Ὅταν ἐδῶ καὶ χρόνια κάποιοι φώναζαν γιὰ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ πολιτικοῦ συστήματος, τῶν κοινωνικῶν δομῶν στὴν χώρα, τὴν καταστρατήγησιν τοῦ Συντάγματος καὶ τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καὶ τελικῶς τὴν ἀπόλυτον δουλοποίησιν τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ στὴν συνέχεια καὶ ὅλων τῶν Εὐρωπαίων, τοὺς ἀποκαλοῦσαν συνωμοσιολόγους.
Ὅταν οἱ στρατιὲς τῶν παθιασμένων (γιὰ ἐλπίδα) ψηφοφόρων τοῦ τΣΥΡΙΖΑ, ἀλλὰ καὶ τῆς ΝουΔουλάρας καὶ τοῦ ΚΚΕ καὶ τῆς χρυσῆς αὐγῆς καὶ τοῦ «ποταμιοῦ» καὶ τοῦ λεβένταγα καὶ τοῦ μΠατΣοΚ συζητοῦσαν γιὰ περικοπὴ στὶς συντάξεις, γιὰ φορο-ἐπιδρομὲς καὶ γιὰ λεηλασία, αὐτοὶ οἱ κάποιοι ἐπέμεναν πὼς εἶναι καθαρὰ θέμα πολιτικῆς μεθοδεύσεως ποὺ στόχο ἔχει μόνον τὴν ἀπομείωσιν τῆς ἐλευθερίας μας.
Ὅταν τὸ πρόβλημα τῆς κοινωνίας μας ἦταν τὸ ἐὰν αὐτὸ τὸ κόμμα εἶναι καλλίτερο ἀπὸ τὸ ἄλλο ἤ ἐὰν αὐτὴ ἡ ξεφωνημένη καὶ κουδουνισμένη πατσαβούρα, ποὺ ἀγορεύει ἐντὸς τοῦ κΥνοβουλίου, εἶναι πιὸ …ἑτοιμόλογη ἀπὸ τὴν ἄλλην, κάποιοι …περιθωριακοὶ ἔλεγαν καὶ ξανάλεγαν πὼς μᾶς ἀπασχολοῦν γιὰ νὰ μὴν δοῦμε τὸ πραγματικὸ πρόβλημα.
Ἰδοῦ λοιπόν… Εἶναι ὁ κομμουνισμὸς …«ἀγάπες» μου!!!
Καὶ τώρα αὐτὰ τὰ σαπρόφυτα, ποὺ εἶτε γιατὶ δὲν ἔλαβαν τὰ ἀναμενόμενα ἀπὸ τὸ κόμμα τους, εἶτε διότι βλέπουν τὸ πλοῖο νὰ βουλιάζῃ, κυκλοφοροῦν κείμενα σὰν τὸ παραπάνω, περιχαρεῖς, διότι αὐτοὶ …ξέφυγαν καὶ ὁδεύουν γιὰ ἄλλα. Πρὸς τοῦτο καὶ ἡ εἰσαγωγή.
Κατὰ τὰ ἄλλα…. Εἴπαμε. Ἐὰν δὲν πιάσουμε πάτο, ἄνοδο δὲν βλέπουμε.
Φιλονόη
Σημείωσις
Ναί, ἦταν, εἶναι καὶ παραμένει πολιτικὸ τὸ θέμα. Ναί, αὐτὴ εἶναι ἡ ἀριστερά. Ναί, ὅλα τὰ κομματομάγαζα, ὅπως κι ἐὰν λέγονται, ὑπηρετοῦν κι ἐξυπηρετοῦν τὸν σιωνιστικὸ σοσιαλισμό–>κομμουνισμό. Ναί, ἐὰν δὲν ἀλλάξῃ τὸ πολιτικὸ σύστημα, τὸ πολίτευμα δῆλα δή, σωτηρία δὲν βλέπουμε. Ναί, ἀπὸ ἀρχῆς ἔως τέλους εἶναι λάθος ὅλη ἡ πολιτειακή μας δομή, ἡ ἐκπαίδευσίς μας καὶ τελικῶς οἱ οἰκονομικὲς συνθῆκες ποὺ μᾶς ἐπιβάλλουν, κάτι ποὺ καθημερινῶς τὸ βιώνουμε στὸ πετσί μας. Ναί, εἶναι ἔγκλημα κατὰ τῆς ἀνθρωπότητος αὐτὸ ποὺ συμβαίνει, ἀλλὰ δὲν ἀλλάζει ἐὰν ἐμεῖς δὲν τὸ ἀποφασίσουμε.
Τέλος… Γιατί δέν ὑπάρχει χρέος; Μὰ διότι ἀπὸ ἀρχῆς ὑπάρξεως τοῦ ἑλλαδοκαφριστὰν τὸν «χρέος» εἶναι ἀποτέλεσμα πολιτικῆς κι ὄχι ἀνάγκης. Εἶναι μέσον ἐξαρτήσεως κι ὄχι πραγματικό. Εἶναι τοκογλυφικό, ἄρα καὶ παράνομο, ἀλλὰ οὐδέποτε ἀμφισβητήσιμο ἀπὸ τὴν κομματοκρατία τῆς χώρας. Οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν τολμᾶ νὰ τὸ ἀμφισβητήσῃ, διότι οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν τολμᾶ νὰ …δαγκώσῃ τὸ χέρι ποὺ τὸν ταΐζει. Κι ὅλα αὐτὰ γιὰ νὰ παραμένῃ τὸ σύστημα τοῦ δανεισμοῦ, σὰν πρόσχημα ἐφ΄ ὅσον πρόκειται γιὰ …λογιστικὰ μαγειρέματα, ποὺ χρησιμοποιοῦνται ὡς μοχλὸς ἐξαναγκασμοῦ σὲ ἀκινησία, τῶν μαζῶν. (Χαχόλων δῆλα δή. Ἐμᾶς!!!).
Αὐτά… Τώρα πᾶμε γιὰ ἄλλα. Ἡ δικτατορία τοῦ προλεταριάτου εἶναι γεγονός. Γιὰ νὰ μὴν τοὺς προκύψῃ μάλιστα κάποιο λάθος, μεριμνοῦν νὰ ἀλλάξουν ἐν τελῶς τοὺς ψηφοφόρους, μὲ νέο, πιὸ …συμβατὸ εἶδος. Ἅρα… αὐτὰ μὲ τὰ ψηφίσματα εἶναι γιὰ τὰ σκουπίδια καὶ μόνον.
filonoi.gr
Ὅταν οἱ στρατιὲς τῶν παθιασμένων (γιὰ ἐλπίδα) ψηφοφόρων τοῦ τΣΥΡΙΖΑ, ἀλλὰ καὶ τῆς ΝουΔουλάρας καὶ τοῦ ΚΚΕ καὶ τῆς χρυσῆς αὐγῆς καὶ τοῦ «ποταμιοῦ» καὶ τοῦ λεβένταγα καὶ τοῦ μΠατΣοΚ συζητοῦσαν γιὰ περικοπὴ στὶς συντάξεις, γιὰ φορο-ἐπιδρομὲς καὶ γιὰ λεηλασία, αὐτοὶ οἱ κάποιοι ἐπέμεναν πὼς εἶναι καθαρὰ θέμα πολιτικῆς μεθοδεύσεως ποὺ στόχο ἔχει μόνον τὴν ἀπομείωσιν τῆς ἐλευθερίας μας.
Ὅταν τὸ πρόβλημα τῆς κοινωνίας μας ἦταν τὸ ἐὰν αὐτὸ τὸ κόμμα εἶναι καλλίτερο ἀπὸ τὸ ἄλλο ἤ ἐὰν αὐτὴ ἡ ξεφωνημένη καὶ κουδουνισμένη πατσαβούρα, ποὺ ἀγορεύει ἐντὸς τοῦ κΥνοβουλίου, εἶναι πιὸ …ἑτοιμόλογη ἀπὸ τὴν ἄλλην, κάποιοι …περιθωριακοὶ ἔλεγαν καὶ ξανάλεγαν πὼς μᾶς ἀπασχολοῦν γιὰ νὰ μὴν δοῦμε τὸ πραγματικὸ πρόβλημα.
Ἰδοῦ λοιπόν… Εἶναι ὁ κομμουνισμὸς …«ἀγάπες» μου!!!
Δεν είναι 4ο μνημόνιο… είναι κάτι πολύ χειρότερο 
Η ελληνική κυβέρνηση ετοιμάζεται να ......υπογράψει κάτι πολύ χειρότερο από ένα 4ο μνημόνιο: ετοιμάζεται να καταθέσει στην Βουλή το σχέδιο για ένα διαρκή στον χρόνο, μηχανισμό επιβολής οικονομικών μέτρων, αυτοματοποιημένα, δηλαδή ασχέτως πολιτικών επιλογών που τυχόν θα προκύπτουν από εκλογικές αναμετρήσεις, βάσει μάλιστα δημοσιονομικών και όχι οικονομικών κριτηρίων.
Πρόκειται για έναν μηχανισμό στην σύλληψή του και στην εν δυνάμει εφαρμογή του, υπέρ-συνταγματικής ισχύος, αφού θα πρέπει να επιβάλλει την ισχύ του έναντι των όποιων αλλαγών στην σύνθεση της Βουλής και στην κυβέρνηση. Ή αλλιώς για έναν μηχανισμό ευθέως αντισυνταγματικής λειτουργίας, δεδομένου ότι κάμπτει την λαϊκή κυριαρχία στις βασικότερες θεσμικές λειτουργίες δια των οποίων η τελευταία υλοποιείται.
Σε αντίθεση με το συνταγματικό δημοσιονομικό φρένο για παράδειγμα της Γερμανίας, που μπορεί μεν να είναι απαράδεκτο πολιτικά αλλά τουλάχιστον έχει υιοθετηθεί διά μιας συνταγματικώς ορθής οδού, εν προκειμένω με ένα νόμο τυπικής ισχύος έρχεται να επιβληθεί ένας μηχανισμός που υπερκεράσει τις θεμελιώδεις συνταγματικές διατάξεις. Για να το θέσουμε αλλιώς: η Βουλή δε θα κληθεί να ψηφίσει απλά ένα ακόμα – έστω εν δυνάμει- πακέτο μέτρων φτωχοποιήσεως.
Θα κληθεί να νομοθετήσει, κατά παράβαση του συντάγματος, έναν μηχανισμό παγιώσεως του μνημονιακού καθεστώτος εναντίον όποιας τυχόν διαφορετικής, μελλοντικής επιλογής του ελληνικού λαού. Είναι ένα καθεστώς, ένας τρόπος ρυθμίσεως της πολιτικής και πολιτειακής ζωής της χώρας, που με πρόσχημα την εξυπηρέτηση δημοσιονομικών στόχων εγκαθιστά ως μονίμους πυλώνες, τον εφαρμοσμένο νεοφιλελευθερισμό και την μεταφορά κυριαρχίας σε θεσμούς ανεξέλεγκτους από την λαϊκή κυριαρχία. Η λεγόμενη αυτονομία της κεντρικής τράπεζας και το ΤΑΙΠΕΔ αποτελούν ήδη δύο τέτοιους βασικούς μηχανισμούς. Ο νέος μηχανισμός που έρχεται, ολοκληρώνει το καθεστώς, εντός του οποίου ο ελληνικός λαός θα καλείται να επιλέγει μόνο και απλώς διαφορετικούς διαχειριστές, της ίδιας πολιτικής, η οποία αποφασίζεται από τους «έξω» και από τους «επάνω».
Το δεύτερο στοιχείου του λεγομένου 4ου μνημονίου είναι – όπως συζητούσαμε με ένα φίλο οικονομολόγο- η πρωτοφανής στην οικονομική ιστορία, υιοθέτηση ενός μοντέλου αυτομάτων από – σταθεροποιητών. Δηλαδή, κάθε φορά που, λόγω συρρικνώσεως του βιοτικού επιπέδου των πολιτών, οι εξωπραγματικοί δημοσιονομικοί στόχοι δε θα πιάνονται, αντί να έχουμε σταθεροποιητές, δηλαδή μέτρα τονώσεως της οικονομικής κινήσεως ώστε τελικά με βιώσιμο τρόπο να βελτιωθούν και τα δημόσια οικονομικά, θα έχουμε μέτρα περαιτέρω επιδεινώσεως του φαύλου κύκλου, με ακόμα μεγαλύτερη καταβύθιση της οικονομικής κινήσεως και του βιοτικού επιπέδου, άρα με ακόμα μεγαλύτερο κόστος για την επίτευξη δημοσιονομικών στόχων, οι οποίοι ούτως ή άλλως δε θα είναι βιώσιμοι στον χρόνο.
Κοινώς, αν τα προηγούμενα μνημόνια οι κυβερνήσεις έφερναν την ψήφιση μέτρων με καταστροφικά αποτελέσματα στο εδώ και στο σήμερα, η παρούσα κυβέρνηση φέρνει την ψήφιση τέτοιου τύπου μέτρων στο εδώ και στο διηνεκές. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για αυτόματους αποσταθεροποιητές, στο πλαίσιο μιας δημοσιονομικής παράνοιας.
Όλα αυτά γίνονται για τρεις λόγους: πρώτον για μιαν αόριστη υπόσχεση περί επ ιμηκύνσεως ή και άλλων μεθόδων διακανονισμού του χρέους, κάποια στιγμή στο μέλλον και με ελάχιστο πραγματικό όφελος για τον ελληνικό λαό.
Δεύτερον, για να κρατηθεί στην κυβέρνηση μια τυχοδιωκτική ομάδα. Τρίτον, επειδή ούτως ή άλλως τα προηγούμενα μνημόνια οδηγούσαν πάνω- κάτω σε αυτήν την εξέλιξη, μέσα από το σχήμα «εσωτερική υποτίμηση- νεοαποικιακή εξάρτηση». Σχήμα που ο λαός απέρριψε το καλοκαίρι στο δημοψήφισμα αλλά η κυβέρνηση επανέφερε μαζί με τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως πριν από τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου. Δεν είναι λοιπόν 4ο μνημόνιο αυτό που έρχεται. Είναι η ολοκλήρωση της αλλαγής καθεστώτος, το τέλος της Γ’ ελληνικής δημοκρατίας.
Δὲν θὰ ἔγραφα αὐτὸ τὸ σημείωμα, ἀλλὰ εἶμαι θυμωμένη. Ὄχι μὲ τὸν κόσμο ποὺ σπεύδει νὰ ψηφίσῃ κάποιο κόμμα, ἐλπίζοντας σὲ κάτι. Οὔτε μὲ αὐτοὺς ποὺ ἔστησαν αὐτὸ τὸ σύστημα, ἀπὸ τὸ ὁποῖον, γιὰ τὴν ὥρα, δὲν μποροῦμε νὰ ξεφύγουμε. Οὔτε γιὰ τὴν λεηλασία, ποὺ τελικῶς ἦταν ἀναμενομένη. Εἶμαι ἐξοργισμένη μὲ τὶς στρατιὲς τῶν κομματοσκύλων, ποὺ μόνον καὶ μόνον γιὰ νὰ βολευθοῦν οἱ ἴδιοι καὶ τὰ παιδιά τους, ἐξαπολύθησαν πρὸ ἑνὸς ἔτους ἢ τὸν Σεπτέμβριο, γιὰ νὰ μαζέψουν τὰ «πρόβατα» στὰ κομματομάγαζά τους. Γιὰ μερικὰ ψηφαλάκια πωλοῦσαν ἐλπίδες, παρέσυραν τὸν κοσμάκη στὶς νέες, ἀκόμη πιὸ καταστροφικὲς σημερινὲς συνθῆκες διαβιώσεως, μὴ τολμώντας νὰ τοῦ ὁμολογήσουν τὴν ἀλήθεια. Κι ὅλα αὐτὰ γιὰ κάποιο μικρό, ἀνόητο, εὐτελὲς μικροσυμφέρον τους.
Καὶ τώρα αὐτὰ τὰ σαπρόφυτα, ποὺ εἶτε γιατὶ δὲν ἔλαβαν τὰ ἀναμενόμενα ἀπὸ τὸ κόμμα τους, εἶτε διότι βλέπουν τὸ πλοῖο νὰ βουλιάζῃ, κυκλοφοροῦν κείμενα σὰν τὸ παραπάνω, περιχαρεῖς, διότι αὐτοὶ …ξέφυγαν καὶ ὁδεύουν γιὰ ἄλλα. Πρὸς τοῦτο καὶ ἡ εἰσαγωγή.
Κατὰ τὰ ἄλλα…. Εἴπαμε. Ἐὰν δὲν πιάσουμε πάτο, ἄνοδο δὲν βλέπουμε.
Φιλονόη
Σημείωσις
Ναί, ἦταν, εἶναι καὶ παραμένει πολιτικὸ τὸ θέμα. Ναί, αὐτὴ εἶναι ἡ ἀριστερά. Ναί, ὅλα τὰ κομματομάγαζα, ὅπως κι ἐὰν λέγονται, ὑπηρετοῦν κι ἐξυπηρετοῦν τὸν σιωνιστικὸ σοσιαλισμό–>κομμουνισμό. Ναί, ἐὰν δὲν ἀλλάξῃ τὸ πολιτικὸ σύστημα, τὸ πολίτευμα δῆλα δή, σωτηρία δὲν βλέπουμε. Ναί, ἀπὸ ἀρχῆς ἔως τέλους εἶναι λάθος ὅλη ἡ πολιτειακή μας δομή, ἡ ἐκπαίδευσίς μας καὶ τελικῶς οἱ οἰκονομικὲς συνθῆκες ποὺ μᾶς ἐπιβάλλουν, κάτι ποὺ καθημερινῶς τὸ βιώνουμε στὸ πετσί μας. Ναί, εἶναι ἔγκλημα κατὰ τῆς ἀνθρωπότητος αὐτὸ ποὺ συμβαίνει, ἀλλὰ δὲν ἀλλάζει ἐὰν ἐμεῖς δὲν τὸ ἀποφασίσουμε.
Τέλος… Γιατί δέν ὑπάρχει χρέος; Μὰ διότι ἀπὸ ἀρχῆς ὑπάρξεως τοῦ ἑλλαδοκαφριστὰν τὸν «χρέος» εἶναι ἀποτέλεσμα πολιτικῆς κι ὄχι ἀνάγκης. Εἶναι μέσον ἐξαρτήσεως κι ὄχι πραγματικό. Εἶναι τοκογλυφικό, ἄρα καὶ παράνομο, ἀλλὰ οὐδέποτε ἀμφισβητήσιμο ἀπὸ τὴν κομματοκρατία τῆς χώρας. Οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν τολμᾶ νὰ τὸ ἀμφισβητήσῃ, διότι οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν τολμᾶ νὰ …δαγκώσῃ τὸ χέρι ποὺ τὸν ταΐζει. Κι ὅλα αὐτὰ γιὰ νὰ παραμένῃ τὸ σύστημα τοῦ δανεισμοῦ, σὰν πρόσχημα ἐφ΄ ὅσον πρόκειται γιὰ …λογιστικὰ μαγειρέματα, ποὺ χρησιμοποιοῦνται ὡς μοχλὸς ἐξαναγκασμοῦ σὲ ἀκινησία, τῶν μαζῶν. (Χαχόλων δῆλα δή. Ἐμᾶς!!!).
Αὐτά… Τώρα πᾶμε γιὰ ἄλλα. Ἡ δικτατορία τοῦ προλεταριάτου εἶναι γεγονός. Γιὰ νὰ μὴν τοὺς προκύψῃ μάλιστα κάποιο λάθος, μεριμνοῦν νὰ ἀλλάξουν ἐν τελῶς τοὺς ψηφοφόρους, μὲ νέο, πιὸ …συμβατὸ εἶδος. Ἅρα… αὐτὰ μὲ τὰ ψηφίσματα εἶναι γιὰ τὰ σκουπίδια καὶ μόνον.
filonoi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου