Παρακυβέρνηση (των ΗΠΑ) πυροδοτεί τον Ψυχρό Πόλεμο.

Η έκρηξη διεθνούς κρίσης στην Ουκρανία, με αμερικανούς αξιωματούχους να συμμετέχουν σε αντικυβερνητικές διαδηλώσεις και τη βοηθό ΥΠΕΞ κ. Βικτόρια Νούλαντ να υπαγορεύει τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης, έναν μήνα πριν από την ανατροπή της νόμιμης κυβέρνησης με πραξικόπημα, προκαλεί έντονη συζήτηση και ανησυχία σε αμερικανικούς κύκλους για τη δυναμική επαναπροβολή και αντεπίθεση του «παρακράτους», που εξώθησε σε προηγούμενες καταστροφικές περιπέτειες.

Την καταγγελία στηρίζουν στο ότι ..........τα πρόσωπα που διακρίθηκαν σ' αυτήν την επιχείρηση και την προπαγανδιστική στήριξή της είναι σεσημασμένα στελέχη των «νεοσυντηρητικών» («νεοκόν») ή «κόμματος του πολέμου» και ότι έκδηλος στόχος τους είναι η πολιτική του Προέδρου Ομπάμα για ειρήνευση και απαγκίστρωση από τη Μέση Ανατολή προκειμένου να στραφεί στο μέτωπο της Ασίας.

Με άρθρα και συνεντεύξεις ποικίλλουσας δριμύτητας, πρώην προεδρικοί υποψήφιοι, πρώην αξιωματούχοι του στρατεύματος, της CIA και του FBI, ακαδημαϊκοί σχολιαστές και αδέσμευτοι δημοσιογράφοι ερευνητές καταγγέλλουν ότι κρισιμότατες αποφάσεις της εξουσίας υφαρπάζονται από το «βαθύ κράτος» των «νεοκόν».

Πρόκειται -γράφουν- για παλαιοτροτσκιστές και υπερδεξιούς που έχουν βαθιά διεισδύσει σε κυβερνητικά στρατηγεία, μυστικές υπηρεσίες, ιδρύματα μελέτης και σχεδιασμού άσκησης επιρροής, «δεξαμενές σκέψης», πανεπιστήμια και επιτελεία των ΜΜΕ κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και ιδιαίτερα διακρίθηκαν επί προεδρίας Μπους-Τσένι, ως υποκινητές και τυμπανοκρούστες στις εκστρατείες του Ιράκ και του Αφγανιστάν.

Οι κορυφαίοι θεωρητικοί τους έχουν εκπονήσει σχέδια για τον «Νέο Αμερικανικό Αιώνα», την «Πρωτοβουλία Εξωτερικής Πολιτικής» και το «Ριζικό Ξεκαθάρισμα» για την αλλαγή των καθεστώτων χωρών στη Μέση Ανατολή, εχθρικών προς το Ισραήλ.

Ο δεξιός σχολιαστής Τζάστιν Ραϊμόντο έγραψε στις 30 Σεπτεμβρίου πως «νεοκόν» έχει γίνει, πλέον, συνώνυμο του Εβραίος, αν και στην κατηγορία ανήκουν και μη εβραίοι φίλοι του Ισραήλ, όπως, λ.χ., ο γερουσιαστής Μακέιν -εμψυχωτής των διαδηλωτών του Κιέβου- και η πρώην ΥΠΕΞ Χίλαρι Κλίντον.

Στον πλήρη έλεγχο που ασκούν στα ΜΜΕ αποδίδεται και η συγκάλυψη του πρωταγωνιστικού ρόλου των ομάδων κρούσεως ετοιμοπόλεμων ναζιστικών οργανώσεων στις συγκρούσεις του Κιέβου και της περίεργης συμμετοχής -σε μαχητικά τμήματά τους- βετεράνων (εφέδρων) του ισραηλινού στρατού.

Την υποψία ότι η όλη επιχείρηση είχε τουλάχιστον την υποστήριξη του Ισραήλ ήρθαν να επιβεβαιώσουν, στις 17 Μαρτίου, οι δηλώσεις του υπουργού Αμύνης κ. Μοσέ Γιααλόν, με σφοδρή καταδίκη των «αδυναμιών» της στάσης του Προέδρου Ομπάμα τόσο στην Ουκρανία όσο και με τη συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν.

Ξετυλίγοντας την ενδιαφέρουσα ανάλυσή τους, οι αμερικανοί ερευνητές αναφέρουν ότι η μακρά -επί δεκαετίες- διείσδυση και προεργασία στην Ουκρανία από μυστικές υπηρεσίες, ΜΚΟ κ.λπ. καθιστούσε εύκολο το εγχείρημα. 

Το αμερικανικό «Εθνικό Κληροδότημα για τη Δημοκρατία» (NED), στρατηγείο και θησαυροφυλάκιο των «νεοκόν», με ετήσια χρηματοδότηση 100 εκατομμυρίων δολαρίων, συντηρούσε στην Ουκρανία 65 οργανώσεις. Σε ομιλία της τον Δεκέμβριο σε ουκρανούς επιχειρηματίες, η κ. Νούλαντ τους είχε πει ότι οι ΗΠΑ είχαν επενδύσει 5 δισ. δολάρια για την ευόδωση των «ευρωπαϊκών βλέψεών» τους.

Αλλά η Ουκρανία, λόγω της ιστορικά βεβαρημένης εθνικοθρησκευτικής διαίρεσης του πληθυσμού της και της νευραλγικής θέσης της στο γεωγραφικό και ιστορικό-συναισθηματικό υπογάστριο της Ρωσίας, είναι μια εύφλεκτη, εν δυνάμει εστία εξαιρετικής εκρηκτικότητας. Πυροδότησή της σημαίνει αλυσιδωτές συνέπειες, με ηπιότερη την έκρηξη Ψυχρού Πολέμου.

Ε, αυτός ήταν ακριβώς ο στόχος των συνωμοτών «νεοκόν», κατά την ανωτέρω ανάλυση.

Κατά την οποία η όλη επιχείρηση απέβλεπε να επαναφέρει την πολιτική του Προέδρου Ομπάμα υπό τον έλεγχο των «επιτρόπων του», τους οποίους, στην προσπάθεια ειρήνευσης στη Μέση Ανατολή, είχε επί μήνες παρακάμψει με τη βοήθεια στενού κύκλου εμπίστων συνεργατών και του... ρώσου Προέδρου Πούτιν.

Δηλώσεις του κ. Τζον Κέρι, και με την «κρίση των χημικών» στη Συρία και αργότερα στις διαπραγματεύσεις με το Ιράν και στην κρίση της Ουκρανίας, παρουσίαζαν έναν περίεργο υπουργό των Εξωτερικών, σε διάσταση με την πολιτική του εντολέα και Προέδρου του. 

Τον οποίο δύο φορές έβγαλε από τη δύσκολη θέση ο... ρώσος Πρόεδρος Πούτιν, πείθοντας τον Πρόεδρο Άσαντ να δεχθεί την παράδοση του αποτρεπτικού χημικού οπλοστασίου του και τους ηγέτες του Ιράν να δεχθούν συμβιβαστική συμφωνία, την οποία ο κ. Τζον Κέρι επιχείρησε να ανατινάξει την τελευταία στιγμή στη Γενεύη.

Αυτή η συνεργασία Ομπάμα - Πούτιν ξεπερνούσε τα εσκαμμένα. Αποτελούσε έγκλημα καθοσιώσεως και επεβάλλετο να παταχθεί. Έτσι, εκινήθη ο δάκτυλος στο τηλεχειριστήριο της εκρήξεως. Την είχε άλλωστε προαναγγείλει, από τον Σεπτέμβριο, ο επιτελάρχης και «τραπεζίτης» των «νεοκόν» Καρλ Γκέρσμαν, πρόεδρος του Εθνικού Κληροδοτήματος για τη Δημοκρατία (ΝΕD).

Σε άρθρο του στη «Washington Post», έδειχνε -τον Σεπτέμβριο- την Ουκρανία ως «το μεγαλύτερο έπαθλο». Και συνεχίζοντας τόνιζε αποκαλυπτικά για το υπό εκτέλεση σχέδιο ότι η Ουκρανία δεν θα ήταν παρά ένα μεταβατικό στάδιο για ένα ακόμη μεγαλύτερο έπαθλο: Τον ίδιο τον ρώσο Πρόεδρο Πούτιν, που -όπως έγραφε- «μπορεί να ανακαλύψει πως είναι χαμένος όχι μόνο στο εγγύς εξωτερικό (στην Ουκρανία) αλλά και μέσα στην ίδια τη Ρωσία»...

Για την έκταση των συνεπειών της δυναμιτιστικής επιχείρησης κάθε πρόβλεψη είναι παρακινδυνευμένη λόγω και ενός αστάθμητου παράγοντα: Της κόπωσης και της αυξανόμενης σοφίας του αμερικανικού λαού από την οδυνηρή εμπειρία συνεχών πολεμικών περιπετειών σε άγνωστα στους περισσότερους σημεία της Γης.

Του ΜΙΧΑΗΛ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ