Αστέρι μου εσύ ηλιόλουστο και ηλιοκαμένο, γαλάζια μου απέραντη θάλασσα, ψυλλόκορφα βουνά μου, κορφές και ρίζες των ανεμοδαρμένων δένδρων μου, καταγάλανα νερά μου, δροσερά που ξεδιψάνε την ψυχή μου, αγνάντεμα του ήλιου μου, που σε προσκυνά στην δύση του και σε χαιρετά υποκλινόμενος στην ανατολή του, αέρηδες μου εσείς, που....
χαϊδεύεται το σώμα της δροσίζοντας το την μια και ζεσταίνοντας το την άλλη, χώμα μου ιερό και αιματοβαμμένο, δοξασμένο φυτώριο μου, μεγάλων και τρανών θεών και ανθρώπων, καμάρι μου γλυκό και φωτισμένο, φως μου εσύ λαμπερό, πηγή της ζωής και της σκέψης μου, μητέρα εσύ της γνώσης, της γνώσης του δημιουργού μου, Πατρίδα μου εσύ και μάνα Γή μου, γιατί επάνω στα χώματα σου αφήνεις να πατάνε τα πόδια τους ανάξιοι, λωποδύτες, προδότες και ανθέλληνες, γιατί;;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου