Ανεπίστρεπτη διαδικασία διάλυσης.

Δημήτρης Μηλάκας

Η τρικοµµατική κυβέρνηση υπό τον Αντώνη Σαμαρά έκαψε το λάδι της, παρά τη συνεχή γερμανική πολιτική - επικοι­νωνιακή αιμοδοσία. Οι λόγοι για την τάχιστη φθορά είναι πολλοί. 

Ο σημαντικότερος απ’ αυτούς είναι η... πραγμα­τικότητα. 

Πριν μιλήσουμε γι’ αυτήν (την πραγματικότη­τα), θα πρέπει να επισημάνουμε επιγραμματικά και τους υπόλοιπους, μικρότερης σημασίας, αλλά οπωσδήποτε σημαντικούς λόγους, οι οποίοι εύκολα εξάρθρωσαν το πολιτικό σοσιαλ-αριστερο-νεοφιλελεύθερο συνονθύλευμα, το οποίο με προεκλογικά χοντρά ψέματα έναν χρόνο πριν κατάφερε να ....
.....μαζέψει τα απαραίτητα ποσοστά ψή­φων για να σχηματιστεί η κυβέρνηση.

Η ανικανότητα, η υπεροψία και η βαθιά - στα όρια της ακροδεξιάς - νοοτροπία που μεταγγίζει στην κυβέρνη­ση η Ν.Δ., η μεγαλύτερη από τις τρεις πολιτικές δυνάμεις Ι που την απαρτίζουν, είναι οι λόγοι που έχουν πυροδοτή­σει ανεπίστρεπτα τη διαδικασία διάλυσης.

Η υπόθεση της ΕΡΤ - που αποτέλεσε την αφορμή των δια­λυτικών διαδικασιών - αποτελεί ένα καλό παράδειγμα που συγκεντρώνει ταυτόχρονα και τους τρεις λόγους οι οποίοι επιταχύνουν το τέλος της τρικομματικής. Εδώ εί­ναι προφανές ότι βλέπουμε και την ανικανότητα και την υπεροψία και την ακραία δεξιά αντίληψη του σαμαρικού επιτελείου.

Παρ’ όλα αυτά, υπό το βάρος της οδυνηρής πραγματικό­τητας είναι καταδικασμένο να υποκύψει τελικά το εν λόγω πολικό συνονθύλευμα. Και η πραγματικότητα, όπως κατ’ επανάληψη έχουμε σημειώσει, διαμορφώνεται παραστατικά από την αποτυχία του προγράμματος διάσωσης. Με απλά λόγια, δεν βγαίνουν τα νούμερα, που ήδη μιλάνε για μια τρύπα η οποία αγγίζει τα 4 δισ. ευρώ!

Μέσα σε αυτήν την τρύπα είναι καταδικασμένη να πέσει η κυβέρνηση, καθώς πρέπει να απολύσει εργαζομένους, να κόψει δημόσιες δαπάνες, να διαλύσει το κοινωνικό κράτος.

Οι Γερµανοί θα ήθελαν να ασχοληθούν με το ελληνικό πρό­βλημα από θέση ισχύος αμέσως μετά την επανεκλογή της κυρίας Μέρκελ. Θα ήταν λοιπόν διατεθειμένη η καγκελάριος να φερθεί... μαλακά στην κυβέρνηση Σαμα­ρά, να τη στηρίξει με νύχια και με δόντια, ώστε να την έχει του χεριού της μετά την επανεκλογή της.

Ωστόσο, οι Γερμανοί δεν παίζουν μόνοι εδώ και η (δεξιά) ανικανότητα της κυβέρνησης δεν είναι ο μόνος τους αντίπαλος.