας της κρίσης» έχει, ταυτόχρονα με τα γερμανικά, εκδοθεί ήδη και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πατάκη.
Δημοκρατία
.
Κι αυτό γιατί...ο Μπεκ ανήκει στις ψύχραιμες και ρεαλιστικές φωνές στη χώρα του, που συνειδητοποιούν ότι η κρίση στην ευρωζώνη, εκτός από πόνο και δάκρυα, γέννησε ένα πολιτικό τέρας, τη Γερμανία.
Σε συνέντευξή του στον «Guardian», ο Μπεκ υποστηρίζει ότι η Γερμανία προσπαθεί να δώσει ένα ηθικό μάθημα στην Κύπρο: «Ο πόνος εξαγνίζει. Ο δρόμος που περνά από την κόλαση, ο δρόμος που περνά από τη λιτότητα, οδηγεί στον παράδεισο της οικονομικής ανάκαμψης» λέει.
Πρόκειται για ένα πολύ γερμανικό μάθημα που απορρέει από τη φιλοσοφία του Μαρτίνου Λούθηρου και του Μαξ Βέμπερ και βασίζεται στην προτεσταντική ηθική.
Τι κερδίζουν, όμως, οι Γερμανοί διδάσκοντας στους υπόλοιπους Ευρωπαίους πώς να διοικούν τις οικονομίες τους;
Σύμφωνα με τον Μπεκ, η κυριαρχία της Γερμανίας στην Ευρώπη έδωσε στη χώρα μια νέα αίσθηση ταυτότητας ύστερα από δεκαετίες ενοχών για τους ναζί, απελευθερώνοντάς την από αυτό που αποκαλεί «σύνδρομο του ποτέ πια»· ποτέ πια ολοκαύτωμα, ποτέ πια φασισμός, ποτέ πια μιλιταρισμός. Ολα για τον Vergangenheitsbewaltigung (που σημαίνει, σε ελεύθερη μετάφραση, αγώνας για συμβιβασμό με το παρελθόν) - ιδίως τον ναζιστικό.
«Οι Γερμανοί δεν επιθυμούσαν πλέον να θεωρούνται ρατσιστές και πολεμόχαροι» λέει ο Μπεκ. «Προτίμησαν να γίνουν οι δάσκαλοι και οι ηθικοί διαφωτιστές της Ευρώπης».
Πριν από δύο δεκαετίες, «η Γερμανία μετά την επανένωση ήταν όπως η Ελλάδα σήμερα, με τελματωμένη οικονομία και 5.000.000 ανέργους» γράφει ο «Guardian». Ομως, χάρη στη νεοφιλελεύθερη λιτότητα και την προτεσταντική αντίληψη ότι ο πόνος εξαγνίζει, οι Γερμανοί τα κατάφεραν.
Σήμερα, λέει ο Μπεκ, η επανένωση της Γερμανίας χρησιμοποιείται σαν το μοντέλο της γερμανικής διαχείρισης κρίσεων στην Ευρώπη.
Ως επικεφαλής της ισχυρότερης οικονομικής δύναμης της ηπείρου, η Ανγκελα Μέρκελ υπαγορεύει τους όρους με τους οποίους οι χώρες της ευρωζώνης λαμβάνουν χρηματική βοήθεια, διαβρώνοντας τη δημοκρατική αυτονομία της Ελληνικής, της ιταλικής και της ισπανικής Βουλής.
Ο Μπεκ την αποκαλεί «Μερκιαβέλι» - από τον Μακιαβέλι. Είναι η μη εστεμμένη βασίλισσα της Ευρώπης, η βασίλισσα Μερκιαβέλι Α' της Ευρώπης, προσθέτει.
Οπως είναι αναμενόμενο, σαν καλός Γερμανός που επιθυμεί να βάλει ένα τέλος στους ποταπούς εθνικισμούς, ο Μπεκ συνιστά στις δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης να τερματίσουν τη μη δημοκρατική βασιλεία της βασίλισσας Μερκιαβέλι.
Το νέο βιβλίο του Ούλριχ Μπεκ «Από τον Μακιαβέλι στη Μερκιαβέλι. Η γερμανική Ευρώπη και οι στρατηγικές εξουσίας της κρίσης» έχει, ταυτόχρονα με τα γερμανικά, εκδοθεί ήδη και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πατάκη.
Δημοκρατία
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου