Στον ίδιο δρόμο πορευόμαστε, στον δρόμο της καταστροφής μας, και μένουμε να κοιτάζουμε σιωπηλοί εκείνους που μας φορέσανε αόρατες αλυσίδες, εκείνους που εμπορεύτηκαν την ύπαρξή μας, εκείνους που βρώμισαν την πίστη μας την ίδια…
Επειδή εμείς τους το επιτρέψαμε… Εμείς...
Κανένας άλλος εκτός από εμάς, δεν τους πλήρωσε για να μας κάνουν δούλους…
Και τίποτε δεν μάθαμε από όσα ζούμε… Βουβοί μπροστά στον χαμό μας, στεκόμαστε άβουλοι να κοιτάζουμε τον όλεθρό μας κι ελπίζουμε στην ανάστασή μας αρνούμενοι να παλέψουμε για το δίκιο μας…
Είναι μακριά η ανάστασή μας, γιατί τίποτε δεν μάθαμε από την μέχρι σήμερα πορεία μας…
Κι ακόμη και σήμερα περιμένουμε έναν σωτήρα που θα πάψει ως δια μαγείας τα όσα συμβαίνουν…
Κι όλοι μας ξέρουμε πως ακόμη κι αν έρθει αυτός ο σωτήρας, δεν θα τον πιστέψουμε, θα τον χλευάσουμε και θα τον διώξουμε…(Εκτός αν είναι βαλτός από ξένες πρεσβείες με την βοήθεια των νταβατζήδων καναλαρχών)
Επειδή δεν μάθαμε να ξεχωρίζουμε την αλήθεια από το ψέμα, επειδή δεν μάθαμε να ξεχωρίζουμε το σωστό από τα λάθος, επειδή δεν μάθαμε πως χωρίς κόπο τίποτε δεν κατορθώνεται, χωρίς πόνο τίποτε δεν κερδίζεται…
Και τελικά ήρθαν και πάλι οι ξεπουλητάδες με χάντρες και καθρέφτες για να μας γελάσουν και να τους εμπιστευτούμε και μας σπρώξανε στην κόλαση που ετοίμασαν για εμάς…
Mε όσα αφήνουμε ακόμη να γίνονται, αυτή η πατρίδα χάνεται, επειδή εμείς δεν είμαστε άξιοι να την κρατήσουμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου