Οι γόρδιο δεσμοί δεν ωριμάζουν..Κόβονται!

Μετά την βρώμικη προπαγανδιστική επίθεση "αισιοδοξίας" που έχει εξαπολύσει η πιό βρώμικη κυβέρνηση όλων των εποχών, με τους πιό βρωμερούς πολιτικούς που γνώρισε ποτέ αυτός ο τόπος, και μετά την χλιαρή έως ανύπαρκτη αντίδραση της αντιμνημονιακής(!) αντιπολίτευσης, ο λαός πρέπει να συνειδητοποιήσει πιά ένα πράγμα:

Είναι μόνος του!
Μόνος και.......προδομένος από κυβέρνηση κι αντιπολίτευση.

Μόνος και αφημένος στην τύχη του από εχθρούς και φίλους.

Και ψάχνει. Ψάχνει στα συντρίμια της οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής που τον οδήγησαν οι μέν, να βρεί ένα αποκούμπι από τους δε, ένα χέρι να πιαστεί να σηκωθεί, μιά φωνή τρανή να τον καλέσει σε αγώνα επιβίωσης και ανάκαμψης.

Μέγα το έγκλημα των κυβερνητικών ολετήρων. Έγκλημα από αυτά που δεν παραγράφονται στους αιώνες, και που αργά ή γρήγορα τιμωρούνται παραδειγματικά.

Αλλά τεράστιο και το λάθος, οιονεί εγκληματικό, της αντιπολίτευσης που έχει αφήσει έναν λαό ορφανό, να παραπαίει και να βουλιάζει στην λάσπη απ' το ίδιο του το αίμα. Και αυτό το λάθος, θα πάρει την τιμωρία που του αξίζει.

Η αντιπολίτευση, σύσσωμη η αντιπολίτευση, έχει αποτύχει κατά τούτο:
Δεν καλεί τον λαό σε αντίδραση και εξέγερση. 

Με χρονοβόρους τακτικισμούς και ελιγμούς οδηγεί στην αδράνεια.

Ζούμε μέσα σε μιά κρίση κυρίως αξιών, όπου δοκιμάζονται πρωτίστως η αλήθεια, η συνέπεια, η αποφασιστικότητα, η φαντασία των πολιτικών και της πολιτικής.

Δεν θα βρεί χέρι να πιαστεί ο λαός. 

Ούτε φωνή τρομερή να τον συνεγείρει.
Πρέπει μόνος του!

Ο ένας τον άλλον παρακινώντας και βαστάζοντας, παίρνοντας θάρρος απ' τις ίδιες τις φωνές και τις ανάσες μας, η μία δίπλα στην άλλη, να κάνουμε το τρομερό άλμα.

Το άλμα προς την ελευθερία ή τον τελικό όλεθρο. Αυτόν που έτσι κι αλλιώς μας τον ταϊζουν μπουκιά-μπουκιά.

Δεν θέλουμε να αργοπεθαίνουμε.

Ή θα πεθάνουμε ηρωϊκά, μιά κι έξω, ή θα νικήσουμε!

Δεν περιμένουμε να ''ωριμάσει'' η αντιπολίτευση!

Ούτε το πρόβλημα!

Οι γόρδιο δεσμοί δεν ωριμάζουν..Κόβονται!