Αναζητείται απελπισμένα… φιλοπατρία!

Με τον Σάββα Ιακωβίδη

Η κατάσταση δεν πάει άλλο. Σάπισαν και βρόμισαν τα πάντα.

Λιγόστεψε το οξυγόνο της τιμιότητας και της αξιοπρέπειας.

Μεθαύριο, ο κυπριακός Ελληνισμός θα τιμήσει το ανεπανάληπτο έπος του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ.

Καλείται να θυμηθεί ξανά και πιο έντονα τα ωραία εκείνα αμούστακα παιδιά και τους έφηβους, που πυρακτωμένοι από τη φωτιά της ελευθερίας και της αγάπης προς τη δούλη πατρίδα, ανέβαιναν στα βουνά, κρύβονταν σε κρησφύγετα, μάχονταν στις πόλεις ή βασανίζονταν στα «σπέσιαλ μπραντς» από βάρβαρους και αιμοβόρους Εγγλέζους βασανιστές. 

Ή, ακόμα έπεφταν ηρωικά μαχόμενοι ή απαγχονίζονταν στις Κεντρικές Φυλακές. Οι αγωνιστές ήταν αγνοί ........άνθρωποι που αγαπούσαν την Κύπρο μας και αξίωναν την ελευθερία της. Δεν ήταν απλώς πατριώτες, με την έννοια που έδωσε κάποτε ο στρατηγός Ντε Γκωλ:«Πατριωτισμός είναι όταν βάζεις πάνω απ' όλα την αγάπη για τη χώρα σου. 

Εθνικισμός είναι όταν βάζεις πάνω απ' όλα το μίσος για τις άλλες». Οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ και ο κυπριακός Ελληνισμός δεν μισούσαν τους Εγγλέζους, αλλά δεν ανέχονταν την πολιτική της χώρας τους έναντι της Κύπρου.

Οι αγωνιστές ήσαν φιλοπάτριδες. Δηλαδή άνθρωποι που έβαζαν πάνω από τις δικές τους έγνοιες, προβλήματα και δυσκολίες, την προκοπή και την ελευθερία της πατρίδας μας και την απαλλαγή της από τον βρετανικό ζυγό. Πρώτα η πατρίδα και ύστερα οι άνθρωποι, επειδή χωρίς πατρίδα ο άνθρωπος δεν έχει ταυτότητα, εστία και ρίζες. 

Τότε, οι Έλληνες Κύπριοι ήσαν φιλοπάτριδες. Πώς κατάντησαν σήμερα λυμεώνες, άρπαγες, ληστές και καταστροφείς του τόπου τους; Πώς, μετά από 50 χρόνια ανεξάρτητου βίου, σχεδόν όλα σε αυτόν τον τόπο κατέρρευσαν; Οι θεσμοί δεν λειτουργούν ή υπολειτουργούν, επειδή εκείνοι που τους εκπροσωπούν αποδείχτηκαν ανάξιοι ή μικροί. 

Οι αρετές και οι αρχές της φιλοπατρίας, της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας και της εντιμότητας, του φιλότιμου και της λεβεντιάς, του δεσμευτικού λόγου, της υπευθυνότητας και της σοβαρότητας, της ευθύνης και της αξιοπιστίας, γιατί χάθηκαν; Πού δραπέτευσαν; Γιατί τόσοι πολλοί σε τόσο σύντομο χρονικό διάστηκα προκάλεσαν τόση καταστροφή στον τόπο; Τι πήγε στραβά και πού κιοτέψαμε; Γιατί χάσαμε τον μπούσουλα;

Ποια είναι η καθολική αίσθηση μεταξύ των πολιτών; Ότι τίποτε δεν λειτουργεί, το κράτος είναι ακυβέρνητο, τα κόμματα συνεχίζουν την ίδια αδιέξοδη τακτική των συνθημάτων και της διαπλοκής, της εξάρτησης και της δημαγωγίας. 

Η διαφθορά, η σήψη, η διαρπαγή του δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου, η ανικανοκρατία και η αναξιοκρατία είναι πρωτότοκες κόρες της κομματοκρατίας. Αυτή ξεγέννησε την οικογενειοκρατία και την ημετεροκρατία, και με τη σειρά τους έπλασαν την πελατειακή συναλλαγή και τη ρουσφετοκρατία. Αντί να μας κυβερνούν τα πιο λαμπρά μυαλά, διοικούμαστε από κομματικούς μαγκουροφόρους και πολιτικούς σημαιοφόρους, που η μόνη έγνοια τους είναι «το κόμμαν τζιαι τα μμάθκια τους». 

Τον καιρό του αγώνα της ΕΟΚΑ, οι νέοι μας είχαν πρότυπα και παραδείγματα. Σήμερα οι νέοι μας έχουν εξαρτήσεις από ουσίες και παραδίνονται στο βόλεμα, αν έχουν κομματικό μπάρμπα, ή απλώς ξενιτεύονται απελπισμένοι για το κατάντημα της πατρίδας τους.

Η ατιμωρησία έχει εξελιχθεί σε πυώδη γάγγραινα του δημόσιου βίου. Ο τόπος υποφέρει από τα μεγαλύτερα εγκλήματα, που παραμένουν τα περισσότερα ατιμώρητα. Συνήθως οι ταγοί μας αρέσκονται να αναζητούν «ξένους δακτύλους», συνωμοσίες και σχέδια. 

Ο πραγματικός εχθρός είναι εντός και είναι γνωστός: Είναι ο κακός, άθλιος εαυτός μας. Ο εγωισμός, η απληστία, η απατεωνιά, η ληστεία, η ασέβεια προς τον άλλον και προς την πατρίδα μας, η αναξιοπρέπεια, η χαμέρπεια, η διαβολή και η μη ανοχή του καλύτερου. Γιατί εκατοντάδες ή και χιλιάδες Κύπριοι διαπρέπουν στην αλλοπαδή, αλλ’ είναι άγνωστοι στον τόπο τους; Γιατί όλοι αυτοί αξιοποιούνται από τους ξένους, αλλ’ η πατρίδα τους, με μικρότητα και μικροψυχία, τους φτύνει; 

Διότι όλα αυτά τα λαμπρά μυαλά θα καταδείξουν τη μιζέρια, την αχαμπαροσύνη, την αναξιοπρέπεια και την ανεπάρκεια όλων αυτών που μας κυβερνούν. Κυρίως θα επιβεβαιώσουν ότι γι’ αυτούς τους μοιραίους, η πατρίδα είναι η τελευταία έγνοια τους.

Οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ και ο κυπριακός Ελληνισμός, τότε, αγωνίστηκαν για να παραδώσουν μια Κύπρο ελεύθερη και ευημερούσα. Οι πολιτικοί διαχειριστές της την κατάντησαν μισή και τώρα υποθηκευμένη και εξαρτημένη από ξένους δανειστές. 

Δεν περνά ημέρα χωρίς να αποκαλύπτεται και μια ανεπάρκεια και να ανοίγει ακόμα ένα δυσώδες απόστημα. Οι άνθρωποι απελπίστηκαν από το κατάντημα όσων από διάφορες θέσεις τον κυβερνούν. Αυτοί δεν έχουν κύρος, δεν έχουν αξιοπρέπεια, δεν επιδεικνύουν καν στοιχειώδη ευθιξία, είναι σπιθαμιαίοι, ανύπαρκτοι, ανίκανοι, τρεμαλέοι μπροστά στις τεράστιες προκλήσεις και στα οδυνηρά προβλήματα. Η κατάσταση δεν πάει άλλο. Σάπισαν και βρόμισαν τα πάντα. Λιγόστεψε το οξυγόνο της τιμιότητας και της αξιοπρέπειας. 

Αναζητείται απελπισμένα φιλοπατρία, γνήσιος πατριωτισμός, προπάντων άδολη και αψεγάδιαστη αγάπη για την πατρίδα μας. Να την αγαπήσουμε ξανά και να την τοποθετήσουμε πάνω απ’ όλα και απ’ όλους. Να τη σώσουμε για να σωθούμε.

σημερινή

Ινφογνώμων